353.000 ψυχές ζητούν δικαίωση εδώ και 100 χρόνια – Η εκδήλωση της Ένωσης Ποντίων Πιερίας για τη Γενοκτονία

Η Ένωση Ποντίων Πιερίας, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την 100^η επέτειο μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, πραγματοποίησε την Τετάρτη 17 Απριλίου 2019 στο συνεδριακό κέντρο του Δήμου Κατερίνης, εκδήλωση με καλεσμένους ομιλητές τον  Μιχάλη Χαραλαμπίδη και τον Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί.

Πλήθος κόσμου, μέλη και φίλοι του συλλόγου, είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την ομιλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη με θέμα: «ΤΟ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ 1919-2019 – ΠΟΝΤΟΣ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΙΑΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ» καθώς και του δημοσιογράφου ακτιβιστή, υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί, Ποντιακής καταγωγής, απόγονου Ελληνικής οικογένειας.

Την εκδήλωση άνοιξε το τμήμα χορωδίας και λύρας της Ένωσης Ποντίων Πιερίας, όπου με την καθοδήγηση του χοράρχη και δασκάλου του τμήματος εκμάθησης λύρας Μάκη Λολοσίδη, παρουσίασε παραδοσιακά τραγούδια και μελωδίες του Πόντου.

Η γραμματέας του συλλόγου Περιστέρα Πεϊδου καλωσόρισε τους παρευρισκομένους και προλόγισε τον Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί.

Στον χαιρετισμό του ο Πρόεδρος της Ένωσης Ποντίων Πιερίας Κώστας Παπουτσίδης ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «η σημερινή εκδήλωση είναι ιδιαίτερα σημαντική και ιστορική και θα συμβάλει στην νέα στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει ο ποντιακός οργανωμένος χώρος γύρω από το θέμα της Γενοκτονίας». Εξήρε το έργο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, ο οποίος έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στο να αναγνωρίσει το 1994 ομόφωνα η Ελληνική Βουλή, και με την ισχυρή βούληση και πρόταση του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Όπως τόνισε «πιστεύουμε ακράδαντα στη ζωή και στις πανανθρώπινες αξίες, δεν θέλουμε να υπάρξουν ποτέ άλλες Γενοκτονίες, για αυτό και έχουμε ιερή υποχρέωση απέναντι στους 353.000 προγόνους μας, που ακόμα ζητούν δικαίωση, να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την Διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού αλλά και ολόκληρου του Ελληνισμού της Ανατολής. Δυστυχώς διαχρονικά η Ελληνική πολιτεία δεν υπήρξε ποτέ αρωγός της προσπάθειας που κάνει ο οργανωμένος ποντιακός χώρος, και όποια κράτη, πολιτείες ή φορείς αναγνώρισαν την Γενοκτονία έγιναν χάρη στον αγώνα και μόνο των Ποντιακών Ομοσπονδιών, συλλόγων και μεμονωμένων προσώπων ανά τον κόσμο».

Τόνισε την μεγάλη προσφορά του αείμνηστου Πολυχρόνη Ενεπεκίδη καθώς και του καθηγητή νεότερης Ιστορίας Κώστα Φωτιάδη με το πολύτομο έργο του, που στοιχειοθετεί πλήρως την Γενοκτονία των Ποντίων. Τέλος καλωσόρισε τον δημοσιογράφο, ακτιβιστή Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί, ο οποίος μέσα από τις φυλακές έμαθε ότι είναι Έλληνας και έχει ελληνική καταγωγή από την Μπάφρα του Πόντου.

Την ομιλία του Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί, που την μετάφραση έκανε ο Θεοφάνης Μαλκίδης, διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών, ανάγνωσε ο κ. Παπουτσίδης. Αποσπάσματα ακολουθούν: «Είναι τιμή μου να είμαι εδώ μαζί σας σήμερα και ειδικά μαζί με τον Μιχάλη  Χαραλαμπίδη, του οποίου η θέση στην αναγνώριση της γενοκτονίας εναντίον των Ελλήνων του Πόντου, από το ελληνικό κράτος είναι πρωταγωνιστική.

Και το γεγονός ότι μοιράζομαι το ίδιο βήμα με αυτόν είναι η μεγαλύτερη τιμή για μένα.

Είναι η ιστορία της γενοκτονίας που υλοποίησε το τουρκικό φασιστικό κράτος, γενοκτονία η οποία θα είχε περισσότερα θύματα εάν δεν αντιστεκόταν οι άνδρες και οι γυναίκες, που πολέμησαν μέχρι την τελευταία σφαίρα τους. Αντάρτες όπως η Ελένη Τσαούς και ο Βασίλης Ουστά, των οποίων είναι η τιμή να είμαι  εγγονός τους. Είμαστε εγγόνια αυτών των Ποντίων, δεν είμαστε εγγόνια των Οθωμανών.

Το αποικιοκρατικό φασιστικό τουρκικό κράτος ξεκίνησε τη Γενοκτονία από την περίοδο του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ και το κεμαλικό κράτος πραγματοποίησε το τρίτο και τελευταίο στάδιο της γενοκτονίας. Οι  353.000 άνθρωποί μας δολοφονήθηκαν στη γενοκτονία.

Στη διαδικασία της σωτηρίας τους εκατοντάδες χιλιάδες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη γη τους. Φυσικά, υπήρχαν εκείνοι που δεν μπορούσαν να φύγουνε και αναγκάστηκαν να ζήσουν κάτω από την τυραννία του γενοκτονικού τουρκικού κράτους.

…Μεταξύ αυτών, το τουρκικό κράτος, που διέπραξε το Ολοκαύτωμα αυτό, έκλεψε και πήρε τα παιδιά των Ελλήνων και τα έδωσε σε τουρκικές οικογένειες. Η ιστορία μας αρχίζει εδώ, ο παππούς μου είναι ένα από αυτά τα παιδιά. Ο πατέρας του ήταν ο Κωνσταντίνος, το όνομα της μητέρας του ήταν Παρασκευή. Αλλά μάθαμε αυτό το γεγονός πολύ αργά. Η οικογένειά μας έμεινε στο σκοτάδι μη γνωρίζοντας την αλήθεια , αποδεχόμενη ένα ψέμα. Η επίσημη ιστορία έλεγε ότι ο πατέρας του παππού μου συμμετείχε στον επονομαζόμενο τουρκικό απελευθερωτικό αγώνα και πέθανε εκεί. Ήταν τόσο πεπεισμένοι για το ψέμα πως ήταν Τούρκοι ρατσιστές.

…Πιάστηκα αιχμάλωτος και τέθηκα υπό κράτηση από τους Κούρδους, όπου γνώρισα την αλήθεια, την πραγματικότητα. Έμαθα επίσης τη δική μου αλήθεια, δηλαδή αυτή του λαού των Ρωμηών του Πόντου. Αυτό βεβαίως δεν ήταν εύκολο, οι γέροντες της οικογένειάς μας δεν μας είπαν ότι είμαστε Έλληνες για πολλούς λόγους, επέλεξαν να το ξεχάσουν…

Θέλω να σας πω για άλλη μια φορά πως πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα αναγνώρισης της Γενοκτονίας, πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, να μη ξεχάσουμε την αντίσταση που έκαναν στα βουνά του Πόντου οι αντάρτες. Η  Ελένη Τσαούς είναι ζωντανή, ο Βασίλ Ουστά είναι Ζωντανός, ο Πόντος είναι ζωντανός. Ο Πόντος ζει!».

Ο  α΄ Αντιπρόεδρος του συλλόγου Δημήτρης Προκοπίδης προλόγισε τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, ο οποίος αρχίζοντας την ομιλία του έθεσε νέες ηθικές και πολιτικές σταθερές για την Μικρά Ασία με μία μεγάλη πρόταση του:

Ήρθε η στιγμή, είπε, ο διεθνής Ανθρωπισμός να στρέψει το ενδιαφέρον του, τα συναισθήματά του, την αλληλεγγύη του στην Ιστορική γη της Μικράς Ασίας. Το ίδρυμα Νόμπελ, το ίδιο το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης να ανακτήσει το κύρος, την αύρα, την ηθικότητά του.

Θα πρότεινα λοιπόν την απόδοση του προσεχούς βραβείου Ειρήνης σε τρεις προσωπικότητες που τις τελευταίες δεκαετίες έγιναν οι Μάρτυρες και οι Απόστολοι της Δημοκρατίας, του Ανθρωπισμού, της Ειρήνης ανάμεσα στους λαούς της Μικράς Ασίας. Τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, τον Σελαχατίν Ντεμιρτάς, τον Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί. Η ιστορία τον έστειλε στην Ελλάδα. Είναι μαζί μας σήμερα.

Στην συνέχεια της ομιλίας του ανέλυσε την κρίση του Τουρκισμού σήμερα. Τα πεδία σύγκρουσης του Τουρκισμού με την Ποντιακότητα στον Πόντο. Τα πεδία αναζωογόνησης και αναγέννησης της πανάρχαιας Ποντιακής Ταυτότητας. Θεματική που αναπτύσσει στο βιβλίο του «Πόντος Η Επιστροφή Μιας Πανάρχαιας Ταυτότητας», εκδοθέν στην ελληνική και την τουρκική.

«Μετά από δέκα χρόνια το Χάρβαρντ, το Κέιμπριτζ, το Λεμονοσόφ, στο Βερολίνο θα έχουν παρόμοιο βιβλίο» είπε. «Η Ελλάδα μπορούσε να είναι μορφωτικό κέντρο αλλά αυτό πολεμήθηκε από τους εδώ παράξενους μηχανισμούς».