Του Γ. Τεκίδη

Απίστευτη η εικόνα στα κανάλια και τα άλλα ΜΜΕ, των στελεχών και υποψηφίων της ΝΔ, αλλά και αυτών του νεόκοπου νεοδεξιού ΚΙΝΑΛ. Σαν να μη πέρασε ούτε μια μέρα, ένας μήνας από τις αλήστου μνήμης εποχές της δικής τους διακυβέρνησης, όταν ένας ολάκερος λαός έφτασε στα όρια της λιμοκτονίας, της πλήρους απόγνωσης και της παγκόσμιας απαξίωσης. Ναι, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που και πέντε δράμια φιλότιμου και συνείδησης αν διέθεταν θα ψέλλιζαν μια συγνώμη και θα κοιτούσαν να βρούνε κρυψώνα που ούτε ο ήλιος θα μπορούσε να αποκαλύψει.

Κι όμως όλος αυτός ο πολιτικός συρφετός, οπλισμένος με αμέτρητα καντάρια θράσους και υποκρισίας, επιτίθεται με χαρακτηρισμούς χυδαίους, ανάλογους του ανύπαρκτου πολιτικού του πολιτισμού, στους αντιπάλους του, του Σύριζα, καταλογίζοντας  όλα τα κακώς κείμενα από συστάσεως του Ελληνικού κράτους στην αριστερά και στον Τσίπρα.

Μόνο που για αυτούς η σύσταση του κράτους μετράει από το 2015 και εντεύθεν, γιατί πιο πριν η χώρα ήταν ανύπαρκτη ή και αν υπήρχε την κυβερνούσαν κάποιοι εξωγήινοι. Όλοι αυτοί οι εκ νέου επίδοξοι σωτήρες, νυχθημερόν ασχημονούν περιγελώντας ακόμη και την στοιχειώδη λογική του κόσμου, διαστρεβλώνοντας με απίθανη ευκολία την πραγματικότητα, φτιάχνοντας την δική τους, αυτή που τους βολεύει, ποντάροντας στη αδύναμη συλλογική μνήμη των συμπολιτών μας.

Και αναρωτιέται ο κάθε παθών και μη σ’ αυτόν τον τόπο τα τελευταία έως και το 2014 χρόνια κυρίως, «μα είναι δυνατόν αυτοί που με τις δικές τους πολιτικές γύρισαν τον τόπο μισό αιώνα πίσω, να βγάζουν λόγο για συνέπεια, ήθος, ορθή δημοσιονομική διαχείριση, υπεράσπιση του λαϊκού συμφέροντος και του κοινωνικού κράτους; Είναι δυνατόν τα πολιτικά μπατάκια της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ, τα καταχρεωμένα με πάνω από μισό δις ευρώ, τα περίφημα δανεικά τα οποία θα επιστρέψουν ανήμερα του αγίου ποτέ, να παριστάνουν τους θεματοφύλακες  του δημόσιου συμφέροντος, τους προστάτες του κρατικού χρήματος;» Από ότι φαίνεται στην Ελλάς του 2019 είναι.

Μιλάνε με ύφος περισπούδαστων καρδιναλίων, γενικά και αόριστα για ανάπτυξη, επενδύσεις, θέσεις εργασίας και μείωση της φορολογίας, χωρίς καμιά στοιχειοθέτηση, μελέτη, κοστολόγηση και προπάντων για το πώς και από πού θα βρεθούν οι πόροι για την κάλυψη τυχόν δημοσιονομικών κενών από την μείωση των φόρων. Μια μείωση που μετατίθεται σε βάθος τετραετίας, σύμφωνα με χθεσινές δηλώσεις του Μητσοτάκη. Έτσι κι αλλιώς το μεγάλο τους μυστικό μα και η απάντηση σε όσους θέλουν ακόμη να καταλαβαίνουν και δεν έβαλαν στην κατάψυξη μυαλό και μνήμη, για το πρόβλημα των πόρων, είναι η περικοπή των δημόσιων δαπανών, το νοικοκύρεμα, λέει, του κράτους. Και εννοούν φυσικά όπως νοικοκύρεψε το δάνειο του για τον Κήρυκα των Χανίων με τον γνωστό λωποδυτικό τρόπο ο Κυριάκος, έτσι θα νοικοκυρέψει και τα οικονομικά της χώρας.

Κόψιμο λοιπόν δαπανών για υγεία, έρευνα, παιδεία, στήριξης κομματιού συμπολιτών μας που επιβιώνουν στα όρια της φτώχειας και γενικά ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Μια κοινωνία ζούγκλα, μια κοινωνία όπου τα συμφέροντα και τα δίκια της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, ωχριούν μπροστά σε αυτά της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας. Μιας αδίστακτης, μεταπρατικής, αεριτζίδικης ολιγαρχίας που και τα χρόνια της λαϊκής δυστυχίας και των μνημονίων συνέχισε να πλουτίζει και να εξάγει αυτό τον πλούτο στο εξωτερικό.

Από την άλλη εντύπωση προκαλεί και η μη σθεναρή αντιμετώπιση από πλευράς στελεχών του Σύριζα της πολιτικής αγυρτείας, των κάλπικων και ψευδεπίγραφων επιχειρημάτων της δεξιάς. Η αναιτιολόγητη υποχωρητικότητα, ο απολογητικός λόγος δεν ταιριάζουν στα στελέχη μιας κυβέρνησης που ουδείς αμφισβητεί ότι έχει παράξει έργο, ότι στάθηκε αποφασιστικά στο πλευρό αυτών που υπέφεραν και πλήγηκαν από την άγρια λιτότητα και που σήμερα διαθέτει ένα πλήρες φιλολαϊκό πρόγραμμα και συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο ανάπτυξης και προκοπής της μεταμνημονιακής Ελλάδας. Το έχουμε ξαναπεί, λάθη και παραλείψεις υπήρξαν και θα υπάρξουν σε ένα διαρκή και σκληρό αγώνα απέναντι σε ένα αποφασισμένο, δίχως αρχές, αδίστακτο πολιτικό αντίπαλο. Λάθη και παραλείψεις δεν κάνουν μόνο οι πεθαμένοι και οι παντελώς άπραγοι. Αρκεί που τα παραπάνω αναγνωρίζει με γνήσια αυτοκριτική διάθεση ο πρωθυπουργός, κι αυτό τον τιμά.

Ας συνειδητοποιήσουμε αυτή τη φορά ότι η επερχόμενη ΝΔ δεν έχει καμιά σχέση με την παράταξη που ίδρυσε ο Κων/νος Καραμανλής, ούτε σε ιδεολογικό, ούτε σε προγραμματικό επίπεδο, πολύ δε περισσότερο στο στελεχικό δυναμικό. Το  σημερινό της στελεχικό προσωπικό την οδηγεί σε πολιτικές, συμπεριφορές και πρακτικές, όμοιες με αυτών των ακροδεξιών μορφωμάτων ντόπιων και Ευρωπαϊκών, που καμώνονται τις δήθεν γνήσιες πατριωτικές και δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις.

Ας θυμηθούμε για άλλη μια φορά τον αείμνηστο Α. Παπανδρέου, τον σθεναρό και ασυμβίβαστο αντίπαλο της δεξιάς. Τον πολιτικό που κατέδειξε όχι λίγες φορές τι σήμαινε και τι σημαίνει για τα λαϊκά συμφέροντα η δεξιά. Τον πολιτικό που θα τρίζουν τα κόκκαλα του για την ακραιφνή δεξιά μετάλλαξη της ηγετικής ομάδας του ΚΙΝΑΛ, της ομάδας που απλόχερα σήμερα προσφέρει απροσχημάτιστα στήριξη, στην πιο εκδικητική, μισαλλόδοξη και αντιλαϊκή μεταπολιτευτική δεξιά. Τέλος της ομάδας που αρέσκεται να παριστάνει τον πολιτικό του απόγονο, την πολιτική κληρονομιά του οποίου έχει πετάξει στα σκουπίδια.