Ακούγεται πάλι και φέτος η πρόσκληση του μελωδού, να τον ακολουθήσουμε μέχρι το ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ, για να δούμε τον νεογέννητο Χριστό.
Ένα κάλεσμα το οποίο περιέχει φως, χαρά και ελπίδα για εμάς τους χριστιανούς.
Ένα κάλεσμα μυστικό, ουράνιο, που μας οδηγεί στην άσημη Βηθλεέμ, για να γίνουμε μέτοχοι του μυστηρίου της Γεννήσεως του Χριστού. Εκεί θα δούμε τον Αστέρα που οδηγούσε τους μάγους, θα ακούσομε τους αγγέλους να δοξολογούν από τον ουρανό, θα δούμε τους ποιμένες που αγραυλούν, θα δούμε το σπήλαιο το οποίο είναι γεμάτο φως, θα δούμε την άλογη φύση, τα ζώα, να είναι μάρτυρες του Μυστηρίου, ζεσταίνοντας με τα χνώτα τους το Νεογέννητο Βρέφος, θα πλησιάσουμε την Φάτνη, εκεί όπου η Παναγία έχει ήδη σπαργανώσει τον νεογέννητο Χριστό, θα δούμε τον Χριστό σπαργανωμένο ως βρέφος, να αστράπτει από φως. Όλα έχουν γεμίσει με Ουράνιο φως, το φως του Χριστού!
Γεννήθηκε ο Σωτήρας του κόσμου και το ταπεινό Σπήλαιο της Βηθλεέμ έγινε πηγή φωτός για την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι όμως είχαν «κλειστές» τις πόρτες τους και δεν δέχθηκαν τον Χριστό να έρθει και να γεννηθεί κοντά τους, γιατί «… Ουκ ην τόπος εν τω καταλύματι …» (Λουκ. β΄, 7). Ούτε στα σπίτια, ούτε σε πανδοχείο υπήρξε τόπος να καταλύσει η εγκυμονούσα Παρθένος.
«Κλειστή» η ανθρωπότητα στον εαυτό της και στον κόσμο της. Ήρθε ο Χριστός όμως για να την «ανοίξει». Γνώριζε ο Θεός την κατάσταση του πλάσματός Του, γι’ αυτό έστειλε τον Μονογενή Του Υιό να λάβει σάρκα και οστά, να γεννηθεί ως άνθρωπος για να «ανοίξει» την πόρτα της καρδιάς του ανθρώπου και να την γεμίσει με φως. «Δεύτε», λοιπόν, κι εμείς οι πιστοί, να δούμε τον Χριστό, να γευτούμε αυτό το φως για να φωτίσει η ζωή μας.
Η περίοδος των Χριστουγέννων είναι εορταστική για όλον τον πλανήτη. Γεμίζουν οι δρόμοι, οι πλατείες, τα σπίτια, με αμέτρητα λαμπάκια τα οποία φωτίζουν την κάθε γωνιά. Οι άνθρωποι βλέπουν αυτό το φως και χαίρονται. Αυτήν την λάμψη την ονομάζουν γιορτή, πανηγύρι. Όλα δείχνουν χαρούμενα και φωτεινά, τα πάντα φωταγωγημένα.
Μα όλα αυτά τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια, που έχουν κλέψει τις εντυπώσεις όλων των ανθρώπων, γεμίζοντας με φως τα πάντα, κάποια στιγμή σβήνουν και αμέσως την φωταψία θα διαδεχθεί το σκοτάδι. Οι άνθρωποι θα συνεχίσουν την καθημερινότητά τους και θα ξεχάσουν αυτήν την χαρά που τους προκλήθηκε με το φως που έβλεπαν από τα αμέτρητα λαμπιόνια. Πάλι ο άνθρωπος θα συνεχίσει να παλεύει μέσα στο σκοτάδι του, προσπαθώντας απεγνωσμένα να δημιουργήσει εστίες φωτός, γιατί δεν αντέχει το σκοτάδι. Ψάχνει απεγνωσμένα το φως στην ζωή του. Είναι πλασμένος από τον Θεό να ζει κοντά Του, να ζει στο φως. Ανάβει λάμπες και λαμπιόνια στην προσπάθειά του να δημιουργήσει έστω αυτό το τεχνητό φως, το οποίο θα του προκαλέσει χαρά, θα δημιουργήσει εορταστική ατμόσφαιρα.
Τελικά αποδεικνύεται ότι αυτή η χαρά και η εορταστική ατμόσφαιρα θα είναι τεχνητή, προσωρινή. Χάνεται εύκολα μόλις σβήσουν τα φώτα, χωρίς να μένει και να ομορφαίνει την ζωή του.
«Δεύτε Ίδωμεν πιστοί…»
Αυτό το κάλεσμα ηχεί στα αυτιά μας σήμερα, τόσο έντονα και τόσο αληθινά. Είναι η πρόσκληση που κάνει ο ίδιος ο Χριστός να Τον πλησιάσουμε, να Τον δούμε, να δούμε το φως το αληθινό και όχι το τεχνητό, το φως το οποίο είναι αναμμένο και δεν σβήνει ποτέ, είναι το φως το οποίο δημιουργεί χαρά, η οποία δεν τελειώνει ποτέ.
Είναι η χαρά που νιώθει ο άνθρωπος όταν ζει κοντά στον Χριστό, μέσα στο φως. Νιώθει ένα ουράνιο πανηγύρι μέσα του γιατί βλέπει την αγάπη του Θεού για τον ίδιο, η οποία φανερώνεται με την Γέννηση του Χριστού.
Κατέβηκε ο Χριστός στη Γη για τον κάθε ένα άνθρωπο προσωπικά. Ταπεινώθηκε ο Χριστός για να έρθει κοντά στον άνθρωπο, ο οποίος ζούσε και ζει στα σκοτάδια του, για να του δώσει το φως το αληθινό.
Ας εορτάσουμε αγαπητοί μου τα Χριστούγεννα, μη μένοντας μόνο σε απλές τυπικές ευχές, οι οποίες με το πέρασμα του χρόνου έχουν γίνει μία απλή τυπικότητα. Ευχόμαστε χωρίς να το νιώθουμε, απλά, τυπικά, χωρίς καρδιά, «για το καλό».
Ας ευχηθούμε με την καρδιά μας, φέτος, σε όλους, η χαρά των Χριστουγέννων να γεμίσει την καρδιά μας, να φωτίσει την ζωή μας και ο Χριστός, μέσα σε αυτή την χαρούμενη και φωτεινή καρδιά, να γεννηθεί και μαζί με τον Χριστό να αναγεννηθούμε και εμείς.
Να είστε χαρούμενοι, φωτεινοί, αισιόδοξοι, με θάρρος, ελπίδα και εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού.
