Με το πέρας της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης στο ΠΑΣΟΚ, οδεύουμε στην δεύτερη Κυριακή στρέφοντας το βλέμμα μας στους δύο εναπομείναντες διεκδικητές: τον Νίκο Ανδρουλάκη και τον Χάρη Δούκα. Για τον συγγραφέα, η απόφαση μεταξύ των δύο είναι εύκολη, αλλά ας αναλύσουμε τις εκλογικές προτάσεις και προφίλ των δύο υποψηφίων. Ενώ αναγνωρίζω την προτίμηση μου προς τον Νίκο Ανδρουλάκη, αυτό θα είναι ένα άρθρο γνώμης που αναγνωρίζει τα τρωτά σημεία αμφότερων των υποψηφίων.
Ας ξεκινήσουμε με τον Νίκο Ανδρουλάκη. Η αλήθεια είναι ότι περιμέναμε περισσότερα από την προεδρία του. Μεγαλύτερα ποσοστά από ό,τι είδαμε, τόσο στις βουλευτικές εκλογές όσο και στις Ευρωβουλευτικές. Παρόλα αυτά, το ΠΑΣΟΚ έχει μόνο ανέβει στη διάρκεια της θητείας του, έχοντας λείψει και ενάμιση χρόνο από τη Βουλή. Πέρα από αυτά, ένα μεγάλο πρόβλημα της περιόδου ήταν η ελλιπής επικοινωνία του κοινοβουλευτικού έργου του ΠΑΣΟΚ και η μεγάλη συγκέντρωση στο σκάνδαλο των υποκλοπών. Ας είμαστε ειλικρινείς, όταν ο κόσμος έχει μπροστά του τα καρτέλ της ελληνικής οικονομίας, ενδιαφέρεται πολύ λιγότερο για τέτοια θέματα. Οπότε, αν και οι υποκλοπές είναι μεγάλο θέμα των δημοκρατικών θεσμών, το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να αναδείξει εξίσου έντονα και άλλα θέματα που ταλανίζουν την κοινωνία. Για το πρόβλημα αυτό, ο Πρόεδρος έκανε την αυτοκριτική του στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, αναγνωρίζοντας τα λάθη και δείχνοντας τη θέληση να τα αλλάξει.
Από την άλλη, στη θητεία του ο Νίκος Ανδρουλάκης κατάφερε να μετασχηματίσει το ΠΑΣΟΚ και να το φέρει πιο κοντά στον κόσμο. Το κόμμα πήγε μπροστά και έδειξε την σοβαρότητα του σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, που ενώ είχε το αριθμητικό πλεονέκτημα, πλέον έχει καταβαραθρωθεί. Στον ίδιο καιρό, με την ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη, μπήκε ξανά το πράσινο χρώμα στον εκλογικό χάρτη. Σημαντικότερα, το ΠΑΣΟΚ δεν σίγησε στα Τέμπη, κάνοντας πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, κίνηση η οποία είχε αποτέλεσμα την απομάκρυνση δύο στελεχών της κυβέρνησης, δείχνοντας την πραγματική αντιπολιτευτική πυγμή του κόμματος.
Ας πάμε τώρα στον Χάρη Δούκα. Ο κύριος Δούκας κατάφερε μια από τις μεγαλύτερες νίκες του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια, την κατάκτηση του Δήμου Αθηναίων, εναντίων του αγαπημένου της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού, Κώστα Μπακογιάννη. Ο Χάρης Δούκας κατάφερε να συνεργαστεί με διάφορες προοδευτικές δυνάμεις και να ενεργοποιήσει νέο κόσμο για να πετύχει τη νίκη αυτή. Από αυτό διαφαίνονται τα δύο βασικά του χαρακτηριστικά: η επιθυμία του να συνεργαστεί με άλλες δυνάμεις για τη νίκη και η αποδοχή του από τη νεολαία, μια δημογραφική ομάδα απούσα από τις εκλογές εν γένει, και το ΠΑΣΟΚ ειδικότερα.
Ενώ η δύναμη του προς τη νεολαία είναι ένα θετικό χαρακτηριστικό, η κίνηση του προς συνεργασία και οργάνωση «κοινού μετώπου», δεν είναι. Το ΠΑΣΟΚ έχει πάρει τροχιά αξιωματικής αντιπολίτευσης, αν όχι κυβέρνησης. Οπότε, το να αλλοιώσει την ταυτότητα που τόσο κόπιασε για να φτιάξει, θα είναι πισωγύρισμα. Δεν πρέπει το ΠΑΣΟΚ να νομιμοποιήσει έναν κατεστραμμένο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θα πάψει να είναι το ΠΑΣΟΚ που ο κόσμος λίγο-λίγο ξανάρχισε να εμπιστεύεται. Τέτοια κίνηση ούτε το ίδιο το κόμμα θα βοηθήσει, ούτε όμως και τον προοδευτικό κόσμο.
Επικεντρώνοντας στο πρόσωπο του Δημάρχου, ορισμένα χαρακτηριστικά του κυρίου Δούκα τον καθιστούν τη λάθος επιλογή σύμφωνα με τα τωρινά του χαρακτηριστικά. Πρώτον, το να λείπει από τη Βουλή είναι μια κακή αρχή. Το ίδιο έκανε και ο κ. Ανδρουλάκης αλλά κράτησε μόλις ενάμιση χρόνο. Εδώ όμως; Θα περιμένουμε τρία χρόνια για να έχουμε αρχηγό στη Βουλή; Σε εκείνη την περίπτωση, θα αφήσει τον Δήμο Αθηναίων ένα χρόνο πριν τελειώσει τη θητεία του; Οι Αθηναίοι συμπολίτες μας ήδη τιμώρησαν τον Χάρη Δούκα ψηφίζοντάς τον τέταρτο στις εσωκομματικές. Πώς θα ισορροπήσει μια τέτοια κατάσταση; Με τα διπλά του καθήκοντα σε Δήμο και κόμμα, διαφαίνεται μια θητεία λειψή. Αυτό το απάντησε στο ντιμπέιτ λέγοντας: «τελειώνει το εγώ, αρχίζει το εμείς» κάτι στο οποίο προσωπικά δεν βρίσκω καμία κανέναν καθησυχασμό. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κίνημα που χαρακτηρίστηκε από τους μεγάλους του προέδρους, δεν είναι αναρχική συλλογικότητα.
Έτσι, για τον αρθρογράφο, οι νίκες και η παραδοχή των λαθών του Νίκου Ανδρουλάκη, προοιωνίζουν μια πετυχημένη μελλοντική θητεία. Έχει πλέον την εμπειρία να διοικήσει το κόμμα, εμπειρία που λείπει από τον Χάρη Δούκα του οποίου η δημαρχιακή θητεία βρίσκεται στην αρχή της. Πρόλαβαν να δούνε οι του ΣΥΡΙΖΑ τι θα πει αρχηγός χωρίς εμπειρία. Και ενώ το ποιον του Χάρη Δούκα είναι εμφανώς ανώτερο του Στέφανου Κασσελάκη, αμφότεροι είναι άπειροι. Ο Χάρης Δούκας σίγουρα θα προσφέρει πολλά στην πολιτική, αλλά εν προκειμένω βιάστηκε πολύ.
Για όλους αυτούς τους λόγους στηρίζω τον Νίκο Ανδρουλάκη. Αφού, όμως, πρώτα από όλα είμαι με το ΠΑΣΟΚ, θέλω να προτρέψω όλους όσους ψήφισαν την πρώτη Κυριακή να έρθουν και τη δεύτερη, ανεξαρτήτως ποιον υποψήφιο θα επιλέξουν. Από Δευτέρα συνεχίζουμε το αντιπολιτευτικό έργο και την έκφραση των προβλημάτων του λαού. Το χρωστάμε στους 300 χιλιάδες που στήριξαν το κόμμα την πρώτη Κυριακή, το χρωστάμε σε όσους πια δεν ψηφίζουν γιατί δεν βρίσκουν διέξοδο στην πολιτική, το χρωστάμε σε όλους τους Έλληνες που θέλουν να αλλάξει η ζωή τους προς το καλύτερο.
Καλή ψήφο!
Βιογραφικό
Ονομάζομαι Γιώργος Τερζόπουλος και αρθρογραφώ από τα 20 μου. Αποφοίτησα με αριστείο από το τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και τώρα, αφού ολοκλήρωσα τα στρατιωτικά μου καθήκοντα, κάνω το μεταπτυχιακό μου στο Μάρκετινγκ στο Durham University.
Έχω θητεύσει ως αντιπρόεδρος του Δικτύου Ενεργοποίησης Νέων Κατερίνης για δύο χρόνια και ως υπεύθυνος μάρκετινγκ σε νεανικό πολιτικό think-tank. Πιστεύω ότι η συμμετοχή στα κοινά έχει τη δύναμη να αλλάξει το τοπίο στο οποίο ζούμε, γι’ αυτό και είμαι ενεργός στην πολιτική ζωή τόσο της γενέτειράς μου της Κατερίνης, όσο και της Ελλάδας γενικότερα.
Με αυτές τις εμπειρίες και αυτά τα βιώματα σκοπεύω να συνεισφέρω στον πολιτικό διάλογο μέσω του PolitiQuill, συνδυάζοντας την ελληνική πραγματικότητα με τη διεθνή εμπειρία.