Του Γ. Τεκίδη

Με ποιο πρόγραμμα αλήθεια η ΝΔ κέρδισε τις εκλογές πέρυσι το καλοκαίρι, θυμάται κανείς; Πρόγραμμα και πράσινα άλογα, θα απαντήσει κάποιος. Και πότε είχε πρόγραμμα η δεξιά, πρόγραμμα το οποίο σεβάστηκε πρώτα η ίδια, πρόγραμμα που να νοιάστηκε και να προώθησε τα λαϊκά συμφέροντα, πρόγραμμα που να υλοποιήθηκε με συνέπεια, έτσι όπως διατυπώθηκε στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

Κάνουμε ένα μεγάλο λάθος όμως αν πιστεύουμε ότι η δεξιά δεν είχε και δεν έχει πρόγραμμα καθόλου. Αυτό όμως δεν αφορά τους πολλούς, τους εργαζόμενους, την λαϊκάντζα εν γένει, μα τους λίγους τους εκλεκτούς, αυτούς που στο προσκήνιο και το παρασκήνιο δαγκώνουν σίδερα προκειμένου να την φέρουν στην διακυβέρνηση της χώρας. Και το πρόγραμμα αυτό, πρόγραμμα εξυπηρέτησης δια ροπάλου των συμφερόντων της ολιγαρχικής γάγγραινας, διαχρονικά αποτέλεσε ευαγγέλιο για την δεξιά και ουδεμία παρεκτροπή από την πιστή εκτέλεση του ποτέ δεν επετράπη.

Εκείνοι που δεν ανησυχούν ποτέ ό,τι και αν πει, ό,τι και αν υποσχεθεί προεκλογικά η δεξιά σε όλες της τις εκφάνσεις, είναι αυτοί που σήμερα υμνολογούν και παριστάνουν τους εκστασιασμένους από το… κυβερνητικό μεγαλείο και τις υπεράνθρωπες δυνατότητες του Κυριάκου. Τα μπουκωμένα από το κρατικό χρήμα στόματα της μαύρης προπαγάνδας σήμερα, αυτό αποδεικνύουν περίτρανα.

Τα μαύρα δάκρυα σύμπασας της δεξιάς μαζί και της ακροδεξιάς τα τελευταία χρόνια για την μεσαία τάξη και την μικρομεσαία επιχείρηση, ακόμη να στεγνώσουν. Μέτρα για την ενίσχυση τους, με τα κιάλια τα ψάχνουν οι παραπάνω. Ό,τι ήθελε να ακούσει ο καθένας το είπε δίχως δισταγμό και καμιά περίσκεψη ο Μητσοτάκης υποσχόμενος αλματώδη ανάπτυξη, τρελές επενδύσεις, θέσεις εργασίας και αποκατάσταση του… τρωθέντος κύρους της χώρας από τους προηγούμενους τρισκατάρατους του Σύριζα. Και ως… δικαίωση των προσδοκιών του, να και η ανάπτυξη στο 1,6% από το 2,2% που παρέλαβε, να και η ανεργία να τραβάει την ανηφόρα, να και τα μαγαζιά και οι μικροεπιχειρήσεις να βάζουν λουκέτο η μία στις τρεις και όσο για τις επενδύσεις κάπου, κάποτε θα φτάσουν κι αυτές.

Το νεοσύστατο επιτελικό παρακράτος, όμως δεν το τρομάζουν αυτά. Απόδειξη η πρόσφατη πανδημία. Μια συλλογική λαϊκή δοκιμασία που στάθηκε η αφορμή για το αδίστακτο, χυδαίο και υποκριτικό επικοινωνιακό μιντιακό σύστημα να φιλοτεχνήσει τις ανυπέρβλητες πολιτικές ικανότητες της κυβέρνησης και ιδιαίτερα του Κυριάκου, αναγορεύοντας τον σχεδόν σε επίπεδα ημίθεου. Και επειδή η μαύρη προπαγάνδα δεν γνωρίζει όρια και έχει καταστεί επιστήμη διεκδικώντας έδρα στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, δεν ξεχνά να κολακεύει και τον απλό κόσμο, να απευθύνεται στο θυμικό του, να του αποδίδει χαρίσματα και προτερήματα ενός σπάνιου και περιούσιου λαού. Αυτόν τον περιούσιο λαό που σήμερα δοξάζει για την υπομονή και την αυτοσυγκράτηση, την πειθαρχία, την σοβαρότητα και τήρηση των κανόνων προστασίας από τον ιό, η ακροδεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη, αύριο δεν θα διστάσει να ματώσει όταν θα βγει στον δρόμο διαμαρτυρόμενος για την ανέχεια και την ανεργία που οι πολιτικές της φέρνουν.

Το φαινόμενο της συστηματικής κολακείας και της απόδοσης υπαρκτών ή μη χαρισμάτων στο ανώνυμο πλήθος, η δεξιά διαχρονικά το έχει εντάξει στην επικοινωνιακή της φαρέτρα. Στα Γιάννενα πρώτη φορά στη δεκαετία του ’30 σε προεκλογική περίοδο δημοτικών εκλογών, γνωστός παράγοντας της πόλης και πολιτευτής, υποψήφιος δήμαρχος, ονόματι Γρ. Σακκάς επισκέπτεται την περιθωριοποιημένη κοινωνικά συνοικία των αθιγγάνων. Ενθουσιασμένος από την υποδοχή των απόκληρων της εποχής και προσβλέποντας στη μαζική υποστήριξη τους, φωνάζει από την εξέδρα «μα εσείς δεν είστε γύφτοι, αλλά Αιγύπτιοι. Άδικα σας προσβάλλουν και σας κακολογούν. Η καταγωγή σας έχει τις ρίζες της σε μια χώρα με πλούσια ιστορία και πολιτισμό». Ο Σακκάς εκλέχτηκε πανηγυρικά. Το ίδιο σκηνικό, ο ίδιος προεκλογικός λόγος σε συγκέντρωση αθιγγάνων στα τέλη της δεκαετίας του ’50, στις Σέρρες από δεξιό πολιτευτή. Το πλήθος εδώ αντέδρασε με παρατεταμένη σιωπή και αμηχανία.

Σίγουρα θα αναρωτήθηκαν κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο. Τώρα κλαίμε η γελάμε;