Η Ελλάδα είναι μια χώρα με μέσο επίπεδο ανάπτυξης με σημαντική συγκέντρωση κεφαλαίου, με διαμορφωμένα ισχυρά μονοπωλιακά συμφέροντα. Η ταξική διάρθρωσή της χαρακτηρίζεται από την πολυπληθή εργατική τάξη, περίπου 65% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού και από εκτεταμένα μικροαστικά και μεσοαστικά στρώματα. Είναι χώρα υπηρεσιών και τουρισμού και η βιομηχανική της ανάπτυξη, ανέκαθεν αδύναμη, υποβαθμίζεται συνεχώς, ιδιαίτερα μετά την είσοδό της στην ΕΕ. Η αγροτική οικονομία της συνεχώς συρρικνώνεται και είναι αναγκασμένη να εισάγει ένα μεγάλο μέρος των ειδών διατροφής. Η χώρα χαρακτηρίζεται από τα μεγάλα προβλήματα της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής εξάρτησης από το Πολυεθνικό κεφάλαιο και τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα ιδίως τις ΗΠΑ και την ΕΕ.
Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, η ΝΔ της ασύδοτης ελεύθερης αγοράς επιλέγει μετά τον πτωχευτικό νόμο να φέρει εν μέσω πανδημίας και έντασης στα εθνικά ζητήματα ένα εργασιακό νομοσχέδιο που χαρακτηρίσθηκε από όλη την Αντιπολίτευση ως ανοσιούργημα. Από όλες τις προεκλογικές του δεσμεύσεις ο κ. Μητσοτάκης αυτήν επέλεξε μόνον να υλοποιήσει.
Η Κυβέρνηση της ΝΔ θεσμοθετεί τον οδοστρωτήρα στα εργασιακά. Πλήρης ανατροπή στα ισχύοντα για τις υπερωρίες, το ωράριο, το πενθήμερο, τις αργίες, τις απεργίες φέρνει το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας το οποίο παρουσίασε στο Υπουργικό Συμβούλιο ο (ανασχηματισθείς) Γιάννης Βρούτσης.
-Νομοθετούν για πρώτη φορά στην χώρα μας την 10ωρη εργασία, 134 χρόνια μετά την απεργία στο Σικάγο και ακριβώς 100 χρόνια ύστερα από την πρώτη νομοθέτηση του 8ωρου στην Ελλάδα
-Οι εργαζόμενοι ως σύγχρονοι σκλάβοι θα αναγκάζονται να εργάζονται 10 ώρες με απλήρωτες υπερωρίες για σχεδόν 6 μήνες, με μόνη προϋπόθεση οι εργοδότες να τους δίνουν λίγες μέρες άδεια στο ίδιο διάστημα
-Επαναφέρει την απαγόρευση της απεργίας στο Δημόσιο, στους ΟΤΑ, στα ΝΠΔΔ και στους εργασιακούς χώρους, 44 χρόνια μετά τον νόμο του Λάσκαρη.
-Προβλέπει να φτιάξει ένα αρχείο συνδικαλισμένων εργαζομένων το οποίο θα είναι στη διάθεση του Υπουργείου και της εργοδοσίας
-Μειώνεται ακόμα περισσότερο ο μέσος μισθός, επεκτείνεται η ευελιξία και αναβαθμίζεται ως υπέρτατος ρυθμιστής ο Οργανισμός που πλειοψηφεί το Κράτος και η εργοδοσία (ΟΜΕΔ)
Έτσι, ανατρέπεται η έννοια της μισθωτής εργασίας. Ο εργαζόμενος θα παρέχει εργασία χωρίς να πληρώνεται. Οι απλήρωτες υπερωρίες θεσμοθετούνται ως μόνιμος κανόνας. Παράλληλα ποινικοποιείται η συνδικαλιστική δράση.
Ο χρόνος που επέλεξε η Κυβέρνηση να φέρει το εργατικό νομοσχέδιο δεν είναι τυχαίος.
Εκμεταλλεύεται την έξαρση της πανδημίας, νομίζοντας ότι θα πιάσει στον ύπνο τους εργαζόμενους. Έτσι οι εργαζόμενοι, πέρα από τους φόβους για την υγειονομική κρίση, έχουν και το άγχος για το εισόδημα της οικογένειάς τους.
Το εργατικό κίνημα στην χώρα μας δέχθηκε την επίθεση του αστικού Κράτους από την γέννησή του. Όσο το κίνημα αποκτούσε ταξικά χαρακτηριστικά και προσανατολισμό όσο διευρύνονταν οι αγώνες και τα αιτήματα, τόσο μεγάλωνε η επίθεση με κάθε τρόπο.
Σήμερα στον αγώνα της ανατροπής αυτού του εργασιακού ανοσιουργήματος έχουμε θέση όλοι. Έναν δρόμο έχει η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι όλης της χώρας. Να βάλει ασπίδα με κάθε τρόπο σ΄ αυτή την νέα επίθεση, σ’ αυτό το χουντικό κατασκεύασμα. Να μη το νομιμοποιήσει στη συνείδησή της. Να δυναμώσει την πάλη της σε κάθε χώρο δουλειάς.
Μη νομίζουν οι σημερινοί κυβερνώντες της νεοφιλελεύθερης ΝΔ ότι οι καιροί αλλάξανε η άλλαξε η εργατική τάξη. Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει την πραγματικότητα να αλλάξουμε (Μ. Μπρέχτ). Ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί πάλι δίπλα στην κοινωνία, στο πλευρό των εργαζομένων για την υπεράσπιση του μόχθου και των δικαιωμάτων τους. Δεν θα ξεκινήσουμε από το μηδέν. Εχουμε πίσω μας έναν αιώνα μεγάλων ταξικών μαχών και πολιτικών εμπειριών.