ΑΠΟ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ 2ου ΓΕΛ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

Εφέτος περίμενε μαθητές και καθηγητές του σχολείου μας μια τεράστια και ταυτοχρόνως ευχάριστη έκπληξη, εμπνευστής και δημιουργός της οποίας ήταν κυρίως ο φιλόλογος κ. Θάνος Γκάτζιος με άξιους συνεργάτες και συμπαραστάτες τις καθηγήτριες κ. Δάμτση Έφη, Μπασιά Ελένη, Πατάκη Μάρτζυ, Τολιοπούλου Άννα και τον καθηγητή κ. Παπαδόπουλο Γιώργο. Φυσικά σημαντικότατο ρόλο διαδραμάτισαν η μαθήτρια Αλεξάνδρα Σπανού της Γ΄ τάξης και ο μαθητής Κώστας Αλεξανδρίδης της Α΄ που υποδύθηκαν η μεν πρώτη τον ρόλο της σύγχρονης ελληνίδας μάνας και ο δεύτερος τον ρόλο του μαθητή λυκείου, με τη σύμπραξη των συμμαθητών τους Θοδωρή Ίτσιου της Γ΄, Χάρη Μαυρομουστακίδη της Γ΄ και Άννας Φελεκίδου της Γ΄.
Τι ακριβώς ετοίμασαν; Ένα θαυμάσιο θεατρικό. Η σκηνή ανοίγει και σε ένα κρεβάτι βρίσκεται κουκουλωμένος ένας μαθητής. Ξημέρωσε η 24η Μαρτίου, ημέρα εορτασμού για τα σχολεία της επετείου της επαναστάσεως του 1821. Χτυπάει το ξυπνητήρι και ο νεαρός βγάζει το κεφάλι από τα σκεπάσματα, κάτι μουρμουρίζει και ξαναχώνεται πιο βαθιά σ’ αυτά. Σε πολύ λίγο κάνει την εμφάνισή της φουριόζα η μητέρα του, μια χαρακτηριστική φιγούρα της σημερινής μάνας που έχει άποψη επί παντός επιστητού, και αρχίσει τα γνωστά της… Έλα παιδάκι μου, σήκω, έλα, πρέπει να πας στη γιορτή, πρέπει να τιμήσεις τους αγωνιστές και άλλα παρόμοια…
Επειδή δεν τον πείθει, επιστρατεύει τα μεγάλα μέσα. Προσπαθεί να του υπενθυμίσει τι έχουν μάθει στο σχολείο για την επέτειο, ο γιος δε θυμάται σχεδόν τίποτε ή «κάτι έπιασε τ’ αυτί του», αλλά δε λέει να το κουνήσει από το κρεβάτι. Προσπαθεί να κοιμηθεί και τότε εμφανίζονται στα όνειρά του καθηγήτριες και καθηγητές που διδάσκουν στο τμήμα του καθώς και ένας συμμαθητής του που του παρουσιάζουν κείμενα, αναλύσεις και προσεγγίσεις σχετικές με την 25η Μαρτίου. Τα κείμενα που βλέπει και ακούει στα όνειρά του λειτουργούν ως υπνοπαιδεία, όπως χαρακτηριστικά του λέει η μητέρα του, και τελικά, μετά και από μια σειρά ξεκαρδιστικών διαλόγων ανάμεσα στον γιο και τη μητέρα όπου εμπλέκεται η Επανάσταση του ’21 με το ΙΝΤΕΡΝΕΤ, το Facebook και το Twitter, ο νέος αποφασίζει ότι πρέπει να πάει και να παρακολουθήσει τη σχολική γιορτή και ετοιμάζεται να το κάνει.
Τα κείμενα που ακούστηκαν ήταν τα εξής: «Διδαχές» του Κοσμά του Αιτωλού, «Τα δίκαια του ανθρώπου» του Ρήγα Φεραίου, «Η γυναίκα της Ζάκυνθος» του Διονύσιου Σολωμού, «Τα νησιά της Ελλάδος» του Λόρδου Βύρωνα, «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» του Διονύσιου Σολωμού και «Απομνημονεύματα» του Μακρυγιάννη. Σε κατάλληλες στιγμές της παράστασης εναλλάσσονταν σε οθόνη σχετικά βίντεο και ακούγονταν τραγούδια.
Περιττό να αναφέρω ότι σε όλη τη διάρκεια της παράστασης οι μαθήτριες και οι μαθητές παρακολουθούσαν με πολλή προσοχή και ξεσπούσαν συχνά σε χειροκροτήματα, γεγονός που σημαίνει ότι ο καθηγητής με την ιδέα του και οι συνεργάτες του με το ταλέντο τους κέρδισαν το κοινό, ένα τόσο απαιτητικό και απόλυτο στην κρίση του κοινό. Στο τέλος η διευθύντρια κ. Δημητρούλα Αναγνώστη πήρε τον λόγο και συνεχάρη τους συντελεστές για το άμεσο μήνυμα που πέρασαν στο μαθητικό κοινό, δηλώνοντας ότι είχε ετοιμάσει να πει και η ίδια κάτι για την επέτειο, αλλά δε θα το κάνει, διότι δε θα είχε να προσθέσει κάτι στην άρτια παρουσίαση. Πρόσθεσε ότι είναι σίγουρη πως όσες μαθήτριες και μαθητές παρακολούθησαν τη γιορτή θα αισθάνονται τύψεις, αν στο μέλλον δε δηλώνουν το παρόν τους σ’ αυτές.