Έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο ότι, η κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο και η σκλήρυνση της πολιτικής της λιτότητας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας βρίσκεται πίσω από την κρίση που οδηγεί την ευρωζώνη στη διάλυση.  Αφού ξεκίνησαν με την Ελλάδα ως πειραματόζωο, οι κυρίαρχες ευρωπαϊκές δυνάμεις επιλέγουν την επέκταση των μνημονίων της ανεργίας και της φτώχειας και στους υπόλοιπους λαούς, την πρωτοκαθεδρία των αγορών και των τραπεζών έναντι της κοινωνικής συνοχής και της δημοκρατίας.
Η ελληνική κυβέρνηση εξακολουθεί να παραμένει σιωπηλή μπροστά στις εξελίξεις, χωρίς να προβάλει ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο για την πορεία της ευρωζώνης. Πρόκειται για μια στάση ουσιαστικής συμφωνίας με τη λογική Μέρκελ για την Ευρώπη, δηλαδή αποδόμησης της Ευρώπης και εξαθλίωσης των λαών της.
Η συνολική αλλαγή της αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης, η μετατροπή των επιμέρους δημόσιων χρεών των χωρών σε κοινό ευρωπαϊκό χρέος, η δημιουργία αναδιανεμητικού ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, η αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και ο προσανατολισμός τους προς την ενίσχυση της ανάπτυξης και της απασχόλησης, ο δημόσιος έλεγχος του τραπεζικού συστήματος αποτελούν βασικούς άξονες μιας διαφορετικής κατεύθυνσης για την Ευρώπη, με προτεραιότητα τις ανάγκες των εργαζομένων και όχι του κεφαλαίου.
Έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο ότι, η κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο και η σκλήρυνση της πολιτικής της λιτότητας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας βρίσκεται πίσω από την κρίση που οδηγεί την ευρωζώνη στη διάλυση.  Αφού ξεκίνησαν με την Ελλάδα ως πειραματόζωο, οι κυρίαρχες ευρωπαϊκές δυνάμεις επιλέγουν την επέκταση των μνημονίων της ανεργίας και της φτώχειας και στους υπόλοιπους λαούς, την πρωτοκαθεδρία των αγορών και των τραπεζών έναντι της κοινωνικής συνοχής και της δημοκρατίας.
Η ελληνική κυβέρνηση εξακολουθεί να παραμένει σιωπηλή μπροστά στις εξελίξεις, χωρίς να προβάλει ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο για την πορεία της ευρωζώνης. Πρόκειται για μια στάση ουσιαστικής συμφωνίας με τη λογική Μέρκελ για την Ευρώπη, δηλαδή αποδόμησης της Ευρώπης και εξαθλίωσης των λαών της.

Η συνολική αλλαγή της αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης, η μετατροπή των επιμέρους δημόσιων χρεών των χωρών σε κοινό ευρωπαϊκό χρέος, η δημιουργία αναδιανεμητικού ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, η αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και ο προσανατολισμός τους προς την ενίσχυση της ανάπτυξης και της απασχόλησης, ο δημόσιος έλεγχος του τραπεζικού συστήματος αποτελούν βασικούς άξονες μιας διαφορετικής κατεύθυνσης για την Ευρώπη, με προτεραιότητα τις ανάγκες των εργαζομένων και όχι του κεφαλαίου.