Χαρούλα Κωνσταντινίδου

Επίσημη Mεταφράστρια (BA, MA)

Κειμενογράφος

 

Περίεργο δεν είναι πώς κάποια άρθρα, ενώ είναι γραμμένα πριν περίπου δύο χρόνια «μιλούν» στην καρδιά μας σαν να είχαν γραφτεί σήμερα; Αυτό συνεπάγεται ότι, αφενός οι εξελίξεις τρέχουν, αλλά κάποια πράγματα παραμένουν ίδια, όπως για παράδειγμα η ανάγκη να συνεχίσουμε εμείς να γράφουμε τη δική μας ιστορία και να δίνουμε το δικό μας στίγμα σε έναν πολύχρωμο, αλλά και κάποιες φορές μουντό, κόσμο. Λέμε πολλές φορές ότι θέλουμε «να αλλάξει ο κόσμος» δίχως να συνειδητοποιούμε ότι μέρος του κόσμου αυτού είμαστε και εμείς και έχουμε τη δύναμη να διαμορφώσουμε έστω κάτι.

 

Σκεφτείτε, μόνο, το εξής απλό: πόσο καλό κάνετε στον εαυτό σας ή σε έναν άλλον άνθρωπο με ένα χαμόγελο και έναν ευγενικό λόγο. Ή και το αντίστροφο: πόση απογοήτευση και δυσφορία μπορείτε να προκαλέσετε με έναν αγενή λόγο που θα ειπωθεί σε μια κακιά στιγμή. Υπήρξαμε αποδέκτες και των δύο περιπτώσεων. Γίναμε επίσης αιτία να αισθανθεί κάποιος όμορφα ή άσχημα. Αυτή και τόση άλλη είναι η επιρροή μας στον κόσμο.

 

Ο Ιανουάριος είναι ακόμη εδώ και το 2022 μόλις ξεκίνησε. Οι ευκαιρίες για αλλαγή μας χτυπούν καθημερινά την πόρτα. Ας την ανοίξουμε. Εξάλλου, ό,τι και να γίνει, εμείς παραμένουμε οι κεντρικοί (σούπερ) ήρωες της δικής μας ζωής.

 

Το άρθρο που διαβάζετε δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στον ιστότοπο του επιχειρώ στις 23 Απριλίου 2020.

 

***

 

Κάθε Ιανουάριος και κάθε Σεπτέμβριος σηματοδοτούν, κατά την άποψή μου, μια νέα αρχή. Ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας της επιστροφής από το χαλαρωτικό καλοκαίρι και οι «μηχανές» ξεκινούν να εργάζονται πυρετωδώς για να δώσουν καύσιμα στη νέα χρονιά που ξεκινά: ακαδημαϊκά, επιχειρηματικά, εργασιακά. Ο Ιανουάριος σηματοδοτεί την έναρξη μιας καινούριας ημερολογιακής χρονιάς. Αποτελεί μήνας αναστοχασμού και για το παρελθόν και για το μέλλον καθώς θέτουμε νέους στόχους και βήματα για να τους πετύχουμε. 

Το νέο βιβλίο που ξεκινά να γράφεται την 1η κάθε Ιανουαρίου και φέρει το όνομά μας είναι γεμάτο με άφθονες λευκές σελίδες, το περιεχόμενο των οποίων θα γεμίσει με τις στιγμές και τις εμπειρίες της ζωής μας.

Εδώ και λίγο καιρό, ωστόσο, μια νέα πραγματικότητα μας χτύπησε την πόρτα ενώ δεν βρισκόμαστε ούτε στον Ιανουάριο ούτε στον Σεπτέμβριο. Μέσα σε διάστημα λίγων ημερών βιώσαμε από πρώτο χέρι τις λέξεις καραντίνα, εγκλεισμός, περιορισμός, social distancing, παράλληλα με τα πλάνα των τηλεοπτικών καναλιών όπου παρουσιάζονται εικόνες, κάποιες ζοφερές, από άλλες χώρες του κόσμου που πλήττονται από την τρέχουσα κατάσταση.

Με λίγα λόγια, ενώ το βιβλίο σου ξεκίνησε να γράφεται με όλη την έμπνευση και τον ενθουσιασμό των νέων στόχων, βρέθηκες ήρωας ενός βιβλίου που ποτέ δεν ήθελες να είσαι. Οι ανατροπές στην πλοκή είναι πολλές.

Αν δεν ανεστάλη η λειτουργία της δικής σου επιχείρησης, θα ανεστάλη η επιχείρηση του διπλανού σου. Ξαφνικά δεν μπορείς να ταξιδέψεις αν η εξερεύνηση του όμορφου αυτού κόσμου που ζούμε ήταν το χόμπι σου. Για να ασκηθείς ή για να αγοράσεις τα απαραίτητα, πρέπει να διαθέτεις νομιμοποιητικά έγγραφα και να ενημερώνεις για τις εξόδους σου. Και η λίστα των αντικειμενικών περιορισμών συνεχίζεται. Αν σου το έλεγαν μερικούς μήνες πριν, δεν θα το πίστευες.

Σήμερα βρισκόμαστε στο 4ο κεφάλαιο του βιβλίου μας. Σχεδόν το μισό βιβλίο γράφεται και ακόμη δεν μπορούμε να πιστέψουμε τη νέα μας πραγματικότητα.

Γιατί περί αυτού πρόκειται: μια νέα πραγματικότητα που ήρθε – καλώς ή κακώς – για να μας αλλάξει. Ούτως ή άλλως, αυτή δεν είναι η κύρια επιδίωξή μας την αρχή κάθε έτους; Να αλλάξουμε, να κάνουμε κάτι διαφορετικά ή καλύτερα από την προηγούμενη χρονιά.

Μια σύνοψη της νέας πραγματικότητας

  • Η επόμενη ημέρα φέρνει αλλαγή στις προτεραιότητές μας και στον τρόπο που διεξάγουμε την εργασία μας με την τηλεργασία να κερδίζει έδαφος και πολλά επαγγέλματα να κλονίζονται. Η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας θα φέρει στην επιφάνεια νέες θέσεις εργασίας με πολύ εξειδικευμένες ειδικότητες τις οποίες εγώ, εσύ ή κάποιος άλλος θα καλύψουμε.

 

  • Αλλαγές παρουσιάζονται στον τρόπο που αντιμετωπίζαμε ως τώρα τη ζωή και τους ανθρώπους γύρω μας. Η έννοια του δεδομένου θα αλλάξει καθώς οι ημέρες που πέρασαν μας έδειξαν ακόμη πιο έντονα την ανάγκη να ζούμε την κάθε στιγμή και να διεκπεραιώνουμε σύντομα όσα πρέπει να γίνουν. Ο ποιοτικός χρόνος με αγαπημένα πρόσωπα και ανθρώπους του φιλικού μας κύκλου είναι απαραίτητος για μια ισορροπημένη ζωή. Η έννοια της βοήθειας επίσης αλλάζει γιατί σήμερα ενδέχεται να τη ζητάμε εμείς, ενώ ως χθες την προσφέραμε.

 

 

  • Η διττή έννοια του χρόνου. Από τη μία, δεν «είχαμε χρόνο» λόγω της πολυάσχολης καθημερινότητας είτε σε μια μεγαλούπολη, είτε στην επαρχία. Από την άλλη, ζούσαμε τη ζωή μας με τρόπο που έδειχνε ότι θα ζήσουμε περισσότερα από 100 χρόνια. Μέσα στην πολύβουη ζωή, παραμερίσαμε τα βασικά και παραμερίσαμε ίσως και τον ίδιο μας τον εαυτό στις επιδιώξεις επιχειρηματικών ή άλλων φιλόδοξων στόχων.

Η λύση είναι ο επαναπροσδιορισμός: της θέσης μας στην οικογένειά μας, στην εργασία μας, στο μέρος που ζούμε και στον – παγκοσμιοποιημένο πια – κόσμο που ζούμε.

Παρόλο που δεν μπορούμε να ελέγξουμε όσα λαμβάνουν χώρα σήμερα τριγύρω μας, η νέα ρευστή κατάσταση μας δίνει την καλύτερη ευκαιρία να πιάσουμε εκ νέου το στιλό στα χέρια μας και να γράψουμε εμείς τη συνέχεια της δικής μας ιστορία, που θα προσθέσει αξία στην καθημερινότητά μας. Η ιστορία μας θα περιλαμβάνει όλους τους τομείς της ζωής μας γιατί είμαστε ολοκληρωμένοι άνθρωποι μόνο όταν υπάρχει work-life balance, κάτι που δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ξανά όταν επανέλθουμε στην κανονικότητα.

Μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία η Ιστορία αλλάζει ριζικά σελίδα, θα καταλάβουμε ότι είμαστε πρωταγωνιστές μιας πραγματικότητας που ναι μεν δεν διαλέξαμε αλλά που μας δίνει μια ευκαιρία, περιτυλιγμένη με περιορισμούς και καραντίνα, να εξετάσουμε ποιοι είμαστε, πού βαδίζαμε ως τώρα, πού θέλουμε να φτάσουμε και, κυρίως, γιατί.

Σε πολλά χρόνια από σήμερα, θα ιστορούμε την «τότε» πραγματικότητα στις επόμενες γενιές και πρέπει να διασφαλίσουμε από σήμερα ότι τα συναισθήματα εκείνης της μελλοντικής στιγμής θα είναι υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια, αίσθηση δημιουργικότητας και όχι φόβος, ηττοπάθεια ή απελπισία.

Συμπέρασμα

Η μέση, σχεδόν, του βιβλίου μπορεί να γράφτηκε από κάποιο τριτοπρόσωπο αφηγητή, αλλά το τέλος, το κλείσιμο του βιβλίου σου τον Δεκέμβριο είναι στο δικό σου χέρι να το χτίσεις, να το διαμορφώσεις και να το εκμεταλλευτείς προς όφελος δικό σου, των συνανθρώπων σου και της κοινότητάς σου.

Το ερώτημα είναι αν θα επιλέξεις να δράσεις σήμερα ή αν θα αποφασίσεις να είσαι παθητικός θεατής.