Αντώνη Ι. Ζαρκανέλα
π. Γενικού Διευθυντή Ανάπτυξηςτης Νομαρχίας Θεσσαλονίκης.
Τότε, το 2012, υπήρχε μια κυβέρνηση της πλουτοκρατίας, της λιτότητας, της φτώχειας και της ανέχειας που οδηγούσε το λαό, που την είχε δημοκρατικά εκλέξει, στα όρια της ντροπής και μείωνε τους μισθούς ενώ μπορούσε να τους αυξάνει. Και επειδή ήταν βαλτή από τους ξένους τα συμφέροντα των οποίων και μόνον υπηρετούσε..δεν αντιδρούσε.. Κάτι τέτοια και ακόμη χειρότερα έλεγε η τότε Αντιπολίτευση ότι έκαμνε η τότε Κυβέρνηση των «δωσίλογων»
Τότε, υπήρχε μια Αξιωματική Αντιπολίτευση που υποσχόταν να κάνει τα ακριβώς τα αντίθετα. Να αυξάνει τους μισθούς και τις συντάξεις και να αποκαθιστά τις αδικίες των προηγούμενων όταν γινόταν Κυβέρνηση. Να υπόσχεται παροχές που θα κόστιζαν όχι 17 δις, όπως έλεγαν οι αντίπαλοί της, αλλά μόνον 11 δις.. Που υποσχόταν όχι μόνο επαναπροσλήψεις απολυθέντων αλλά και νέες προσλήψεις σ΄ ένα διευρυμένο νέο δημόσιο. Την πίστεψε και της έδωσε Λαός την ευκαιρία, γιατί ο καθένας έκανε τους δικούς του υπολογισμούς.
Αυτά τότε. Τώρα; Τώρα η τότε Αξιωματική Αντιπολίτευση αφού έγινε με υποσχέσεις Κυβέρνηση διαπιστώνουμε, έκπληκτοι, ότι τα 11 δις δεν τα είχε ούτε και είχε σχέδιο να τα βρεί, αλλά ποντάριζε ότι θα της τα έδιναν οι Εταίροι, ήθελαν δεν ήθελαν. Γιατί; Άκουσον άκουσον. Γιατί αν δεν μας τα έδιναν και, αν δεν μας τα δώσουν, θα καταστραφούν και αυτοί μαζί μας. Δηλαδή αν είναι να καταστραφούν εκείνοι ας καταστραφούμε και εμείς; Με απειλές για κούγκια, για αποστολές δυστυχισμένων προσφύγων που θα κατάκλυζαν την Ευρώπη – αφού, βέβαια θα κατάκλυζαν πρώτα την Ελλάδα-, για μη επιστροφή αυτών που χρωστάει όχι η σημερινή Κυβέρνηση, όχι ο κ. Τσίπρας, Στρατούλης κλπ αλλά η ΕΛΛΑΔΑ μέσω των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων και αντιπολιτεύσεων που εξέλεξε ο Ελληνικός Λαός.
Τότε η Αντιπολίτευση κατηγορούσε την Κυβέρνηση ότι κακώς μείωνε τους μισθούς. Ξεσήκωνε τον κόσμο και γέμιζε τις πλατείες με «αγανακτισμένους».
Τότε πιθανόν να εξωθούσε κάποιους να κάνουν προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας ότι οι μειώσεις ήταν Αντισυνταγματικές. Τώρα αποφάνθηκε το Συμβούλιο της Επικρατείας ότι όντως ήταν παράνομες και αντισυνταγματικές οι τότε περικοπές μισθών, συντάξεων, δώρων κλπ.
Με το άκουσμα της απόφασης του ΣτΕ περίμεναμε πανηγύρια στις πλατείας από τους «αγανακτισμένους» για την νίκη!!. Περιμέναμε δηλώσεις χαμογελαστών, ευτυχισμένων Βουλευτών και Υπουργών – ιδιαίτερα του αρμόδιου Υπουργού – που να δίνουν συγκεκριμένες ημερομηνίες για το πότε θα εκδοθούν οι απαραίτητες διοικητικές πράξεις ή αναληφθούν νομοθετικές πρωτοβουλίες με τις οποίες θα αποκαθίστανται άμεσα οι οικονομικές αδικίες των «μνημονιακών» κυβερνήσεων έναντι του λαού.. Δεν είδαμε τίποτα ακόμη. Δεν τους άρεσε η απόφαση, μήπως;
Αντί, όμως, για ευτυχία και χαρά για την επιτέλους δικαίωση, βλέπουμε κατήφεια, προβληματισμό, ανησυχία, πάγωμα ίσως και τρόμο γιατί απλούστατα οι νυν κυβερνώντες δεν μπορούν να δώσουν αυτές τις αυξήσεις.
Δεν μπορούν να διαχειριστούν «την επιτυχία» των εργαζόμενων. Γιατί δεν υπάρχουν χρήματα. Τουλάχιστον θα καταλάβουν οι πολιτικοί ότι είναι εύκολο να τάζεις αλλά δύσκολο να δίνεις ιδιαίτερα όταν, όχι μόνον δεν έχεις, αλλά και δεν σε εμπιστεύεται κανένας, ιδιαίτερα όταν λες ότι δεν θα επιστρέψεις αυτά που ήδη χρωστάς. Πόσο μάλλον όταν βρίζεις, και από πάνω, τους δανειστές γιατί σε δάνειζαν…
Μέχρι τώρα δεν μπορούσαν, λέει, να δώσουν αυξήσεις γιατί είχαν δεμένα τα χέρια από τα μνημονιακά δεσμά. Τώρα, με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας αυτά έχουν λυθεί. Περιμένουμε να δούμε τί θα πουν.
Μας ανησυχεί το ότι δεν είδαμε ακόμη τον Αν. Εργασίας κ. Στρατούλη. Εγγυάται ότι θα τις δώσει τις συντάξεις χωρίς τις περικοπές των μνημονιακών. Αμέσως μόλις διαβάσει την απόφαση; Ή με δόσεις στο μέλλον; Μην μας πει ότι δεν το επιτρέπουν οι δανειστές..