Γράφειο ο Ευστάθιος Καρράς
Ο Λευτέρης Ιντζόγλου μίλησε αποκλειστικά στο Debut.gr για τα πρώτα χρόνια της καριέρας του, τη συνεργασία του με την ΑΕΚ και τον Ατρόμητο, το πέρασμά του από τις ομάδας της Θεσσαλονίκης, το πρωτάθλημα τον Εθνικό Νέου Κεραμιδίου αλλά και τις στιγμές που ξεχωρίζει από τη μέχρι πορεία του στο χώρο του ποδοσφαίρου.
Από μικρός ονειρευόταν να ασχοληθεί επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο και να συνεχίσει την… οικογενειακή παράδοση. Αν και ο πατέρας του ήταν αρνητικός με αυτό το ενδεχόμενο, το DNA μιλούσε κι εκείνος δεν μπορούσε να αντισταθεί. Έζησε μεγάλες στιγμές, αντιμετώπισε αρκετές δύσκολες καταστάσεις από τις οποίες προσπαθούσε να βγαίνει πάντα πιο δυνατός και είναι χαρούμενος για όσα έχει πετύχει!
Το ποδοσφαιρικό του «ταξίδι» συνεχίζεται καθώς μέχρι και σήμερα συνεχίζει να κάνει αυτό που αγαπά. Αυτός είναι ο Λευτέρης Ιντζόγλου.
Το Debut.gr είχε τη μεγάλη τιμή να επικοινωνήσει μαζί του κι εκείνος έδωσε απαντήσεις σε πάρα πολλά θέματα. Ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και ποια ήταν η στάση του πατέρα του απέναντι σε αυτή του την απόφαση; Για ποιο λόγο δεν πήρε ευκαιρίες στην ΑΕΚ;
Τι δεν πήγε καλά στη συνεργασία του με τον Ατρόμητο; Πώς εξελίχθηκε η συνεργασία του με τις δύο ομάδες της Θεσσαλονίκης; Ακόμα μας μιλά για το πρωτάθλημα που κατέκτησε με τον Εθνικό Νέου Κεραμιδίου, τον προπονητή Βαγγέλη Μόρα και τις στιγμές που ξεχωρίζει από τη μέχρι τώρα πορεία του στο χώρο του ποδοσφαίρου. Αυτά κι άλλα πολλά θέματα στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε ο Λευτέρης Ιντζόγλου στο Debut.gr.
Ξεκίνησες τα πρώτα σου ποδοσφαιρικά βήματα από τον Βύζαντα Μεγάρων, όπου και έμεινες εκεί 5 χρόνια, καταγράφοντας συνολικά 125 συμμετοχές. Φανταζόσουν ότι θα έκανες το χόμπι σου επάγγελμα και θα γινόσουν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;
Το ήλπιζα! Ήταν το όνειρό μου από μικρό παιδί. Κανείς δεν φαντάζεται που μπορεί να φτάσει και τι πορεία θα κάνει. Αλλά είμαι πολύ τυχερός που έκανα το χόμπι μου επάγγελμα. Γιατί όλοι από χόμπι ξεκινάνε και στη συνέχεια όποιος καταφέρνει να το κάνει επάγγελμα και να ζει από αυτό είναι πολύ τυχερός.
Ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο;
Προέρχομαι από μια οικογένεια που ασχολιόταν με το ποδόσφαιρο, καθώς τόσο ο μπαμπάς μου όσο και ο θείος μου έπαιζαν επαγγελματικά πολλά χρόνια. Δεν υπήρχε κάποια συγκεκριμένη αφορμή. Ήταν έμφυτο. Από τη στιγμή που γεννήθηκα, κλωτσούσα μια μπάλα. Δεν υπήρχε κάποια συγκεκριμένη αφορμή. Ίσα ίσα ο πατέρας μου ήταν αυτός που με απέτρεπε να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο, αλλά ήταν στο DNA.
Το όνειρο της ΑΕΚ, ο Μπάγεβιτς και ο δανεισμός στον Πιερικό
Το καλοκαίρι του 2010 πήγες στην ΑΕΚ, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα σου. Ποια είναι τα συναισθήματά σου τότε και πως το διαχειρίστηκες;
Εκείνη την περίοδο, το βήμα αυτό ήταν ονειρικό. Είχα περάσει 5 χρόνια επαγγελματικά στην Γ’ Εθνική με τον Βύζα Μεγάρων και ήταν τεράστιο το άλμα να πάω στην ΑΕΚ. Δεν πήγα χαριστικά στην ομάδα. Συμμετείχα στην προετοιμασία και μπορώ να πω ότι κέρδισα την θέση μου στο ρόστερ, καθώς μετά την προετοιμασία ακολούθησαν τα φιλικά και ύστερα υπέγραψα το συμβόλαιό μου. Λόγω και του ότι ο μπαμπάς μου είχε παίξει σε καλές χρονιές με ευρωπαϊκές πορείες στην ΑΕΚ, τα συναισθήματα μου ήταν διπλά, καθώς μου έδινε ένα μεγαλύτερο κίνητρο. Ωστόσο, υπήρχαν, χωρίς να μου το πει κάποιος, μεγάλες προσδοκίες.
Μετά την ΑΕΚ, εμφανίζεται η ευκαιρία του Ατρομήτου. Ωστόσο, παραχωρήθηκες δανεικός στην ομάδα του Πιερικού. Ποια είναι τα συναισθήματά σου σε αυτό το στάδιο;
Στην ΑΕΚ δεν πήρα κάποιες ευκαιρίες, ώστε να κάνω επίσημη εμφάνιση. Όσο ήταν ο κ. Μπάγεβιτς, έβλεπα πως και με ήθελε και θα μου έδινε ευκαιρίες. Ωστόσο, μετά από κάποια επεισόδια που έγιναν, έφυγε ο κ. Μπάγεβιτς, ήρθε ο κ. Χιμένεθ και εν τέλει δεν πήρα κάποια ευκαιρία.
Στη συνέχεια, βρέθηκε ο Ατρόμητος, όπου υπέγραψα για δύο χρόνια και αμέσως με έστειλε δανεικό στον Πιερικό.
Ήταν κάτι που το ήθελα κι εγώ, καθώς είχε περάσει μια χρονιά που δεν είχα παιχνίδια στα πόδια μου και ήθελα να πάω κάπου για να παίξω, να δείξω τι αξίζω και την επόμενη χρονιά να γυρίσω να αγωνιστώ στην ομάδα που είχα υπογράψει. Ωστόσο, αυτό δεν συνέβη το καλοκαίρι με την ομάδα του Ατρόμητου.
Στον Πιερικό έκανες μια γεμάτη σεζόν και είχες σημαντική συμβολή στην ομάδα, που όμως έμεινε εκτός playoff έπειτα από μια μη αναμενόμενη ήττα με το βαρύ 4-0 από τον αδιάφορο βαθμολογικά Ηρακλή Ψαχνών. Παρόλα αυτά θεωρείς πως ήταν πετυχημένη η σεζόν σε προσωπικό, αλλά και σε ομαδικό επίπεδο;
Εννοείται ήταν πετυχημένη η χρονιά καθώς είχαμε μία πολύ καλή ομάδα. Από τα μέσα της σεζόν κάναμε πορεία πρωταθλητισμού με συνεχόμενες νίκες.
Ήταν πολύ καλή ομάδα και ήμασταν ψηλά στην βαθμολογία για πολλές αγωνιστικές. Οπότε θεωρώ πως ήταν μια πετυχημένη χρονιά για την ομάδα, που ένα άτυχο αποτέλεσμα της στέρησε τα playoff.
Αλλά και σε προσωπικό επίπεδο ήταν πετυχημένη, καθώς προερχόμουν από μια χρονιά που δεν είχα παιχνίδια στα πόδια μου, αν και ήμουν στην ομάδα της ΑΕΚ στην SuperLeague, χωρίς να έχω πραγματοποιήσει κάποιο επίσημο παιχνίδι.
Η μεταγραφή στη Δόξα Δράμας και το κεφάλαιο Ηρακλής
Μετά τον μονοετή δανεισμό σου στην ομάδα του Πιερικού, ακολούθησε η μεταγραφή σου σε μια άλλη ιστορική ομάδα της Βορείου Ελλάδας, τη Δόξα Δράμας. Πώς εξελίχθηκε η συνεργασία σου με την ομάδα;
Είχα δύο χρόνια συμβόλαιο με τον Ατρόμητο και τη δεύτερη χρονιά ήθελαν να με στείλουν και πάλι δανεικό. Δεν συμφώνησα, καθώς πίστευα πως είχα μια θέση στο ρόστερ της ομάδας τουλάχιστον μέχρι να ξεκινήσω την προετοιμασία.
Ωστόσο αυτό δεν έγινε, με αποτέλεσμα να λύσω το συμβόλαιό μου. Έτσι, ήρθε η ευκαιρία της Δόξας Δράμας, μιας ιστορικής ομάδας, σε μία μεγάλη πόλη που ασχολείται με το ποδόσφαιρο και με την ομάδα. Μεγάλο πρωτάθλημα με γεμάτη σεζόν και αρκετούς αγώνες.
Ήταν μια ακόμη καλή χρονιά, συνέχεια της προηγούμενης με τον Πιερικό. Ωστόσο, η ομάδα δεν είχε βλέψεις ούτε να πρωταγωνιστήσει, ούτε για κάτι άλλο. Θεωρώ ότι η ομάδα σώθηκε εύκολα και ήταν μια συνέχεια στα ποδοσφαιρικά μου βήματα.
Η επιτυχία του Ηρακλή οφείλεται στον προπονητή, κ. Νίκο Παπαδόπουλο, και στον συγχωρεμένο, κ. Παύλο Μυροφορίδη, καθώς οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές ήταν προσωπικές τους επιλογές.
Το καλοκαίρι του 2014 παίρνεις μεταγραφή στην ιστορική ομάδα του Ηρακλή. Πώς αντιμετωπίζεις αυτήν τη νέα συνθήκη;
Η αλήθεια είναι πως μετά την Δόξα Δράμας, δυσκολεύτηκα να βρω ομάδα και στον Ηρακλή άργησα να πάω. Πιο συγκεκριμένα, υπέγραψα με την ομάδα μέσα Αυγούστου.
Ο Ηρακλής χρειαζόταν παίκτες σε αυτή τη θέση αλλά η αλήθεια είναι πως δεν ήμουν η πρώτη επιλογή. Όμως, με κάποιες προσωπικές ενέργειες και επαφές του τότε μάνατζερ μου, υπέγραψα και «κόλλησα» με την ομάδα.
Εννοείται πρόκειται για μία ιστορική, «πονεμένη» ομάδα με αγωνιστικές και διοικητικές αποτυχίες, σε μια δύσκολη περίοδο. Εκείνη την χρονιά ήταν μια ομάδα φτιαγμένη να πρωταγωνιστήσει με μοναδικό σκοπό το πρωτάθλημα. Ωστόσο, δεν εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα, στο τέλος όμως καταφέραμε να μπούμε στα playoff.
Είχαμε ξεκινήσει με τον Σίνισα Γκόγιτς στη θέση του προπονητή, μετέπειτα ήρθε ο Γκιγιέρμο Όγιος και προς το τέλος της χρονιάς ήρθε ο Νίκος Παπαδόπουλος. Παρόλα αυτά δεν προλάβαμε να πετύχουμε τον στόχο της ανόδου, με αποτέλεσμα να κλείσει έτσι η χρονιά.
Στην ομάδα του Ηρακλή αγωνίστηκες για 4 ολόκληρες σεζόν. Σε αυτές τις 4 σεζόν, κατέκτησες το πρωτάθλημα της τότε Football League και ταυτόχρονα την άνοδο στην Super League, ενώ ταυτόχρονα σου δίνεται η ευκαιρία να πραγματοποιήσεις και το ντεμπούτο σου στην πρώτη κατηγορία της χώρας μας. Πώς έζησες αυτές τις σεζόν και ποιες είναι οι πιο «ζωντανές» αναμνήσεις;
Την πρώτη χρονιά δεν πετύχαμε τον στόχο της ανόδου με την ομάδα του Ηρακλή. Την δεύτερη χρονιά, ο προπονητής κράτησε έναν βασικό κορμό, ενώ έγιναν κάποιες ποιοτικές προσθήκες όπως των Μπαρτολίνι, Περόνε και Ρομάνο. Μια ομάδα σχετικά νεανική, πλην κάποιων εξαιρέσεων.
Όλοι οι άλλοι ήμασταν νεαροί με κίνητρο και φιλοδοξίες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η δεύτερη χρονιά στην Football League να μας βρίσκει να πρωταγωνιστούμε και να πετυχαίνουμε εν τέλει τον στόχο της ανόδου στην SuperLeague. Αυτά τα χρόνια ήταν και τα ωραιότερα στην καριέρα μου, γιατί εκτός από καλή ομάδα, είχαμε δέσει και σαν σύνολο. Αν και ήμασταν πολλοί ποδοσφαιριστές και πολλοί διαφορετικοί χαρακτήρες, η χημεία όλων έδεσε με αποτέλεσμα να βγει αυτό το επιτυχημένο κράμα.
Η επιτυχία αυτή οφείλεται στον προπονητή, κ. Νίκο Παπαδόπουλο, και στον συγχωρεμένο κ. Παύλο Μυροφορίδη, καθώς οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές ήταν προσωπικές τους επιλογές.
Η μετάβαση στην «κιτρινόμαυρη»… όχθη και η εμπειρία της Παναχαϊκής
Την τελευταία σου χρονιά στον Ηρακλή βίωσες τον υποβιβασμό στην B’ Εθνική και πήρες την απόφαση να μετακινηθείς στην ομάδα του Άρη. Ήταν δύσκολη η απόφαση και πως διαχειρίστηκες αυτή τη νέα συνθήκη;
Δυστυχώς, η ομάδα εκείνη τη χρονιά δεν έπεσε αγωνιστικά, αλλά για ακόμη μια χρονιά έπεσε από εξωγενείς παράγοντες. Εμείς σώσαμε την ομάδα, με αρκετές νίκες τις τελευταίες αγωνιστικές. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο, γιατί ήδη είχαμε κάνει ότι περνούσε από το χέρι μας.
Από εκεί και πέρα, στον Άρη πήγα ως προσωπική επιλογή του Παύλου Μυροφορίδη που ανέλαβε τεχνικός διευθυντής της ομάδας.
Φυσικά, ήθελα να μείνω στην πόλη της Θεσσαλονίκης γιατί είχα περάσει τέσσερα ωραία χρόνια. Λόγω και αυτού, δεν είχα δεύτερες σκέψεις ώστε να πάω στον Άρη, που είναι μια ιστορική ομάδα με κίνητρο πρωταθλητισμού.
Μοναδικός μας στόχος ήταν η ομάδα να επιστρέψει στην πρώτη κατηγορία και έτσι η απόφασή μου δεν ήταν δύσκολη απόφαση.
Στον Άρη παρέμεινες δύο σεζόν. Την πρώτη σεζόν κερδίσατε την άνοδο με τους «κιτρινόμαυρους» και τη δεύτερη καταφέρατε να κατακτήσετε την 5η θέση που οδηγεί στην Ευρώπη. Πώς βίωσε η ομάδα αυτή την επιστροφή και ποια ήταν τα δικά σου συναισθήματα;
Πρόκειται για δύο πολύ καλές χρονιές, με ευχάριστα συναισθήματα. Στο ποδόσφαιρο λίγες είναι οι χρονιές και οι στιγμές που είσαι χαρούμενος και αυτό το γνωρίζουν καλά όσοι βρίσκονται σε αυτό τον χώρο. Ήμουν τυχερός που ανέβηκα και με τον Άρη στην SuperLeague, πραγματοποιώντας μία πολύ καλή χρονιά, όντας μέλος μίας εξίσου καλής ομάδας. Στην Β’ εθνική δεν καταφέραμε να πάρουμε το πρωτάθλημα γιατί μας το κατέκτησε ο ΟΦΗ, ωστόσο πετύχαμε τον στόχο που ήταν η άνοδος.
Είχα συμβόλαιο με τον Άρη για έναν ακόμη χρόνο. Έτσι, παρέμεινα στην ομάδα και στην SuperLeague. Ήταν μια πολύ καλή χρονιά με αρκετά καλό προπονητή στην αρχή, τον κ. Πάκο Ερέρα. Καλό team, καλός γυμναστής και καλές προπονήσεις.
Γενικότερα ήταν μία καλή χρονιά για την ομάδα μετά από την πολυετή απουσία της από την Superleague. Ο Άρης είναι γνωστός για την ιστορία και την δυναμική του.
Μετά τον Άρη, αγωνίστηκες και για την ομάδα της Παναχαϊκής. Στην Πάτρα θα κάτσεις μόλις μια σεζόν και θα αποχωρήσεις. Θα ήθελες να μας πεις λίγα λόγια για τον λόγο της αποχώρησης σου από την ομάδα;
Έτσι όπως τα έφερε η μοίρα, κατέληξα να παίξω σε μια ιστορική ομάδα όπως αυτή της Παναχαϊκής. Κι αυτή «ταλαιπωρημένη» ομάδα με μακροχρόνια απουσία από την Superleague.
Ωστόσο, βρήκα μια οργανωμένη ομάδα, όπου οι εμπειρίες που μου αφήνει ήταν θετικές. Η πόλη άρεσε τόσο σε μένα όσο και στην οικογένειά μου και περάσαμε ωραίες στιγμές. Το αρνητικό εκείνης της χρονιάς ήταν ο Covid-19. Το πρωτάθλημα σταμάτησε απότομα και η χρονιά δεν ολοκληρώθηκε όπως έπρεπε.
Η επιστροφή στη… βάση και το πρωτάθλημα-θαύμα με τον Εθνικό Νέου Κεραμιδίου
Έπειτα από μια δεκαετία επιστρέφεις στην πόλη της Κατερίνης και συγκεκριμένα στην ομάδα του Πιερικού. Ποιοι ήταν οι λόγοι που σε έκαναν να επιστρέψεις;
Ήταν λίγο μετά την αρχή του Covid-19. Ήταν μία δύσκολη χρονιά καθώς οι ομάδες ήταν στο ψάξιμο με την πανδημία και είχαν πέσει αρκετά τα συμβόλαια όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι. Συζήτησα με την γυναίκα μου και πήραμε την απόφαση πως δεν άξιζε να φύγουμε από την πόλη της Κατερίνης. Θεωρήσαμε πως θα είναι η βάση για την οικογένεια μας.
Από εκεί και πέρα εφόσον ο Πιερικός αγωνιζόταν στην Football League που ήταν επαγγελματική κατηγορία, θεώρησα σωστό για την οικογένεια μου και για μένα να μείνω στην Κατερίνη και την ομάδα.
Μετά τον Πιερικό δεν ήξερα αν θα συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο. Η διοίκηση του Εθνικού Νέου Κεραμιδίου με έπεισε να συνεχίσω.
Από το καλοκαίρι του 2021 ανήκες στο έμψυχο δυναμικό του Εθνικού Νέου Κεραμιδίου. Μια άγνωστη ομάδα για αρκετούς φίλους του ποδοσφαίρου που βρίσκονται εκτός Πιερίας. Τι ήταν αυτό που σου κέντρισε το ενδιαφέρον και υπέγραψες με τον Εθνικό;
Μετά τον Πιερικό δεν ήξερα αν θα συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο. Ωστόσο, μετά από αυτά που μου είπε η διοίκηση της ομάδας, την οργάνωση που υπήρχε, την οικονομική βεβαιότητα και το οικογενειακό κλίμα, πήρα την απόφαση να συμφωνήσω. Θεωρητικά έπεσα κατηγορία καθώς θα αγωνιζόμουν στην Γ’ εθνική αλλά πλέον η σκέψη μου ήταν ότι πρώτο ρόλο θα έχε το καλό της οικογένειας μου και έτσι συνέχισα να παίζω ποδόσφαιρο περισσότερο σαν χόμπι.
Αν σου έλεγε κάποιος ότι το 2024 θα αγωνιζόσουν στην Γ’ Εθνική με τον Εθνικό Νέου Κεραμιδίου και θα κατακτούσες το πρωτάθλημα και ταυτόχρονα την άνοδο στην Super League 2, θα τον πίστευες;
Αυτό ήταν κάτι το οποίο δεν το πίστευε κανένας. Η ομάδα έβγαζε υγεία όλα αυτά τα χρόνια που συμμετείχα στην Γ’ εθνική, υπήρχε η οργάνωση και οι εγκαταστάσεις.
Η διοίκηση ότι έλεγε το τηρούσε 100%, χωρίς να έχει τεθεί ο στόχος της ανόδου στην Superleague 2, εκτός από την περσινή σεζόν.
Η σεζόν με τον Εθνικό ήταν πετυχημένη, καθώς εκτός του πρωταθλήματος της Γ Εθνικής, κατακτήσατε και το κύπελλο ΕΠΣ Πιερίας. Ήταν κι αυτός ένας στόχος;
Το κύπελλο ήταν ένας πόθος του προέδρου και της διοίκησης εδώ και αρκετά χρόνια που δεν είχαμε καταφέρει να τον πετύχουμε, γιατί και πέρυσι φτάσαμε στον τελικό χωρίς να καταφέρουμε να πάρουμε το κύπελλο. Την τελευταία χρονιά τα καταφέραμε μαζί με το πρωτάθλημα.
Ποια είναι η άποψη σου για τον Βαγγέλη Μόρα;
Προέρχεται από τη νέα φουρνιά προπονητών, με μεγάλη εμπειρία ως ποδοσφαιριστής και στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Αυτά τα στοιχεία τον βοηθούν και στο κομμάτι της προπονητικής. Είναι άνθρωπος με γνώσεις και βρίσκεται κοντά στον ποδοσφαιριστή. Έχει όλα τα εφόδια και τις προδιαγραφές για να πετύχει και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από του υπολοίπους.
Αν μπορούσες να περιγράψεις με μια λέξη; Ποια θα ήταν αυτή;
Θα τον περιέγραφα με την λέξη ΟΡΓΑΝΩΣΗ. Είναι πολύ της οργάνωσης. Έτσι όπως τα έχει στο μυαλό του, θέλει να του βγαίνουν και στο γήπεδο. Είναι τελειομανής και πολύ εργατικός, με αποτέλεσμα όλα αυτά να δένουν μαζί.
«Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις όπου ο ποδοσφαιριστής νιώθει μόνος και αβοήθητος»
Πλέον, μετά από μία μεγάλη καριέρα, ο Λευτέρης Ιντζόγλου νιώθει ικανοποιημένος με τις επιλογές του ή θα άλλαζε κάποια του επιλογή;
Σαν καριέρα και όσων έχω καταφέρει είμαι ευχαριστημένος. Σίγουρα θα άλλαζα κάτι, καθώς πλέον τα βλέπω από την πλευρά του 37χρόνου. Όποιος πει ότι δεν θα άλλαζα κάτι, θεωρώ ότι θα έλεγε ψέματα.
Τώρα βλέπω τα πράγματα εντελώς διαφορετικά. Θα έκανα σίγουρα διαφορετικές επιλογές, διαφορετικές συζητήσεις και διαφορετικές συμφωνίες.
Έχεις αγωνιστεί σε ομάδες με ιστορία και έχεις συνυπάρξει με σπουδαίες προσωπικότητες στον χώρο του ποδοσφαίρου, όπου κάθε ποδοσφαιρόφιλος θα ζήλευε. Θα θέλαμε να μας ξεχωρίσεις τους τρείς καλύτερους προπονητές και τους πέντε καλύτερους συμπαίκτες που είχες.
Λόγω των προπονήσεων και των γνώσεων είναι ο Γκιγιερμο Όγιος, ο οποίος είχε περάσει από την περιβόητη Μασία της Βαρκελώνης και αυτά που κάναμε ήταν άλλου επιπέδου. Θα πω και τον Πάκο Ερέρα που είχα στον Άρη. Είχε παρόμοια φιλοσοφία με τον Όγιος, έκανε πολύ καλή προπόνηση και είναι καλός άνθρωπος.
Τέλος, θα πω τον Νίκο Παπαδόπουλο, που κάτσαμε αρκετά χρόνια στον Ηρακλή. Εξίσου καλός προπονητής και τελειομανής. Περνούσαμε ατελείωτες ώρες στην προπόνηση μέχρι να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Λίγοι είναι τρεις, αλλά αυτοί είναι οι πρώτοι που μου έρχονται στο μυαλό.
Επειδή ήμουν στην ΑΕΚ την σεζόν που είχε παικταράδες όπως οι Σκόκο, Μπλάνκο, Λυμπερόπουλος, Ντιόπ, Δέλλας, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Μέσα σε αυτούς θα αναφέρω και τους Περόνε, Ρομάνο, Μπαρτολίνι λόγω της συνύπαρξης τόσων χρόνων στον Ηρακλή. Αλλά υπάρχουν και αρκετοί Έλληνες παίκτες. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω.
Πριν λίγο καιρό, ο ΠΣΑΠΠ δημοσίευσε ένα ντοκιμαντέρ τριών επεισοδίων όπου αναδεικνύει τα προβλήματα της Super League 2. Έχοντας αγωνιστεί σε αυτή την κατηγορία τα προηγούμενα χρόνια, υπάρχουν στιγμές που ο ποδοσφαιριστής νιώθει μόνος του, χωρίς την βοήθεια της ομοσπονδίας;
Δυστυχώς ναι! Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις όπου ο ποδοσφαιριστής νιώθει μόνος και αβοήθητος, ειδικά τα προηγούμενα χρόνια.
Ο ΠΣΑΠΠ πλέον έχει κάνει τεράστια δουλειά, έχοντας βοηθήσει αρκετούς ποδοσφαιριστές. Τους υποστηρίζει ψυχολογικά, νομικά και οικονομικά μπορώ να πω. Θα πρέπει όλοι οι ποδοσφαιριστές να είμαστε με την μεριά του ΠΣΑΠΠ, καθώς είναι το όργανο για τον ποδοσφαιριστή.
Από την καριέρα μου, ξεχωρίζω τις τρεις ανόδους που πέτυχα με τον Ηρακλή, τον Άρη και τον Εθνικό Νέου Κεραμιδίου. Ο Βαγγέλης Μόρας είναι τελειομανής κι έχε όλα τα εφόδια και τις προδιαγραφές για να πετύχει
Ποιο από τα γκολ σου ξεχωρίζεις και γιατί;
Επαγγελματικά έχω βάλει λίγα γκολ. Μπορώ να ξεχωρίσω ένα ψαλιδάκι που έχω βάλει όταν αγωνιζόμουν στην Δόξα Δράμας κι αυτό επειδή ήταν ένα γκολ σπάνιας ομορφιάς. Δεν έχω σκοράρει κάποιο γκολ που να είναι σημαντικό στην έκβαση κάποιου αγώνα.
Υπάρχει κάποιος άνθρωπος που σε έχει στηρίξει σε όλη την ποδοσφαιρική σου καριέρα;
Σίγουρα ο πατέρας μου και η μητέρα μου. Αν και ο πατέρας μου έπαιζε χρόνια επαγγελματικά, δεν με παρότρυνε με τον λάθος τρόπο, όπως κάνουν οι περισσότεροι πατεράδες στα σημερινά παιδιά. Ίσα-ίσα με προσγείωνε και μου έδινε μια άλλη οπτική να βλέπω τα πράγματα.
Πιο πολύ ήταν με την πλευρά του προπονητή και όχι τόσο με την δική μου. Έτσι, θεωρώ ότι η δική του γνώμη και οι δικές τους συμβουλές ήταν πολύτιμες για το δικό μου ξεκίνημα.
Ο Λευτέρης Ιντζόγλου τι συμβουλές θα έδινε σε ένα νέο παιδί που ξεκινάει τώρα τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα;
Όπως μας έλεγε και σε μας ένας προπονητής, το τρίπτυχο είναι ΔΟΥΛΕΙΑ-ΔΟΥΛΕΙΑ-ΔΟΥΛΕΙΑ.
Η προπόνηση να αποτελεί βασικό κομμάτι της καθημερινότητάς τους και φυσικά να ακούν τους προπονητές τους. Όταν είναι σε μια ομάδα, να βάζουν το εγώ τους από κάτω, καθώς εκείνη είναι που προέχει.
Γιατί όταν η ομάδα πετυχαίνει κάτι σημαντικό, είτε αυτό είναι κάποιος τίτλος ή κάποια νίκη, τότε όλοι βγαίνουν κερδισμένοι.
Αν σου ζητούσαμε να ξεχωρίσεις μία στιγμή από την καριέρα σου ποια θα ήταν αυτή;
Θα έλεγα τις τρεις ανόδους. Την άνοδο με τον Ηρακλή, την άνοδο με τον Άρη και το πρωτάθλημα με τον Εθνικό που ήταν κάτι ανέλπιστο.
Αν και το πιστεύαμε από την αρχή της χρονιάς, δεν το βγάζαμε προς τα έξω. Ωστόσο, όσο περνούσε ο καιρός, το πιστεύαμε όλο και περισσότερο. Μπορώ να το χαρακτηρίσω σαν ένα μικρό θαύμα.
Ποιος είναι ο Λευτέρης Ιντζόγλου εκτός αγωνιστικού χώρου;
Πλέον είμαι οικογενειάρχης. Πατέρας δύο παιδιών. Τα τελευταία χρόνια, εκτός από το ποδόσφαιρο, έχω βρει κι άλλη δουλειά. Συνδυάζω και τα δύο.
Το πρωί δουλειά και το μεσημέρι προπόνηση.
Όμως, ακόμα νιώθω ποδοσφαιριστής. Τον ελεύθερο μου χρόνο τον περνάω με τα παιδιά μου, την γυναίκα μου και τους φίλους μου.
⇒ Ο Λευτέρης Ιντζόγλου συνεχίζει να αγωνίζεται ακόμη και σήμερα.
Η φετινή σεζόν θα τον βρει να φορά τη φανέλα του Ερμή Εξοχής, που αγωνίζεται στην Α’ ΕΠΣ Πιερίας. Η ομάδα του Ερμή έχει πραγματοποιήσει αρκετές μεταγραφές που θα την βοηθήσουν να κατακτήσει το πρωτάθλημα και γιατί όχι και την άνοδο στην Γ’ Εθνική.
Πηγή:debut
