Του Γ. Τεκίδη
Τα λέμε, τα ξαναλέμε, τα γράφουμε, τα ξαναγράφουμε αλλά δεν το συνειδητοποιούμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που κρατά έστω τα προσχήματα, που δρα μέσα σε δημοκρατικά πλαίσια ,σεβόμενη το σύνταγμα και τους Νόμους. Μια κυβέρνηση που σέβεται τους πολίτες, τους υπολογίζει, αφουγκράζεται μια στάλα την λαϊκή αγωνία χιλιάδων νοικοκυριών που κυριολεκτικά παλεύουν να επιβιώσουν εν μέσω πανδημίας και πρωτοφανούς ακρίβειας που εξανεμίζει από τα μέσα κάθε μήνα το ολοένα και πιο γλίσχρο εισόδημα.
Κυβέρνηση που συγχαίρει τον εαυτό της σαν σε κατάμαυρη κωμωδία, για τις … επιτυχίες της στην αντιμετώπιση της πανδημίας με εκατό πάνω- κάτω νεκρούς ημερησίως, με ένα σημαντικό μέρος από αυτούς να πεθαίνει εκτός ΜΕΘ και με ένα ΕΣΥ να πνέει τα λοίσθια εδώ και καιρό, παρά τις δίχως υπερβολή ηρωικές προσπάθειες νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού.
Κυβέρνηση που πανηγυρίζει η αθεόφοβη, για την εκρηκτική λέει, ανάπτυξη του τρίτου τρίμηνου του 2021, εργαλειοποιώντας και μαγειρεύοντας μεγέθη οικονομικά και στοιχεία. Ανάπτυξη που την ψάχνει στην τσέπη του ο άμοιρος ο εργαζόμενος – για τον άνεργο δεν γίνεται λόγος, αυτός έτσι κι αλλιώς είναι καταδικασμένος – και θα την βρει τον μήνα που θα ρίξει μαύρο χιόνι. Κυβέρνηση που εγκαλείται από την ΕΕ και διεθνείς δημοσιογραφικές οργανώσεις, ως προβληματική και συνοδοιπορούσα με εκείνες της Πολωνίας, Ουγγαρίας και λοιπών του πρώην Σοσιαλιστικού παραδείσου, στον τομέα της ελευθερίας του Τύπου και στην αντιμετώπιση εγχώριων – δόλιε Καραιβάζ, ακόμη ερευνούν τους δολοφόνους σου – και αλλοδαπών δημοσιογράφων που προσπαθούν να κάνουν την δουλειά τους.
Κυβέρνηση που επί των ημερών της και συγκεκριμένα σήμερα εδώ στη γειτονιά μας στο Αιγίνιο, πέντε- έξι… λεβέντες αυτοαποκαλούμενοι υπερασπιστές, θεματοφύλακες του Συντάγματος συνέλαβαν, λέει, έξω από το Γυμνάσιο τον διευθυντή του και αφού του φόρεσαν βίαια χειροπέδες τον οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα για …τα περαιτέρω.
Ποιοι είναι αυτοί οι συνταγματικοί αρχάγγελοι, από πού ορμώμενοι, με τι δικαίωμα και με πόσες οκάδες απίθανου παρακρατικού θράσους ενεργούν, μόνο ο σημερινός πρωθυπουργός και οι παρατρεχάμενοι του στο υπουργικό συμβούλιο , γνωρίζουν. Αν δηλαδή και αυτοί γνωρίζουν, αφού ποιο είναι το κράτος και ποιο το παρακράτος, μόνο ο Κύριος πια γνωρίζει. Γιατί από ότι φαίνεται η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ως φάρσα και η στιγμή να αναφωνήσει κάποιος σοβαρός σε αυτή την κυβέρνηση – όλο και κάποιος θα υπάρχει – όπως ο Καραμανλής του 63, μα ΄΄ ποιος επιτέλους κυβερνάει αυτό τον τόπο ‘’ , δεν θα αργήσει.
Αυτή η παρακρατική χιονοστιβάδα που το ξαναείπαμε επιδιώκει με νύχια και με δόντια να καθιερωθεί και να προσλάβει καθεστωτικά χαρακτηριστικά, αντιμετωπίζεται μόνο με μια πραγματικά ενωμένη, αποφασισμένη και στηριγμένη στην λαϊκή εμπιστοσύνη, προοδευτική, αριστερή, δημοκρατική παράταξη.
Από ένα πολιτικό φορέα με κορμό την ριζοσπαστική αριστερά και με ενταγμένους σε αυτό δημοκράτες, προοδευτικούς πολίτες, αλλά και με συνεργαζόμενους άτομα και συλλογικότητες με τους οποίους υπάρχει σύμπτωση και συμφωνία σε μια σειρά ζητημάτων που περιέχονται στην προγραμματική μας πρόταση. Η ανακύκλωση αντιπαραθέσεων , κατάθεσης προτάσεων, μερικές φορές και τελεσιγραφικού χαρακτήρα η και απολυτοτήτων, δεν βοηθά, μήτε δίνει στίγμα αποφασιστικότητας και αγωνιστικής διάθεσης στον κόσμο.
Ας γίνει επιτέλους παρελθόν η νοοτροπία και η τακτική χρήσης του αριστερόμετρου, του πόσο γέρνει η όχι αριστερά κάποιος, η καχυποψία και η αναίτια πολλές φορές επιφύλαξη σε όσους και όσες προσέρχονται, συμφωνούν και θέλουν να στοιχηθούν στον αγώνα, για την ήττα της δεξιάς και ακροδεξιάς στη χώρα μας.
Συνέδριο θα γίνει και σε αυτό θα υπάρξουν και διαφορετικές προτάσεις, προσεγγίσεις, γνώμες και αντιλήψεις. Μόνο που αυτές κρίνονται, ζυγίζονται, αναλύονται από συνέδρους και προπάντων από τον προοδευτικό κόσμο, τον κόσμο της Αριστεράς. Και η ώρα της κρίσης και των αποφάσεων για την μετεξέλιξη η όχι του πολιτικού φορέα, της στρατηγικής, των θέσεων και της τακτικής, θα κριθούν πλειοψηφικά η μειοψηφικά. Αρκεί να υπάρξει από όλους ο σεβασμός και η ανάλογη στοίχιση για την υλοποίηση των όσων αποφασίστηκαν πλειοψηφικά.
Η ανατροπή της ακροδεξιάς και του παρακράτους ως επίσημου κράτους που οικοδομεί η σημερινή κυβέρνηση, απαιτεί μια πανδημοκρατική, προοδευτική πολιτικά πανστρατιά, ανάλογη εκείνης του ανένδοτου, της δεκαετίας του 60. Όσο πιο γρήγορα γίνει κατανοητό και αποδεκτό από όλους μας, τόσο το καλύτερο για τον λαό και τον τόπο μας.