Η ζωή είναι ένα μεγάλο φροντιστήριο όπου δεν απαιτείται η πληρωμή ιδιαίτερων μαθημάτων για να λάβεις γνώση και εμπειρία.
Από τα βιώματα του πρωταθλητή του μαραθωνίου δρόμου, του Παναγιώτη Καραΐσκου, είχαμε την τύχη να διδαχτούμε, να συγκινηθούμε, να προβληματιστούμε σε μια ανοιχτή συζήτηση που διοργάνωσε ο Αθλητικός Πολιτιστικός Σύλλογος Δρομέων Πιερίας ΖΕΥΣ.
Ο Παναγιώτης είχε το θάρρος, το ψυχικό σθένος που λίγοι διαθέτουν προκειμένου να προβάλλει δημόσια την ζωή του, που κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει ένα βραβευμένο μυθιστόρημα. Αν και ασχολούνταν με τον αθλητισμό από μικρός, τζούντο και ποδόσφαιρο, σε νεαρή ηλικία μπλέχτηκε στον σκληρό κόσμο των ναρκωτικών. Χωρίς κόμπλεξ και ταμπού δεν δίστασε να μας αφηγηθεί λεπτομέρειες από την χρήση ουσιών και τα επακόλουθα αυτής. Βυθισμένος για έξι χρόνια στον εφιαλτικό κόσμο της εξάρτησης κατόρθωσε με την διαρκή στήριξη της οικογένειας του να σταθεί όρθιος, να απεξαρτηθεί και να ανατρέψει τα πάντα στην ζωή του.
Αφού νίκησε ένα άρρωστο πάθος, τόλμησε και έτρεξε για πρώτη φορά το 2013 τον αυθεντικό μαραθώνιο της Αθήνας σε χρόνο κάτω από τέσσερις ώρες. Ένας άλλος εθισμός, υγιής αυτή τη φορά, ξεπρόβαλλε στην καθημερινότητα του. Το τρέξιμο ήταν το ερέθισμα για να κόψει ακόμη και το τσιγάρο και να αξιολογήσει διαφορετικά τον κόσμο.
Η πρωτιά του Παναγιώτη στον επετειακό 40ο μαραθώνιο της Αθήνας το 2023 αποτελεί το παράδειγμα για όλους τους ανθρώπους, για τον αθλητισμό, για το δρομικό κίνημα. Η δύναμη της θέλησης, η αγάπη της οικογένειας, η στήριξη της κοινωνίας μπορούν να μετατρέψουν το σκοτάδι σε φως. Ο Παναγιώτης όταν μιλούσε για την συμπαράσταση της μητέρας του ξεσπούσε με δάκρυα μετάνοιας και συγνώμης.
Ο ΑΠΣΔ Πιερίας ΖΕΥΣ, για μια ακόμη φορά, έστειλε στο ευρύ κοινό το μήνυμα που χρειάζεται η πολύπαθη κοινωνία μας για να κάμψει τις αντιστάσεις και να ορθοποδήσει. Η ευαισθησία και η κοινωνική προσφορά του συλλόγου στα δεκαπέντε χρόνια της παρουσίας του είναι άξια αναφοράς. Μέσα από το τρέξιμο, τους λαϊκούς αγώνες δρόμου, την διαρκή δράση του, προωθεί την αλληλεγγύη και την βοήθεια στον συνάνθρωπο.
Ο Παναγιώτης Καραΐσκος πρέπει να παραμείνει όρθιος, πρωταθλητής στον αγώνα της ζωής προκείμενου το παράδειγμα του να παραμείνει ζωντανό.
Η πολιτεία επιβάλλεται να αξιοποιήσει ανθρώπους σαν τον Παναγιώτη για να μεταφέρουν το σωστό μήνυμα στα μικρά παιδιά, στην νεολαία, στα εξαρτημένα άτομα. Να στηρίξει έμπρακτα τους αθλητικούς και πολιτιστικούς συλλόγους, όπως ο ΖΕΥΣ, για να εξακολουθούν να υπάρχουν μιμητές της ευγενούς άμιλλας, της καλλιέργειας του υγιούς σώματος και πνεύματος.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης