Για την φθινοπωρινή μανιταροεξόρμηση, ομάδα από 32 μανιταρόφιλους του Νομού μας αντάμωσε το πρωί του Σαββάτου 19 Οκτώβρη 2012 στον αύλειο χώρο του LIDL. Οι φίλοι των μανιταριών αφού χωρίστηκαν σε δύο γκρουπ, η μεγάλη ομάδα των μανιταροσυλλεκτών ανηφόρησε για την Άνω Μηλιά (υψόμετρο γύρω στο 1000 μέτρα) και το μικρότερο γκρουπ για την Μόρνα και στη συνέχεια για τη Φτέρη, ελπίζοντας στις υψηλές ορεινές περιοχές να βρουν τις επιθυμητές λιχουδιές.Η εξάωρη πορεία τους στα μικτά δάση (οξιάς, πεύκου και δρυός) της περιοχής μας απέδειξε, ότι ακόμη και τον Οκτώβριο, που θεωρείται η περίοδος αιχμής ανάπτυξης των μανιταριών, η καρποφορία τους παραμένει περιορισμένη, αν στο τέλος του καλοκαιριού/αρχές φθινοπώρου λείψουν οι απαιτούμενες βροχοπτώσεις και η γη παραμένει «απότιστη»!
Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες οι μανιταροσυλλέκτες, με πολύ ενθουσιασμό και υπομονή «κτένισαν» τα πλατύφυλλα και κωνοφόρα δάση μας και μάζεψαν συνολικά 40 περίπου διαφορετικά είδη μανιταριών.
Στα εδώδιμα ανήκαν εκτός από μια ωριμασμένη Macrolepiota procere (Μακρολεπιώτα η ψηλή), η οποία εμφανίζεται συνήθως στο τέλος του καλοκαιριού και στις αρχές του φθινοπώρου, το Albatrellus ovinus, (Αλβατρίσκος ο πρόβειος), η Armillaria tabescens (Αρμιλλάρια η μαραμένη), ο Chroomgomphus rutilus (Χρωγόμφιος ο κόκκινος), η Fistulina hepatica (Φιστουλίνα ή Συριγγίσκη η ηπατική), ο Lactarius sanguifluus (Λακτάριος ο αιμορροών), ο Lactarius deliciosus (Λακτάριος ο νόστιμος), και ο Suillus luteus (Σουΐλλος ο κροκής). Στα μανιτάρια χαμηλότερης διατροφικής αξίας συμπεριλαμβάνονταν η Pseudoclitocybe cyanthiformis (Ψευδοκλιτοκύβη η κυαθόμορφη), και μερικά άλλα που είναι εδώδιμα μόνο σε νεαρή ηλικία, όπως το Hydnum repandum (Ύδνο το κυρτό), ο Meripilus giganteus (Μερίπιλος ο γιγάντιος) και η Ramaria aurea (Ραμάρια η χρυσή). Στην ίδια ομάδα συγκαταλέγονταν και ο Laetiporus sulphureus (Λαιτιπόρος ή Φαιδρόποδος ο θειαφένιος) που καταναλώνεται όσο είναι μαλακός και φρέσκος, καθώς και το Lycoperdon echinatum (Λυκόπερδο το εχινοειδές), που μπήκε επίσης στο καλάθι και τρώγεται εφόσον το καρπόσωμα του είναι μαλακό και λευκό σαν την φέτα..
Από το γένος της Ρούσσουλας συλλέχθηκαν οι εδώδιμες Russula integra (Ρούσσουλα η ακέραια) και η Russula xerampelina (Ρούσσουλα η ξεραμπέλινη), καθώς και η μη εδώδιμη Russula sanguinea (Ρούσσουλα η αιματόχρωμη.
Η σοδιά του καθενός μανιταροσυλλέκτη δυστυχώς δεν ήταν αρκετή για ένα γεύμα μανιταριών. Μαζί με τα φαγώσιμα μαζεύτηκαν ασφαλώς και δηλητηριώδη μανιτάρια.
Τα σημαντικότερα ανήκαν στην οικογένεια των αμανιτών. Μαζί με την μη εδώδιμο Amanita citrina (Αμανίτης ο κίτρινος), συλλέχθηκαν και η παραισθησιογόνα/τοξική Amanita muscaria (Αμανίτης ο μυγοκτόνος) καθώς και το θανατηφόρο Amanita phalloides (Αμανίτης ο φαλλοειδής), που είναι υπαίτιος για το 90% των θανατηφόρων δηλητηριάσεων.
Την επόμενη ημέρα, το μεσημέρι της Κυριακής προσήλθαν οι φίλοι των μανιταριών και θαύμασαν με μικτά συναισθήματα τα εδώδιμα και δηλητηριώδη μανιτάρια, που παρουσιάστηκαν ταυτοποιημένα στο «μανιταροεκθετήριο» που είχε στηθεί στην είσοδο της αίθουσας του Πνευματικού Κέντρου. Ακολούθησε εντυπωσιακή ομιλία από τον γνωστό ήδη στην πόλη μας, εξαίρετο, μυκητολόγο κ. καθηγητή Ζαχαρία Αθανασίου, ο οποίος με γλαφυρότητα και πολυάριθμες ποικιλόχρωμες εικόνες παρουσίασε στο κοινό μας τα σημαντικότερα φθινοπωρινά μανιτάρια.
Η ενδιαφέρουσα και έντονη συζήτηση που έλαβε χώρα στο τέλος της διάλεξης και άψογα συντόνισε ο μανιταρόφιλος Μιλτιάδης Τερζόπουλος (πρώην Δ/ντης Νοσοκομείου του Βερολίνο), απέδειξε το τεράστιο ενδιαφέρον των συμπολιτών μας για τα άγρια μανιτάρια.
Η επόμενη ανοιξιάτικη Μανιταροσυνάντηση θα υλοποιηθεί στις 09 Ιουνίου 2013 στο Καταφύγιο του ΕΟΣ Κατερίνης στην Άνω Μηλιά. Εισηγητής θα είναι ο συμπατριώτης μας γιατρός Νίκος Γραμμένος, που ζει και εργάζεται στη Στουτγάρδη της Γερμανίας.