Του Γ. Τεκίδη
Αυτά ίσχυαν σε άλλους καιρούς, σε άλλες εποχές. Τότε που υπήρχε έστω και στοιχειωδώς φιλότιμο, πολιτική αξιοπρέπεια, σοβαρότητα και οι πολιτικοί εκείνοι εννοούσαν στην πλειοψηφία τους, ασχέτως ιδεολογίας και παράταξης, να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και να παραιτούνται, όταν οι καταγγελίες και η κριτική που δέχονταν για τα πεπραγμένα τους ήταν τεκμηριωμένη και μη αμφισβητούμενη.
Κι αν οι ίδιοι οι κρινόμενοι παρίσταναν τους Κινέζους, να παρεμβαίνουν οι αρχηγοί των κομμάτων τους και να τους στέλνουν στα σπίτια τους. Δεν ήταν λίγες οι φορές που το έπραξαν στο παρελθόν οι Κων/νος Καραμανλής και Α. Παπανδρέου, αποκαθιστώντας έτσι το περί δικαίου αίσθημα του κόσμου.
Άλλα τα πολιτικά ήθη σήμερα και οι υπουργοί της ακροδεξιάς βιδωμένοι στις καρέκλες τους δεν χαμπαριάζουν από καταγγελίες και αυταπόδεικτες μεθοδεύσεις προκειμένου να εξυπηρετήσουν την κομματική τους πελατεία, τα δικά τους παιδιά. Κι ας έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα στα μάτια της κοινωνίας, κι ας βοούν τα γεγονότα, είτε πρόκειται για διορισμούς, είτε για απευθείας αναθέσεις, είτε για προκλητικά ρουσφέτια που μας γυρίζουν σε εποχές πολιτικά κατάπτυστες και αποκρουστικές.
Έρχεται τώρα η αξιωματική αντιπολίτευση ο Σύριζα – Προοδευτική συμμαχία και με τους κοινοβουλευτικούς της εκπροσώπους ζητά τις παραιτήσεις κατά καιρούς υπουργών που έχουν κυριολεκτικά γραμμένη την κοινωνία, εις βάρος της οποίας ασχημονούν χυδαία με τις πράξεις και τις ενέργειες τους. Ειλικρινά πιστεύει κανείς ότι ο ακροδεξιός κυβερνητικός συρφετός θα αισθανθεί και θα αναλάβει τις ευθύνες του και κάποιοι από αυτούς θα παραιτηθούν εφόσον πιάστηκαν με την γίδα στη πλάτη; Είναι δηλαδή σαν να αποκαλείς τον Μπολσονάρο της Βραζιλίας φασίστα και να περιμένεις αυτός να ντραπεί. Μόνο που τόσο ο ανωτέρω όσο και οι υπουργοί και μεγάλο μέρος του στελεχικού δυναμικού της ΝΔ, με τις εκκλήσεις των πολιτικών τους αντιπάλων για ανάληψη ευθύνης και παραιτήσεις, σίγουρα διασκεδάζουν κάνοντας και μαύρη πλάκα. Εδώ αυτοί επαίρονται για τα πεπραγμένα τους, θεωρούν με τις κοτζαμπασίδικες πράξεις τους ότι προσφέρουν εθνικές υπηρεσίες και οι άλλοι – άκουσον , άκουσον – τους ζητούν παραιτήσεις.
Μοιάζουν πλέον κακόγουστο αστείο οι επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις της αντιπολίτευσης για παραιτήσεις όλων αυτών που θεωρούν αυτονόητο δικαίωμα τους να αποτιμούν την αξία των ζωών μας ανάλογα με τα πιστεύω και τις πεποιθήσεις μας. Δικοί μας ή δικοί τους; Με βάση αυτό το δόγμα πορεύονταν και θα συνεχίσουν να πορεύονται.
Το στοίχημα για τον Σύριζα – Προοδευτική Συμμαχία, παραμένει ολοζώντανο στο τραπέζι. Η δεξιοακροδεξιά καταλαβαίνει θέλει δεν θέλει τον ανειρήνευτο καθημερινό αγώνα των εργαζομένων, της αγροτιάς, της νεολαίας, όλων όσων επιθυμούν και ονειρεύονται μια Ελλάδα της προκοπής και μια κυβέρνηση που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας. Η ανασυγκρότηση, η αξιοποίηση παλιού και νέου ανθρώπινου δυναμικού που προστρέχει στις τάξεις της μεγάλης δημοκρατικής, προοδευτικής, αριστερής παράταξης, ο εξοστρακισμός κοντόφθαλμων πολιτικά και μικρόψυχων πρακτικών και μεθοδεύσεων για την ικανοποίηση προσωπικών επιδιώξεων και εγωισμών, δεν έχουν θέση σήμερα στην παράταξη.
Το σύνθημα και η πολιτική έμπνευση αποτυπωμένη σε ένα ριζοσπαστικό πολιτικό σχέδιο, που θα συνεγείρει το λαό μας, που θα μιλήσει στο νου και την καρδιά του και θα ξαναζωντανέψει μέρες του ’81, δεν είναι μακριά.