Το Google μας πληροφορεί ότι η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου έχεις τις ρίζες της στα ρωμαϊκά φεστιβάλ Lupercalia, κάπου στα μέσα του Φεβρουαρίου. Αργότερα κηρύχτηκε χριστιανική γιορτή με τον μάρτυρα Άγιο Βαλεντίνο, μια χριστιανική μορφή, γιορτάζοντας έτσι την αγάπη και τον ρομαντισμό.
Στην Αμερική άρχισε να γιορτάζεται το 1840 με ανταλλαγή από όμορφες κάρτες. Η περίφημη εταιρεία Hallmark με την βοήθεια της τότε τεχνολογίας μετέτρεψε την όλη ιδέα σε τεράστια επιχείρηση που αργότερα εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο.
Στις ημέρες μας, η γιορτή αυτή σημαίνει κόκκινα τριαντάφυλλα, σοκολατένιες καρδιές, πολύχρωμες κάρτες με έτοιμα γραμμένα ποιήματα και λόγια αγάπης. Δεν τελειώνει όμως εκεί. Μπορείς να γιορτάσεις και μόνη σου, με φίλες σου, ή ακόμη και να δωρίσεις κάτι στο λατρεμένο σου σκυλάκι.
Το κέντρο της γιορτής παραμένει η αγάπη. Το χρώμα βαθύ κόκκινο. Το περιβάλλον καθαρά ρομαντικό. Μυρωδάτα κεριά, κόκκινα τριαντάφυλλα, ένα καλό γεύμα, σαμπάνια, γλυκό σοκολάτα. Κόκκινες καρδιές παντού. Highly sensual.
Ρεαλιστικό το σενάριο; Τι γνώμη έχετε;
Για ‘μένα, είναι μια γιορτή που μπορώ να την προσπεράσω και να προχωρήσω στην επόμενη ημέρα. Χαριτωμένη ιδέα, δεν λέω, αλλά μπορώ και χωρίς αυτήν. Δεν είναι ότι δεν είμαι ρομαντική. Έχω ζήσει την αγάπη, την αληθινή αγάπη, σε όλο της το μεγαλείο. Ωστόσο, πώς μπορείς να γιορτάσεις ένα τέτοιο concept σε μία ημέρα με αυτόν τον τρόπο;
Θεωρώ την αγάπη κάτι ιερό και πολύτιμο, συγκλονιστικό και έντονο, ικανό να αλλάξει τη ζωή σου ανά πάσα στιγμή και όχι πάντα προς το καλύτερο. Οι μεγάλες και γνωστές ιστορίες αγάπης στην λογοτεχνία και στον κινηματογράφο δεν είχαν αίσιο τέλος. Κάθε άλλο. Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Για ποιον χτυπά η καμπάνα; Άννα Καρένινα. Madame Bovary. Τιτανικός. Όσα παίρνει ο άνεμος. Casablanca. Love story.
Πώς λοιπόν μπορώ να βάλω τις ιστορίες αυτές δίπλα στα κόκκινα τριαντάφυλλα και τα αισθησιακά εσώρουχα (by popular demand), τις σοκολατένιες καρδιές και τις σαμπάνιες;
Είμαι βέβαιη ότι οι ήρωες στις αναφερόμενες ιστορίες θα αποζητούσαν τα λατρεμένα τους πρόσωπα χωρίς το ανάλογο ντεκόρ και τα υπόλοιπα. Θα απολάμβαναν τα πρόσωπα, θα παρατηρούσαν με λατρεία τα ξεχωριστά μάτια, θα κρατούσαν σφιχτά τα αγαπημένα χέρια, θα άκουγαν με προσοχή τα λόγια, θα μαγνητίζονταν οι καρδιές (γιατί έτσι κάνουν οι καρδιές που αγαπάνε αληθινά). Και για κάποιον λόγο που πραγματικά θεωρώ υπερφυσικό θαύμα, δεν θα πρόσεχαν καν τις λίγες ρυτίδες στο πρόσωπο ούτε και κάποια περιττά κιλά στο σώμα, ούτε θα τους ενοχλούσε η ταπεινή σπιτική μηλόπιτα.
Oh! The magic of love! The divine magic of love!
Προσωπικά, την ημέρα αυτή, επειδή μου αρέσουν και τα δύο, θα αγοράσω και κόκκινα τριαντάφυλλα και σοκολάτες που θα δωρίσω σε πρόσωπα που εκτιμώ.
Ωστόσο, δεν θα πάψω ποτέ να νοσταλγώ έντονα τις ημέρες που η πραγματική αγάπη (εμφανιζόμενη με μία άλλη μορφή και ένα άλλο πρόσωπο), ήταν ζωντανή κάθε λεπτό της ζωής μου.
Happy Valentine’s Day!