Του Δημητρίου Δημηνά, Δικηγόρου
Η 25η Μαρτίου 1821 καθιερώθηκε από το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος ως ημερομηνία έναρξης του απελευθερωτικού αγώνα, συνδεδεμένη συμβολικά με την γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, που σηματοδοτεί την απαρχή της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους από τη δουλεία και φθορά της αμαρτίας.
Σήμερα 200 περίπου χρόνια μετά τιμούμε και γιορτάζομε για μια ακόμη φορά την εθνική μας παλιγγενεσία μέσα σε μια ατμόσφαιρα ανασφάλειας εσωτερικής αναστάτωσης και αβεβαιότητας, όπου επικρατεί μια τάση αμφισβήτησης και υποβάθμισης των εθνικών επετείων και θρησκευτικών εορτών.
Έτσι ο εορτασμός θα περιορισθεί τυπικά στην καθιερωμένη Δοξολογία στους Ναούς, όπου θα στηθούν προς το «θεαθήναι τοις ανθρώποις» πιστεύοντες και μη πιστεύοντες, με την εκφώνηση κάποιου ξεθωριασμένου πανηγυρικού περί του ενδόξου ημών έθνους και θα ακολουθήσει η παρέλαση που αμφισβητείται από πολλούς, ως αναχρονιστική, μιλιταριστική και «εθνικιστική» εκδήλωση, που σπιλώνεται πολλές φορές από αναρχικούς ή αντιφρονούντες συνδικαλιστές.
Δεν θα δούμε κανένα αξιόλογο αφιέρωμα και καμιά σοβαρή εκπομπή εκ μέρους των εκπροσώπων της πνευματικής ηγεσίας του τόπου από τα εμπορικά κανάλια μας για την σημασία και τα διδάγματα του ανεκτίμητου αυτού κεφαλαίου της ιστορίας μας. Αντίθετα διαπιστώνεται μια ροπή αποδόμησης και διαστρέβλωσης των ιστορικών γεγονότων από νεόκοπους «προοδευτικούς» ιστορικούς, προκειμένου να είμαστε αρεστοί στους ανατολικούς γείτονές μας.
Ας όψονται για την κατάσταση αυτή όσοι νομιμοποίησαν την διαφθορά και εισήγαγαν στον τόπο μας ένα αμοραλισμό ισοπεδωτικό των παραδοσιακών μας ηθών και αξιών. Ευθυνόμαστε όμως και όσοι ανεχτήκαμε και επιτρέψαμε να κυριαρχήσει η φαυλότητα, η ανομία, η αναξιοκρατία και ατιμωρησία των σύγχρονων Ηρόστρατων.
Σήμερα καθίσταται επιτακτική η ανάγκη μιας Εθνικής Παλιγγενεσίας, μιας αναγέννησης και ομοψυχίας του διχασμένου και απογοητευμένου λαού μας προς ανασύνταξη και αναπτέρωση των υποβοσκουσών δυνάμεών μας απέναντι στους πολυδιάστατους και υποχθόνιους κινδύνους που μας απειλούν.