Toυ δημοσιογράφου Νίκου Κολίτση 

«Kαλά Χριστούγεννα και Καλή Πρωτοχρονιά», μας ευχήθηκαν οι δύο ομάδες, ελέω επερχόμενου lockdown, αγνώστου χρονικής διάρκειας (σ.σ. ένας μήνας είναι θα περάσει, τι, όχι;), αφού πρώτα μας αποζημίωσαν με το τελευταίο, μέχρι… το επόμενο, «viral», στην ισόπαλη (2-2) αναμέτρηση του γηπεδούχου Άνω Αγιάννη με τη Δόξα 10 Μοσχοχωρίου, για την 5η αγωνιστική του πρωταθλήματος της Β’ κατηγορίας της ΕΠΣ Πιερίας.

Δύο φορές προηγήθηκαν οι φιλοξενούμενοι -που παρατάχθηκαν με σημαντικές απουσίες-, με τον Τσιγκαρόπουλο, στα πρώτα λεπτά και τον Βανάσα στο μισάωρο, μετά από δυνατή εκτέλεση φάουλ του αρχηγού, Δ. Βασιουρή κι ασθενή απόκρουση του τερματοφύλακα Μυρωτή, «δεν πιάνει ούτε κουβέρτα σήμερα…» (σ.σ. ναι, ναι, συμπαίκτης του το ξεστόμισε αυτό… ποιος άραγε;)

Oι γηπεδούχοι ισοφάρισαν δύο φορές με τον Λεσάι, «ευτυχώς βρήκαμε το αδύνατο σημείο τους…», με ισάριθμες στημένες εκτελέσεις του αρχηγού Τσιβαλίδη, «σε κάθε στημένο θα τρώμε γκολ, ρε;» και το συναρπαστικό πρώτο ημίχρονο ολοκληρώθηκε, με το 2-2 να σφραγίζει τις προσπάθειες των ποδοσφαιριστών των ομάδων, που είχαν από μία, τουλάχιστον, ευκαιρία να πετύχουν κι άλλο τέρμα.

Στην επανάληψη, οι γηπεδούχοι εμφανίστηκαν πιο αποφασισμένοι, πίεσαν περισσότερο και ήταν πιο επιθετικοί, κερδίζοντας τις περισσότερες μονομαχίες στον χώρο του κέντρου, χωρίς, όμως, να καταφέρουν να πετύχουν το χρυσό γκολ, που θα τους έδινε τους τρεις βαθμούς και τη δυνατότητα να πλησιάσουν τον πρωτοπόρο Αιγινιακό.

 

 

Ηighlights:

η επίμαχη φάση για πέναλτι υπέρ του Μοσχοχωρίου, που είχε προηγηθεί με 1-0, με πρωταγωνιστές τον… Τσιβαλίδη, τα χέρια… ψηλά και την… κοιλιακή του χώρα (σ.σ. μετά την αντίστοιχη φάση του Άνω Αγιάννη, που έχει δει και συζητά ακόμη η… μισή Βόρεια Ελλάδα, στον Άγιο Σπυρίδωνα, αυτό το λες και… «Κάρμα»)

η δεύτερη επίμαχη φάση, με τον διαιτητή να υποδεικνύει φάουλ στον Γιαννή, στη γραμμή της μεγάλης περιοχής του τερματοφύλακα Μπεκιάρη, του Μοσχοχωρίου, στο δεύτερο ημίχρονο με το σκορ στο 2-2 και τους γηπεδούχους να διαμαρτύρονται σφόδρα και να… «κιτρινίζονται» αφειδώς, «τι κάνεις, ρε;» (σ.σ. εντελώς μεταξύ μας τώρα, light ήταν οι αντιδράσεις, συγκριτικά με προηγούμενες περιπτώσεις, γιατί άραγε;), «μαλ@@@, τι δίνει τώρα, ρε μαλ@@@;, γ@@@ την π@@@ μου, γ@@@, ρε μαλ@@@, μαλ@@@ χάνει την μπάλα, λέει ε και δίνει φάουλ, ρε μαλ@@@…»

«ο άλλος εκεί το κατάλαβε τι έγινε, πού να καταλάβει;» (σ.σ. κλαίμε…).

«του είπα πριν φέρε μου την μπάλα από κάτω και μου έφερε ένα λάχανο…» (σ.σ… total respect)

το συνεχές ανεπανάληπτο feedback, με τη μορφή… διαλόγου του αρχηγού του Άνω Αγιάννη, Τσιβαλίδη, «Γιάννη, εδώ κοίτα το ματς…», με τους fans and haters στην «κερκίδα», (σ.σ. θα μπορούσε να σταθεί άνετα στο… θεατρικό σανίδι), με τον ρόλο… του εξτρέμ και την ανυπέρβλητη ντρίπλα στη γραμμή να γίνονται… σεμιναριακά μαθήματα στο UEFA Pro (σ.σ. Κολίτση, τρολάρεις τώρα ή τα εννοείς;)

«δώδεκα φάουλ έκανε, γ@@@ την π@@@ μου, ρε Βαγγέλη; άντε, ρε μαλ@@@, σαράντα φάουλ έκανες, καλύτερος αμυντικός τους είναι, ρε μαλ@@@, γ@@@ την Παναγιώτα μου, γ@@@, έκανες διακόσια, ένας, βάλε το κεφάλι, απλά γ@@@, μόνο ακουμπήστε την, ρε….

ο διάλογος, μετά… κίτρινης κάρτας, διαιτητή-προπονητή Μοσχοχωρίου, με αφορμή υποδείξεις φάουλ και τον αντίστοιχο πειθαρχικό έλεγχο,  «εκείνη την επαφή την είδες, εδώ δεν την είδες… μήπως βλέπουμε ό,τι θέλουμε;», με τον διαιτητή ν’ ανταπαντά, «άσε τα σχόλια για τους νόμους…»

Μan of the match: ο… «Μέσι» Λεσάι, («ε, τον Μέσι, δύο στα δύο, θα την έχει δει άσχημα τώρα..»), του Άνω Αγιάννη, πέτυχε δύο γκολ, από αέρος, με πανομοιότυπη στημένη εκτέλεση του συμπαίκτη του Τσιβαλίδη (δύο ασίστ), με το δεύτερο να έχει σαφώς μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας (σ.σ. πέρασε την μπάλα μέσα από μια… κλειδαρότρυπα), ισοφαρίζοντας δύο φορές, ενώ απώλεσε μοναδική ευκαιρία να πετύχει χατ τρικ (σ.σ. έστω όχι αγγλικής κοπής), στο δεύτερο ημίχρονο, κερδίζοντας επάξια τον τίτλο

Yellow card: σε…μας, γιατί κάθε φορά που ήταν να πάμε στην έδρα του Άνω ή του Κάτω Αγιάννη, θέλαμε λίγα δευτερόλεπτα να σκεφτούμε τον αντίστοιχο δρόμο, για να μην κάνουμε λάθος και φέτος, ελέω της απουσίας του Κάτω Αγιάννη από το πρωτάθλημα (σ.σ. που πολύ μας λείπει, είναι η αλήθεια), πηγαίνουμε καρφί χωρίς σκέψη και προβληματισμό! (σ.σ. έχει πλάκα τώρα Κολίτση να μας θυμίσεις και το ιστορικό κι ανεπανάληπτο πανό με την Τραπεζούντα…)

Bonus tip: Ότι θ’ αποτελούσε η αφεντιά μας την… υποβλητική αποφώνηση στην καταληκτική ομιλία στ’ αποδυτήρια μιας ομάδας, πριν την έναρξη του παιχνιδιού, ως υπενθύμιση της παρουσίας μας, το εκλαμβάνουμε ως τίτλο τιμής! (σ.σ. Κολίτση, άστα σάπια, τρελάθηκες απ’ τη χαρά σου…)