Γράφει ο Ανέστης Κοκτσίδης, αγρότης
Δέκα (10) ολόκληρα χρόνια πέρασαν.
Το 2009 στην περιοχή της αερογέφυρας του Αγίου Αθανασίου ήρθε το κράτος και πήρε τα χωράφια και τα περιβόλια μας για να ανοίξει, λέει, δρόμο και γιατί η αρχαιολογία βρήκε κάτι μέσα σ’ αυτά.
Τα χωράφια και τα περιβόλια μας ήταν εξαιρετικά, το καμάρι μας, σε πλήρη παραγωγή, έβγαζαν τα καλύτερα ακτινίδια κι από αυτά συντηρούσαμε τις οικογένειες μας.
Τα χάσαμε τότε, χάσαμε δέκα (10) ολόκληρες καλές παραγωγές και μέχρι σήμερα, ύστερα τόσα χρόνια ακόμα δεν έχουμε πάρει την αποζημίωση που δικαιούμαστε.
Τρεις (3) αναβολές ζήτησαν και πήραν οι δικηγόροι.
Άλλη μια λόγω απεργίας των δικαστικών υπαλλήλων.
Άλλες δύο (2) αναβολές πήρε το Δημόσιο.
Σύνολο έξι (6) αναβολές και καθυστερήσεις.
Έτσι σήμερα, μετά από δέκα (10) ολόκληρα χρόνια, επιτέλους φτάνουμε στο Εφετείο, που θα γίνει στις 23 Σεπτεμβρίου 2019. Με άγνωστο όμως μέλλον.
Θα γίνει κι άλλες αναβολές;
Αν γίνει η δίκη, πόσοι μήνες θα περάσουν μέχρι να εκδοθεί απόφαση;
Αν εκδοθεί απόφαση, σε πόσο καιρό θα καθαρογραφεί και θα κοινοποιηθεί;
Αν κάποτε μας κοινοποιηθεί η απόφαση, θα είναι η τελική, ή θα πάει αναίρεση στον Άρειο Πάγο για να δικαστεί κάποτε στο μέλλον;
Πριν από λίγες μόλις μέρες ο πρώην πρωθυπουργός Τσίπρας, αναλύοντας με περηφάνια τα επιτεύγματα της κυβέρνησης του ανάμεσα στα άλλα είπε ότι επιταχύνθηκαν οι διαδικασίες απονομής δικαιοσύνης.
Αυτό που εγώ ξέρω είναι ότι είμαι 88 χρονών.
Πότε θα πάρω τα λεφτά μου; Μετά που θα πεθάνω;
Και πώς θα ζήσουμε όλοι εμείς οι αγρότες που μας χρωστάει λεφτά το κράτος;