Κοίτα γύρω σου. Άνθρωποι που καθημερινά πάνε κι έρχονται σηκώνοντας το βάρος των προσωπικών τους αγώνων. Άνθρωποι σκυφτοί, χαμένοι μέσα στην βουή της πόλης και την παλινωδία του χρόνου, που σαν σύγχρονος Στησίχορος γράφει, ξεγράφει και ξαναγράφει το ποιο είναι το επόμενο σωστό βήμα και κάθε δρασκελιά καταλήγει να χάνεται πάνω σε ένα παλίμψηστο. Ξάφνου χτυπούν οι καμπάνες της νίκης! Και τότε ξυπνούν για λίγο, σηκώνουν ψηλά το μέτωπο, κοιτούν μια ελεύθερη κορφή και μια γαλανόλευκη να χορεύει ανέμελη στην ανάσα τ’ ουρανού. Τι γλυκό το συναίσθημα της περηφάνιας! Πως ζεσταίνει το μέσα τους και τραβά το κυρτό κορμί τους προς τον ουρανό, το στήθος τους να κοιτά ίσα πια εκείνη την ελεύθερη κορφή. Θυμούνται πως είναι η συνέχεια εκείνων που με το ψημένο στα χέρια τους μυδράλιο, κατέσχισαν τη σάρκα του φασιστικού άγους. Κι «εκείνοι» οι άγνωστοι, τότε γίνονται «εμείς», «εμείς οι Έλληνες!».
Χρόνια πολλά Ελλάδα!
Γεώργιος Δουλδούρας
Διεθνολόγος/Οικονομολόγος
π. Πρόεδρος ΟΝΝΕΔ Πιερίας