Έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Φαρσακίδης αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, μέλος του Κ.Κ.Ε.
Ο Γιώργος Φαρσακίδης γεννήθηκε στην Οδησσό της Σοβιετικής Ένωσης το 1924. Μετά από δέκα χρόνια ήρθε με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη. Οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και το 1943 έγινε μέλος του ΚΚΕ.
Το καλοκαίρι του 1944 τραυματίστηκε και στα δύο του χέρια σε μάχη με τους Γερμανούς κατακτητές.
Τον συλλάβανε 1946 και επί εβδομάδες τον βασάνιζαν μέχρι θανάτου στην ασφάλεια.
Τον Αύγουστο του 1947 εκτοπίστηκε στον Άι Στράτη και μετά στη Μακρόνησο.
Στάθηκε όρθιος απέναντι στα σκληρά βασανιστήρια του αστικού κράτους.
Στην εξορία ο επαναστάτης καλλιτέχνης, με τα τσακισμένα χέρια, έκφρασε με βάθος και ταλέντο την ψυχή των αγώνων του λαού μας.
Στον Αη -Στράτη έμαθε τα μυστικά της χαρακτικής και φιλοτέχνησε σκηνικά για θεατρικές παραστάσεις.
Το 1967 τον συνέλαβε η Χούντα και τον εξόρισε στη Γυάρο και τη Λέρο μέχρι το 1971.
Ο Γιώργος Φαρσακίδης πραγματοποίησε δεκάδες εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Εκτός από το εικαστικό του έργο άφησε και συγγραφικό έργο.
Η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών έδωσε το πρώτο βραβείο το 1984 για το βιβλίο του Η ΠΡΩΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ. Πήρε επίσης το ανώτατο χρυσό μετάλλιο της Σοβιετικής επιτροπής Ειρήνης για τα 30 χρόνια από την αντιφασιστική νίκη.
Δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι στο πρόσωπό του έβλεπε κανείς την νεότερη Ιστορία του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα.
Αποτελεί τιμή για την πόλη της Κατερίνης η παρουσία του Φαρσακίδη μετά από πρόσκληση της επιτροπής Ειρήνης Κατερίνης.
Η έκθεση ζωγραφικής και χαρακτικών στο φιλόξενο χώρο του Επιμελητηρίου Πιερίας (12-10-2005) ήταν μία σημαντική στιγμή και σημάδεψε την πολιτιστική και κοινωνική ζωή της πόλης.
Την έκθεση τότε επισκέφτηκε και μαθητόκοσμος με καθηγητές και συνομίλησε με τον καλλιτέχνη και δημιουργό.
Τον Γιώργο Φαρσακίδη και το έργο του παρουσίασε ο Στέργιος Γκέκας, εικαστικός από το Λιτόχωρο
Η πολιτική του κηδεία θα γίνει στις 23 του Ιούλη 2020 στο δημαρχείο της Θεσσαλονίκης
Σαν ελάχιστο φόρο τιμής το παράρτημα Κατερίνης της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ αφιερώνει το παρακάτω ποίημα στη μνήμη του.
ΣΕ ΣΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΡΘΑΤΕ (ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΑΡΣΑΚΙΔΗΣ)
Άνθρωποι, άνθρωποι…
δεν είναι που αγνοήσετε το χάδι του πινέλου και την πάλη των χρωμάτων
ούτε που αδιαφορήσατε για το πλήγωμα του ξύλου και την πειθαρχία της μελάνης
κι αν ήταν να μου δώσετε τιμές δεν είναι που ζωντάνεψα τα νεκρά και ταπεινά
ούτε που χώρισα μεγάλες αλήθειες σε μικρά κάδρα
δεν είναι που τον πόνο εγκλώβισα στο μαύρο
ούτε που το μαρτύριο μαρτυρία το ‘κανα
αλλά να…
είναι που δεν τιμήσατε τα πληγωμένα χέρια
τη δεκαεξάχρονη έφηβη απουσία
το ζωγραφισμένο με μίσος κορμί
τα μύρια φυλακισμένα δευτερόλεπτα
όμως εγώ…
ο ζωγράφος του ανείπωτου και χαράκτης νέων δρόμων
το πινέλο στο αίμα μου βούτηξα
και έγραψα το μέλλον με το ανεξίτηλο της χαράς.
Ν.Σ.