Τι, Χριστούγεννα και αυτά!
Χωρίς, εγγόνια και παιδιά!
Χωρίς, χαρούμενες φωνές,
Χωρίς, ευχές και αγκαλιές.
Μέσα στο σπίτι, η σιωπή,
Λύπη, παντού κυριαρχεί.
Καρέκλες, δύο, μοναχικές,
Δίπλα, πέντε-έξη, αδειανές,
Βλέμμα, στο χθες,
Σε άλλες γιορτές,
Σε μέρες που ήταν, φωτεινές.
ΚΙ’ΈΣΥ,
Σε ένα παράθυρο κλειστό,
Έξω, τοπίο, σκοτεινό,
Μετράς τις ώρες, τα λεπτά,
Να φύγουν, τα Χριστούγεννα αυτά.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ