Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ὁ χρόνος δεν ὑπάρχει μόνος του. Δεν ἔχει δική του ὑπόσταση. Ἀρχή τοῦ χρόνου εἶναι ἡ ἀρχή τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου:

«Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός τον οὐρανόν και την γῆν».

Χωρίς τή δημιουργική ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ δεν ὑπάρχει χρόνος. Ὁ ἄναρχος και αἰώνιος Θεός δημιουργεῖ τόν πνευματικό και ὑλικό κόσμο ἀπό ἄπειρη ἀγαθότητα και ἀγάπη, με κορυφαῖο δημιούργημά Του τον ἄνθρωπο. Με τήν δημιουργική Του αὐτή ἐνέργεια εἰσέρχεται στην ἱστορία τοῦ κόσμου και τοῦ χρόνου.

Τά πάντα ἐξελίσσονται και κινοῦνται προς τά ἐμπρός καί συνέχονται και συγκροτοῦνται με τήν πρόνοια και τήν πνοή τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Φανερώνονται οἱ θαυμαστές ἐνέργειές Του και το μεγαλεῖο τῆς δόξης Του:

«Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ,

ποίησιν δε χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλει τό στερέωμα».

Ὅλη ἡ κτίση εἶναι γεμάτη ἀπό την ὀμορφιά τοῦ Θεοῦ, ἀπεικόνισμα τῆς δόξης Του. Ἰδιαίτερα, ὁ ἄνθρωπος, ὁ  πλασμένος «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» και οἱ φωτεινοί ἄγγελοι.

Αὐτός ὁ ἄνθρωπος, παρασυρμένος ἀπό τόν πεσόντα Ἑωσφόρο, ὁδήγησε με τήν πτώση του ὅλη τή δημιουργία στή φθορά και στόν θάνατο. Χρειάσθηκε ὁ Θεός να φανερωθεῖ στόν κόσμο με την ἐνανθρώπιση τοῦ Υἱοῦ Του, για να ἐπαναφέρει τήν κτίση στο πρωτόκτιστο κάλλος. «Ὁ ἄναρχος ἄρχεται καί ὁ

Λόγος σαρκοῦται», γίνεται τέλειος ἄνθρωπος και εἰσῆλθε στόν χρόνο. Γεννήθηκε σέ συγκεκριμένο χῶρο, ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου έν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας. Ἔφθασε στή συγκεκριμένη «ὥρα Του», την ὥρα τοῦ Σταυροῦ. Μέτ ήν σταυρική Του θυσία και την Ἀνάστασή Του κατήργησε την ἐξουσία τοῦ Διαβόλου και ἀνακαίνισε τήν κτίση ὁλόκληρη. Ὁ χρόνος τῆς ἐπιγείου ζωῆς Του ἔγινε πλέον ὁ χρόνος τῆς Ἐκκλησίας καί ὁ χρόνος ὅλων τῶν πιστῶν και ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας.

Ἡ πορεία μας μέσα στό χρόνο:

  • Μᾶς ὁδηγεῖ σε συνεχῆ ἀνακαίνισή μας, στην ἐν Χριστῷ ζωή, πού μᾶς χαρίζεται μέσα στην Ἐκκλησία.
  • Μᾶς ἐνώνει μαζί Του με τό Βάπτισμά μας, με τά Ἱερά Μυστήρια, ἰδιαίτερα με τή Θεία Λειτουργία και τήν Κοινωνία τοῦ Σὠματος και τοῦ Αἵματός Του.
  • Μᾶς καλεῖ με ἐλευθερία και ἀγάπη, να ἀρνηθοῦμε τή φθορά τῆς ἁμαρτίας και τῶν παθῶν.

Ὁ χρόνος μας, δῶρο τοῦ Θεοῦ, μᾶς δόθηκε για νά πορευόμαστε προς Ἐκεῖνον στον ὁποῖον ἀνήκουμε. Εἶναι:

  • Χρόνος – εὐκαιρία για την ἀνακαίνισή μας, για τήν πορεία μας προς Αὐτόν.
  • Χρόνος –εὐκαιρία γιά δυναμική παρουσία νέας ζωῆς.
  • Χρόνος – κοινωνία ζωῆς με τον Ἀρχηγό τῆς ζωῆς, ἑνότητας καί σωτηρίας μας.

Ὁ ἄνθρωπος καλεῖται ἀπό τον ἴδιο τόν Θεό σέ κοινωνία καί συνειδητή σχέση μαζί Του, γεγονός πού συντελεῖ γενικότερα στή μεταμόρφωση και ἀνακαίνιση τῆς κτίσεως. Ἀντίθετα, ἀπομακρυνόμενος ἀπό τόν Δημιουργό Του, ὁδηγεῖται στήν καταστροφή. Στην ἐποχή μας, δυστυχῶς, πολλοί ἀρνοῦνται τήν παρουσία Του, την ἀγάπη Του καί πορεύονται προς τό χάος. Νά δοξάζουμε, ὅμως, τόν Πανάγαθο Θεό, πού καί σήμερα, στούς δύσκολους και ἀποκαλυπτικούς χρόνους, ἀναδεικνύει Ἁγίους καί Μάρτυρες, για νά στηριζόμαστε, νά παραδειγματιζόμαστε και να ἐλπίζουμε.

Χρόνια πολλά, καλά και εὐλογημένα!

Δημιουργική καί χαρούμενη ἡ Νέα Χρονιά!

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ὁ  Κ ί τ ρ ο υ ς  Γ ε ώ ρ γ ι ο ς