Ο γνωστός συντοπίτης μας, Βασίλης Έξαρχος, Γεωπόνος Α.Π.Θ., με Intergrade Master, Μεταπτυχιακό στην «Αειφορική» Γεωργία και υποψήφιος Διδάκτωρ Εδαφολογίας, αυτή την φορά κάνει παρέμβαση από τον Παλιό Μυλότοπο Γιαννιτσών για τα προβληματικά κτήματα Ακτινιδίων.
Σύμφωνα με τον κ. Έξαρχο υπάρχουν πολλά αγροκτήματα Ακτινιδίων τόσο νεαρά όσο και παραγωγικά, τα οποία θα λέγαμε κοινώς, ότι είναι «Σταματημένα» και δεν προχωράνε…
Πρωταρχικός σκοπός του επιβλέποντος γεωπόνου είναι η εύρεση, όχι μόνο της βασικής πρωταρχικής γενεσιουργού αιτίας του προβλήματος αλλά και των δευτερογενών αιτιών… διότι ότι γίνεται στην φύση έχει πάντα πολλές αιτίες, ή αλλιώς είναι «Πολυπαραγοντικό»…
Η Γεωπονική επιστήμη ειδικά επί του πεδίου (στο χωράφι), είναι πολύ δύσκολη, είναι «Χαοτική»… διότι όπως προαναφέραμε, εμπλέκονται πολλοί παράγοντες και σε όλες τις περιπτώσεις έχουμε περίπου το ίδιο σύμπτωμα στο πρόβλημα, δηλ. «Κιτρινίζουν» τα φύλλα. Έτσι ενώ είναι δύσκολο να βγάζουμε συμπεράσματα στα προβλήματα που δημιουργούνται στην σύγχρονη γεωργία, στα καλλιεργούμενα φυτά υπάρχει μια ακόμη πιο δύσκολη και ιδιαίτερη καλλιέργεια, που ονομάζεται: Ακτινίδια.
Πρωταρχικός σκοπός όπως προαναφέραμε για την επίλυση ενός προβλήματος σε ένα κτήμα Ακτινιδίων είναι να βρούμε τις αιτίες, που συνήθως είναι:
1) «Βιοτικές» καταπονήσεις οι οποίες προέρχονται από ασθένειες και εχθρούς, όπως: Φυτόφθορα, Αρμιλλάρια, Αλτερνάρια, Βοτρύτη, Νηματώδεις, Βαμβακάδα, Ίσκα κ.α.
2) «Α-βιοτικές» καταπονήσεις οι οποίες προέρχονται από λάθος άρδευση, κακή θρέψη (λίπανση), από παγετούς, αέρα, χαλάζι, τοξικότητα από ζιζανιοκτόνα, κακής ποιότητας νερού ποτίσματος, συμπιεσμένα και όχι καλά στραγγιζόμενα εδάφη, κακές καλλιεργητικές φροντίδες (όπως λάθος κλάδεμα, καθυστερημένο αραίωμα, όχι καλό δέσιμο κλαδιών) κ.α.
Έτσι αφού εντοπιστεί το πρόβλημα, η λύση του συνήθως κρατάει πολύ καιρό και χρειάζεται πολύ κόπο, υπομονή και υπακοή από τον αγρότη ακτινιδιοπαραγωγό προς τον επιβλέποντα γεωπόνο…
Στην φωτογραφία βλέπετε ένα τέτοιο κτήμα, από τον Παλαιό Μυλότοπο Γιαννιτσών, όπου ο κ. Έξαρχος συνοδευόμενος από δύο φοιτητές γεωπονικής (οι οποίοι είναι παράλληλα και Ακτινιδιοπαραγωγοί οι ίδιοι), σε ένα κτήμα 30 στρεμμάτων, που ενώ στα αρχικά στάδια ήταν όπως λένε οι παραγωγοί «για ξήλωμα», τελικά με μια μακρόχρονη συνεργασία και υπακοή του παραγωγού, με τον κ. Έξαρχο, το κτήμα τελικά σώθηκε…
Πιο συγκεκριμένα, το κτήμα αυτό ήταν σε μόνιμο «υδατικό» στρες με βασική γενεσιουργό αιτία σε αυτή την περίπτωση, την κακή και ελλιπή άρδευση και δευτερογενείς αιτίες τους Νηματώδεις και τις Αργιλώδεις – συμπιεσμένου κακής στράγγιξης εδάφους… Βέβαια σε όλες αυτές τις αιτίες πρέπει να προσθέσουμε και το μόνιμο πρόβλημα των τελευταίων ετών που λέγεται κλιματική αλλαγή…
Δηλαδή έχουμε, ένα καλοκαίρι που δεν βρέχει σχεδόν καθόλου, με πολύ υψηλές θερμοκρασίες, χαμηλές σχετικές υγρασίες και έντονη ακτινοβολία.
Έτσι το Ακτινίδιο είναι ένα από τα πρώτα θύματα της κλιματικής αλλαγής, που δυσχεραίνει ακόμα πιο πολύ το έργο του επιβλέποντα γεωπόνου στην αντιμετώπιση των προαναφερθέντων προβλημάτων στον αγρό…
Οι ακτινιδιοπαραγωγοί δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι: ΤΟ ΑΚΤΙΝΙΔΙΟ ΔΙΑΠΝΕΕΙ ΕΝΤΟΝΑ, ΕΧΕΙ ΥΨΗΛΗ ΥΔΡΑΥΛΙΚΗ ΑΓΩΓΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΑΓΓΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΘΑΙΝΕΙ ΕΥΚΟΛΑ «ΥΔΑΤΙΚΟ» ΣΤΡΕΣ ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΝΕΡΟ…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΜΠΟΝΙΔΗΣ
