Παγωνιά της Χαρούλας Κωνσταντινίδου
Χαρούλα Κωνσταντινίδου
Επίσημη Μεταφράστρια (BA, MA)
Κειμενογράφος -Διερμηνέας
Ήταν 2017, μια πολύ κρύα νύχτα. Εγώ, πολύ ζεστά ντυμένη και μόλις λίγα μέτρα μακριά μου η μαντεμένια σόμπα μάταια να προσπαθεί να ζεστάνει τους κρύους τοίχους. Κρύο.
Τότε, μου ήρθε στο μυαλό η ανθρωπιά. Μου ήρθε στο μυαλό εκείνη η θέση στην οποία κανείς μας δεν θέλει να βρεθεί, αλλά η ζωή πολλές φορές δεν μας ρωτά. «Τι θα έκανα αν δεν είχα θέρμανση;» αναρωτήθηκα αφού και με θέρμανση ένιωθα το κρύο. Τι κάνουν άλλοι που δεν έχουν θέρμανση; Κι αν η ερώτηση αυτή ήταν πραγματικότητα για την Ελλάδα του 2017, σκεφτείτε πόση αλήθεια κρύβει για το 2022.
Η απάντηση στη ρητορική μου ερώτηση ήταν αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω. Σκέψεις αποτυπωμένες στο χαρτί. Σκέψεις που προσπαθούν να πετύχουν εκείνο που πολλές θεωρώ ακατόρθωτο: να μπούμε στη θέση του άλλου, να κατανοήσουμε πώς νιώθει, να συμπάσχουμε και εν τέλει να είμαστε…αυτό που είμαστε, Άνθρωποι. Με Α κεφαλαίο.
Διαβάζετε το κείμενο όπως δημοσιεύτηκε στο προσωπικό μου blog, storyreloaded.wordpress.com στις 9 Ιανουαρίου 2017, αργά το βράδυ. Κοινό στοιχείο με τότε είναι το κρύο, όσοι κρυώνουν γιατί δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά, και όσοι ξέρουν ότι κάποιοι κρυώνουν και δεν κάνουν κάτι για να το αλλάξουν.
***
Κρυώνεις, παγώνεις. Το ξέρω, το νιώθω. Δε σε ξέρω, αλλά υπάρχεις
Είσαι κάπου εκεί, χαμένος μέσα σε κρύα, γκρίζα διαμερίσματα.
Χαμένη πίσω από ροζ, ξεθωριασμένες κουρτίνες.
Με καινούρια ρούχα, που όμως πριν ανήκαν σε κάποιον που δεν τα ήθελε.
Με τα λιγοστά σου χρήματα, καλείς για βοήθεια.
Ζητάς λίγο από το μαύρο χρυσό – όχι μεγαλεία – λίγη ζεστασιά.
Κυριολεκτική και μεταφορική.
Παρακαλείς για το αυτονόητο.
Λίγη ανθρωπιά.
Λίγη βοήθεια.
Λίγη πράξη.
Ο καθείς ό,τι μπορεί.
Ό,τι έχει ευχαρίστηση, όπως λένε.
Μα ποιος είναι εκεί; Από πού έρχεται η βοήθεια;
Σηκώνεις το τηλέφωνο και περιμένεις.
Τα χέρια σου παγωμένα, τα χείλη σου ανήμπορα.
Η αξιοπρέπεια χαμένη πίσω από την ανάγκη.
Θα φέρεις; Μπορείς; Η ανάγκη μιλά.
Ο ένας δεν ευκαιρεί, ο άλλος δεν αρέσκεται.
Ο τρίτος, ο Σαμαρείτης, εκείνος θα σε σώσει.
Θα σου φέρει μαύρο χρυσό και λαμπρό χρυσό.
Θα γεμίσει την παγωνιά σου.
Θα φέρει φως στους γκρίζους τοίχους σου,
κάνοντας τη σπηλιά σου σπιτικό.
Δε θα στρέψει το βλέμμα του.
Δε θα σκοντάψει επάνω σου.
Θα πλησιάσει, με ανοιχτή παλάμη.
Για να δώσει και για να πάρει.
Μόνο με ανοιχτή παλάμη μπορείς να δώσεις και να πάρεις.
Γίνε και εσύ Σαμαρείτης.
Δώσε φως για να φωτίσεις και να φωτιστείς.
Μοίρασε, για να έχεις.
Φέρε χρώμα στις ροζ κουρτίνες.
Δώσε χαρά στο γκρίζο σπίτι.
Μείνε άνθρωπος.
Δώσε…
- Για όλους όσους απόψε κρυώνουν· είτε τους ξέρουμε, είτε όχι ζουν ανάμεσά μας.
Για όσους απόψε ζεσταίνονται και φρόντισαν να δώσουν ζέστη σε άλλους.
Για όσους απέστρεψαν το βλέμμα τους από την ανάγκη ενός συνανθρώπου,
αλλά σύντομα θα επανορθώσουν…
Γιατί είναι Άνθρωποι.