Η Παγκόσµια Ηµέρα Περιβάλλοντος θα συνοδευτεί ξανά απ’ τις υποκριτικές δηλώσεις ανησυχίας των αστικών πολιτικών δυνάµεων για τη σηµερινή κατάσταση, την καταστροφή των δασών, τη ρύπανση του νερού και του αέρα, το ανθυγιεινό περιβάλλον των µεγαλουπόλεων, τις ελλείψεις µέτρων πολιτικής προστασίας, την επιστηµονική συζήτηση για τις διαστάσεις της κλιµατικής αλλαγής.
Αυτές οι υποκριτικές δηλώσεις που ενοχοποιούν γενικά και αόριστα την επίδραση του ανθρώπου στη φύση και τη βιοµηχανική ανάπτυξη, προσπαθούν να συσκοτίσουν τον πραγµατικό ένοχο, το καπιταλιστικό σύστηµα, που θυσιάζει τις κοινωνικές ανάγκες και την προστασία του περιβάλλοντος στο βωµό της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ο δρόµος ανάπτυξης µε γνώµονα τα συµφέροντα των επιχειρηµατικών οµίλων, υπονοµεύει την ισόρροπη σχέση που µπορεί να υπάρξει ανάµεσα στην ανθρώπινη, βιοµηχανική δραστηριότητα από τη µια και στη φύση από την άλλη, προς όφελος των λαϊκών αναγκών.
Η υποκρισία γίνεται ακόµη µεγαλύτερη όταν εµφανίζουν τον ένοχο ως σύγχρονο σωτήρα, µε τις προτάσεις της “πράσινης” καπιταλιστικής ανάπτυξης, δήθεν για την αντιµετώπιση της κλιµατικής αλλαγής. Το µόνο που ενδιαφέρει τις αστικές κυβερνήσεις είναι να βρουν διέξοδο για κερδοφόρες επενδύσεις στο υπερσυσσωρευµένο κεφάλαιο και να δώσουν τη δυνατότητα σε µεγάλους επιχειρηµατικούς οµίλους να εµπορευθούν τη διαχείριση περιβαλλοντικών προβληµάτων που γεννά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστηµα.
Γι’ αυτό σήµερα φιλελεύθερες και σοσιαλδηµοκρατικές πολιτικές δυνάµεις προωθούν αποφασιστικά τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συµφωνίας στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη.
Οι αστικές πολιτικές δυνάµεις στηρίζουν µε κάθε τρόπο τα σχέδια των «πράσινων επενδυτών» που καταστρέφουν δάση και µολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα σε ορεινούς όγκους για να εγκαταστήσουν θηριώδη αιολικά πάρκα. Επιβαρύνουν το λαό µε το πανάκριβο πράσινο ρεύµα, τους πράσινους φόρους, την αγορά νέων «οικολογικών αυτοκινήτων». Κλείνουν τα µάτια µπροστά στην έκρηξη της ανεργίας, την αύξηση της ενεργειακής εξάρτησης και τη σπατάλη ενέργειας απ’ την αύξηση της ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο, µε τη γρήγορη εφαρµογή του σχεδίου απολιγνιτοποίησης της χώρας.
Εγκλωβίζουν το λαό σε κάλπικα διλήµµατα. Τον καλούν να επιλέξει αν θα θυσιάσει την υγεία του ή τη δουλειά του, µόνο και µόνο για να αυξηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου. Την ίδια ώρα που διοχετεύουν πακτωλούς χρηµατοδοτήσεων στις επενδύσεις της “πράσινης” οικονοµίας, συνεχίζουν την υποχρηµατοδότηση και την υποστελέχωση των αναγκαίων υποδοµών και των µηχανισµών πολιτικής προστασίας, την έλλειψη ουσιαστικού σχεδιασµού και συντονισµού που οδήγησαν στις τραγωδίες στο Μάτι, στη Μάνδρα, στο Σαρωνικό, στη Χαλκιδική, στην Ηλεία και τόσες άλλες.
Η ουσιαστική έλλειψη πολιτικής προστασίας δεν είναι τυχαία. Αποτυπώνει την πραγµατικότητα του κέρδους που δεν «αντέχει» ούτε καν τις εκάστοτε νοµοθετικές δικλείδες προστασίας που απαιτούνται για να υπάρχει ασφάλεια των εγκαταστάσεων, κατάλληλη χωροθέτησή τους, επάρκεια των ελεύθερων χώρων. Γι’ αυτό και η όποια πολιτική προστασία υφίσταται, στην καλύτερη περίπτωση, αντιµετωπίζεται ως ένα κάποιο δευτερεύον «πάρεργο», µε συνέπεια πάντα αθώα θύµατα. Τα αθώα θύµατα απ’ τις πληµµύρες, από τις πυρκαγιές, από τα ατυχήµατα µεγάλης έκτασης, δεν βαραίνουν γενικά κι αφηρηµένα τη φύση ή την τεχνολογία. Βαραίνουν το ίδιο το σύστηµα, την εµπορευµατοποίηση των πάντων, πρώτα και κύρια της ίδιας της ανθρώπινης ζωής.
Η διαπάλη µεταξύ ιµπεριαλιστικών κέντρων, αλλά και στο εσωτερικό ισχυρών κρατών, όπως οι ΗΠΑ και η Γερµανία, για την επικράτηση των σχεδίων της “πράσινης” ανάπτυξης αποτελεί πλευρά των ενδοϊµπεριαλιστικών αντιθέσεων που οξύνονται, για το µοίρασµα και τον έλεγχο των αγορών, εδαφών, πλουτοπαραγωγικών πηγών, απειλώντας το µέλλον της ανθρωπότητας.
Η στήριξη στα επικίνδυνα πολεµικά σχέδια και στις ιµπεριαλιστικές επεµβάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ αναδεικνύει µε ξεκάθαρο τρόπο το πραγµατικό αντιδραστικό πρόσωπο που κρύβεται πίσω απ’ τον «πράσινο µανδύα» και των ελληνικών κυβερνήσεων και αστικών κοµµάτων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ).
Η πρόσφατη πανδηµία και η εκδήλωση της διεθνούς κρίσης στην καπιταλιστική οικονοµία αποκάλυψε επίσης το πραγµατικό πρόσωπο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας στα “λίκνα” του σύγχρονου καπιταλισµού, στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Μιλάνο.
Στη χώρα µας και ενώ η προσοχή του λαού ήταν στραµµένη στην αντιµετώπιση της πανδηµίας, η κυβέρνηση της ΝΔ µε την ουσιαστική ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ, ψήφισε το νόµο για τον “εκσυγχρονισµό της περιβαλλοντικής νοµοθεσίας” που αποδεικνύει για µια ακόµα φορά ότι κέρδη και ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος δεν συµβαδίζουν.
Αυτός ο νόµος, δεµένος µε τις αντιδραστικές αλλαγές όλων των προηγούµενων κυβερνήσεων, προωθεί διαδικασίες ουσιαστικά αυτόµατης αδειοδότησης χωρίς ούτε καν τους στοιχειώδεις ελέγχους για συµµόρφωση µε το περιβάλλον, ενώ συστηµατικά η αστική πολιτική κινείται σε µια γραµµή εκχώρησης δασών και παραλιών για κάθε είδους αξιοποίηση στους µεγάλους οµίλους.
Τόσο η ΝΔ σήµερα όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ παλαιότερα, αλλά και τα υπόλοιπα αστικά κόµµατα υλοποιούν την ίδια πολιτική που αντιµετωπίζει στην ουσία τις διατάξεις για περιβαλλοντικό έλεγχο των επενδύσεων του κεφαλαίου ως
«αναχρονισµούς» που βλάπτουν την ανάπτυξη.
Η στρατηγική σύµπλευση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτεται αν σκεφτεί κανείς πως:
“Χέρι-χέρι” στηρίζουν την ευρωενωσιακή αρχή “ο ρυπαίνων πληρώνει” δηλαδή την ασυδοσία του κεφαλαίου να ρυπαίνει.
Προωθούν την καρκινογόνο καύση των απορριµµάτων στη βιοµηχανία.
Μεταφέρουν, µε νέα “περιβαλλοντικά” χαράτσια, στις πλάτες των εργαζόµενων ολοένα και µεγαλύτερα βάρη.
Είναι “συν-δηµιουργοί” του νοµοθετικού πλαισίου που εκχωρεί στο µεγάλο κεφάλαιο θάλασσες και παραλίες µετατρέποντας τες σε πανάκριβα εµπορεύµατα.
Διέξοδος για τους λαούς είναι ένας ριζικά διαφορετικός δρόµος ανάπτυξης, όπου κριτήριο της κοινωνικής παραγωγής θα είναι η διευρυµένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Είναι ο δρόµος της κοινωνικής ιδιοκτησίας, του επιστηµονικού κεντρικού σχεδιασµού της παραγωγής, ο δρόµος της εργατικής εξουσίας.
Μόνο αυτό το πλαίσιο επιτρέπει να λαµβάνονται υπόψη οι πραγµατικές επιπτώσεις κάθε δραστηριότητας στο περιβάλλον και οι συνολικές ανάγκες του λαού.
Ο ενεργειακός σχεδιασµός, αξιοποιώντας κάθε τεχνολογία ενέργειας, θα εξασφαλίζει φθηνή και επαρκή ενέργεια µε ελαχιστοποίηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Η διαχείριση του νερού θα στοχεύει στην διασφάλιση φθηνού, άφθονου και υψηλής ποιότητας νερού για τις λαϊκές ανάγκες και όχι νερό-πανάκριβο εµπόρευµα για το λαό.
Στο πλαίσιο αυτό ιδιαίτερη µέριµνα θα δοθεί στην ορθολογική διαχείριση των αποβλήτων, βασικός όρος για την προστασία του περιβάλλοντος και των οικοσυστηµάτων του, χάρη στην εξασφάλιση των βασικών γι’ αυτό προϋποθέσεων, όπως ο κεντρικός σχεδιασµός και η κρατική ιδιοκτησία στη γη και στις τεχνικές υποδοµές.
Μόνο ο επιστηµονικός κεντρικός σχεδιασµός στο σοσιαλισµό, µπορεί να διασφαλίσει την ισόρροπη σχέση ανθρώπου και φύσης, να συνυπολογίσει τις ανάγκες του εργαζόµενου ανθρώπου, τις δυνατότητες της κοινωνικής παραγωγής και την ανάγκη φιλολαϊκής διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος υλοποιώντας τις βέλτιστες λύσεις.
Το ΚΚΕ µπαίνει σήµερα µπροστά, οργανώνει την πάλη του λαού για να διασφαλίσει τις ανάγκες του. Καλεί τους εργαζόµενους να συγκρουστούν συνολικά µε την κυρίαρχη πολιτική όπως εκφράζεται και στη σχέση του εργαζόµενου ανθρώπου µε το περιβάλλον.
Με αφορµή την Παγκόσµια Ηµέρα Περιβάλλοντος, το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόµενους να συµπορευθούν µε το ταξικό εργατικό κίνηµα και να απαιτήσουν:
– Κατάργηση όλου του δασοκτόνου νοµικού πλαισίου που έχει οδηγήσει σε αποχαρακτηρισµούς, καταπατήσεις εκχερσώσεις και γενικά αλλαγή της χρήσης και του χαρακτήρα των δασικών οικοσυστηµάτων. Καµία επιχειρηµατική δραστηριότητα στα δασικά οικοσυστήµατα. Όχι στην εµπορευµατοποίηση των δασών, ολοκληρωµένη προστασία και διαχείριση των δασικών οικοσυστηµάτων µε κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.
– Φτηνό, ποιοτικό νερό για το λαό, µε άµεση µείωση των τιµολογίων κατά 30% σε ανέργους, χαµηλόµισθους, χαµηλοσυνταξιούχους. Όχι στην ιδιωτικοποίηση και στην εµπορευµατοποίηση του νερού. Πλήρη σταθερή εργασία για το σύνολο των εργαζοµένων στον κλάδο. Κατάργηση του νοµοθετικού πλαισίου εφαρµογής της κοινοτικής Οδηγίας 2000 για το νερό και της σχετικής επιχειρηµατικής δραστηριότητας. Αποκλειστικά κρατική, ολοκληρωµένη διαχείριση των υδατικών πόρων. Άµεση υλοποίηση αναγκαίων τεχνικών έργων εξασφάλισης επάρκειας και ορθολογικής διαχείρισης του νερού χωρίς ΣΔΙΤ, συµβάσεις παραχώρησης.
– ΟΧΙ στην εµπορευµατοποίηση της διαχείρισης των απορριµµάτων και σε κάθε µορφή ιδιωτικοποίησης που συνεπάγεται αυτή, όχι στις ΣΔΙΤ και στις συµβάσεις παραχώρησης. Να σταµατήσει η µετατόπιση των βαρών στις πλάτες των λαϊκών στρωµάτων µέσα από τα ανταποδοτικά τέλη και µε οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Να πληρώσει το κεφάλαιο µε πρόσθετη φορολογία του. Η διαχείριση των απορριµµάτων να γίνει καθορίζοντας και ιεραρχώντας προτεραιότητες µε κριτήριο την προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου, και την απόλυτη διασφάλιση όλων των εργαζόµενων, σε δηµόσιους φορείς διαχείρισης των αποβλήτων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, µε πλήρη εργασιακά δικαιώµατα.
– Κατάργηση του σηµερινού νοµοθετικού πλαισίου για τις ΑΠΕ και άµεση επανεξέταση των αδειοδοτήσεων και των ορίων εγκατάστασης αιολικών παρκών µε γνώµονα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών, την προστασία της δασικής γης, των υπόγειων και των επιφανειακών υδάτων και την αξιοποίηση του συνόλου των εγχώριων ενεργειακών πηγών στο ενεργειακό µίγµα της χώρας. Κατάργηση των “πράσινων” φόρων και ειδικών τελών, φθηνό ρεύµα για τη
λαική οικογένεια, 7ωρη- 5ηµερη εργασία και αυστηρή τήρηση των κανόνων υγείας και ασφάλειας για τους εναερίτες και τους εργαζόµενους σε ύψος.
– Για την πολιτική προστασία να εκπονηθεί ολοκληρωµένος, ουσιαστικός, επιστηµονικός σχεδιασµός συνδυαστικής αποτίµησης για το σύνολο των κινδύνων, φυσικών και τεχνολογικών, µε ευθύνη και χρηµατοδότηση του κράτους. Να ληφθούν τα αναγκαία άµεσα µέτρα πρόληψης εκδήλωσης καταστροφών και ελαχιστοποίησης των επιπτώσεών τους, Να εκπονηθεί ολοκληρωµένος σχεδιασµός αντιµετώπισης τεχνολογικών και φυσικών καταστροφών, εκπαίδευση και ενηµέρωση του πληθυσµού, κρατική χρηµατοδότηση για ανάπτυξη της έρευνας σε αυτήν την κατεύθυνση.