Όταν κάτι επιστρέφει στο φυσικό του περιβάλλον μαγικά πράγματα συμβαίνουν. Οι ήχοι και ο χώρος γίνονται μαγικό χαλί που μεταφέρει τους συμμετέχοντες σε μια άλλη εποχή. Σε ένα ταξίδι στον χωροχρόνο, στο οποίο ίδιες αγωνίες, παρόμοια πάθη, αντίστοιχοι ανεκπλήρωτοι και καταδικασμένοι έρωτες ενέπνευσαν τον συγγραφέα και άγγιξαν άλλους, παλαιότερους θεατές.

Σε μια μαγική παράσταση, δηλαδή, συμμετείχαν οι θεατές που παρευρέθησαν το Σάββατο 18 Αυγούστου στο Κάστρο του Πλαταμώνα και παρακολούθησαν την «Ερωφίλη» του Γιώργου Χορτάτση με την Αμαλία Αρσένη, τον Κωνσταντίνο Τσιομήδη, τον Χρήστο Καπένη, τη Δανάη Λουκάκη, τον Θεόδωρο Οικονομίδη.

Μια παράσταση εξαιρετικά προσεγμένη με εκπληκτικές ερμηνείες και με σεβασμό προς το πεντάπρακτο αριστούργημα του Γεώργιου Χορτάτση. Ο ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος ήταν σε απόλυτη αρμονία με τον περίβολο του Πύργου του Πλαταμώνα και δεν ξένιζε διόλου τον θεατή, αφού οι ερμηνείες ήταν τόσο καθαρές που δεν άφηναν κάτι να μείνει ανεξήγητο.

Τα σκηνικά ό,τι ακριβώς χρειαζόταν. Η ζωντανή μουσική με το μαντολίνο της Αρετής Κοκκίνου, τα πνευστά του Δημήτρη Πρόκου, με την κιθάρα και την πανδουρίδα του Θεόδωρου Οικονομίδη – όποτε δεν χρειαζόταν να ερμηνεύσει τον μαντατοφόρο- έπαιξε τον ρόλο του «αέρα» που ωθούσε το μαγικό χαλί στη μετάβαση προς την εποχή του Χορτάτση.

Εξάλλου, η ομάδα «Ρίζες» αυτό κάνει: Στέκεται με σεβασμό στα αριστουργήματα του παρελθόντος και τα αναδεικνύει φέρνοντάς τα και πάλι στο φως! Το δε «Ερωφίλη project» ένα βήμα περισσότερο, καθώς μέλημα της ομάδας ήταν να παιχτεί σε μεσαιωνικά κάστρα της Μεσογειακής λεκάνης, έτσι ώστε να αναπαραστήσει την ιστορία στο φυσικό της περιβάλλον. Μια πράξη την οποία τόνισε ο Θεόδωρος Οικονομίδης στο τέλος της παράστασης ζητώντας ουσιαστικά από το κοινό να αποτελέσει μέρος της πίεσης ώστε να ανοίγουν αυτοί οι χώροι σε αντίστοιχες προσπάθειες. Κι ένα αποτέλεσμα που απαίτησε τις άοκνες προσπάθειες και εκ μέρους του Οργανισμού Φεστιβάλ Ολύμπου ώστε να πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά μια εκδήλωσή του εντός του περιβόλου του Κάστρου του Πλαταμώνα.

Στο πλαίσιο αυτό αξίζει να αναφερθεί και η σημαντικότατη συμβολή των εθελοντών του Φεστιβάλ που με περίσσια προσοχή και βοηθούσαν τους θεατές να προσεγγίσουν τον χώρο και έδειχναν τη σημασία του σεβασμού του. Διότι κι αυτό μέρος της παιδείας είναι.

Καταληκτικά, παραστάσεις όπως η χτεσινή αποτελούν μια πρώτης τάξης παιδευτική ευκαιρία: Για ένα πολύπλευρο κι εύπεπτο ταξίδι στον χωροχρόνο της παράδοσής μας μέσω της αριστουργηματικής τραγωδίας του Χορτάτση, για τη μοναδική προσέγγιση του «Ερωφίλη Project», για τη συμπεριφορά γονιών και παιδιών στα θεατρικά δρώμενα, και τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, για την οργάνωση του Φεστιβάλ Ολύμπου.

Μια προσπάθεια που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία αν θυμηθεί κανείς πως το χειροκρότημα των θεατών ήταν και έντονο και παρατεταμένο.