Στα πλαίσια διαθεματικής εργασίας του σχολείου ΣΔΕ που διαπραγματεύεται – μεταξύ άλλων – τις παρενέργειες της κατάχρησης του αλκοόλ μας μίλησε την Τρίτη 4/6 ο π.Μακάριος, ιερέας και μοναχός της Ι.Μ. Αγίου Διονυσίου, για θέματα εθισμού, εξάρτησης και πρόληψης. Ο ομιλητής, με τις σπουδές αλλά και τη μακρόχρονη πείρα του πάνω στο αντικείμενο, ενημέρωσε σχετικά με απλότητα και αμεσότητα, στοχεύοντας στην ευαισθητοποίηση όλων για το πολύ συγκεκριμένο πολύ σοβαρό πρόβλημα, που άμεσα ή έμμεσα μας αφορά όλους. Εκπαιδευτές και εκπαιδευόμενοι ευχαρίστησαν θερμά τον π.Μακάριο. «Η ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΚΡΕΑΤΟΜΗΧΑΝΗ», Α. Χιόνης
Ήταν κάποτε ένας παράξενος χασάπης, τόσο παράξενος, που αγαπούσε πολύ τα ζώα. όχι τεμαχισμένα, βέβαια, ούτε ψημένα, αλλά ολόκληρα, ολοζώντανα και με κανονική θερμοκρασία σώματος. Ήτανε, ως εκ τούτου, φυσικό να έχει μίαν εξίσου αφύσικη κρεατομηχανή που, όταν τη μπούκωνες με κρέας, αντί να βγάζει απο τις τρύπες κιμά, έβγαζε αγελάδες, μόσχους σιτευτούς, βόδια και ταύρους στριφοκέρατους. Με άλλα λόγια απο το κομματιασμένο κρέας έφτιαχνε νέα ζώα, ολοκαίνουρια. Με άλλα ακόμη λόγια, επρόκειτο για μία δημιουργό, ή μάλλον αναδημιουργό κρεατομηχανή.
Οι αγελάδες, τα βόδια, τα μοσχάρια, οι ταύροι, που ξεπηδούσαν από μέσα της, χαιρετούσαν ευγενικά τον παράξενο καλό χασάπη και ξεχύνονταν στους δρόμους, τραβώντας προς τα δάση, που είχαν απομακρυνθεί πολύ από την πολιτεία, γιατί πολύ την φοβόντουσαν.
Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε όσο υπήρχαν αποθέματα κρεάτων στο ψυγείο και υπόλοιπο χρημάτων στο ταμείο. όταν αυτά εξαντλήθηκαν, ο καλός χασάπης, που μάλλον θα πρεπε καλός ποιμήν να είχε γίνει, φαλίρισε, αφού δεν γίνεται, είναι απολύτως αντιοικονομικό, να βάζεις μια ζωή στην μηχανή σου κρέας κι αυτή να βγάζει, αντί για κιμά, βόδια μοσχάρια ταύρους και αγελάδες που, βέβαια, δεν ξανασφάζεις. Φαλιρίζοντας, λοιπόν αυτός ο αγνός εραστής των ζώων, αναγκάστηκε να σκοτώσει τα πάντα, ακόμη και την αγαπημένη του μηχανή, σε κάποιον άλλο χασάπη, που δεν είχε ιδέα οτι αυτή ήταν παράξενη, ζωόφιλη και ζωοποιός.
Όταν το ανακάλυψε, έγινε έξω φρενών και, όπως είναι φυσικό, φαντάστηκε πως κάποιο ελάττωμα είχε το σύστημά της, πως από κάποια βλάβη έπασχε μηχανική κι άρχισε να την μαστορεύει. Της άλλαξε κανα δυό βίδες, της άλλαξε κανα δυό γρανάζια, τη λάδωσε και τελικά αποφάσισε πως είχε καταφέρει να επαναφέρει την ανώμαλη αυτή αντάρτισσα στην ομαλή οδό παραγωγής κιμά. Την γέμισε λοιπόν, με κάμποσα κομμάτια κρέατος, για να την δοκιμάσει. Και τότε -ώ, του φρικτού θαύματος!-, μέσα απο τη μηχανή ξεπήδησε ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ, ΑΓΡΙΑ, ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΗ ΤΙΓΡΗ.
Επιθύμιο: Οι σπλαχνικές κρεατομηχανές έχουν κι αυτές μία θέση στον Παράδεισο