ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ – ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ
Η Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Χριστού είναι συνυφασμένη με τον πόνο, την λύπη, την προδοσία, την συκοφαντία, τους στεναγμούς και τον θάνατο. Πικρές και οδυνηρές εμπειρίες που δοκιμάζει ο άνθρωπος κατά την διάρκεια της επίγειας ζωής του και ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων σαν αυτή της πανδημίας και αυτή της πολεμικής σύρραξης στην Ουκρανία, οι οποίες μας έχουν εξουθενώσει ψυχολογικά, γεμίζοντας μας άγχος, φοβίες, ανασφάλεια και απογοήτευση.
Το Θείο δράμα κορυφώνεται με την ατιμωτική Σταύρωση του Χριστού «υπό χειρών ανόμων και αδίκων» Σήμερα μια παρόμοια σταύρωση βιώνουν οι εκριζωμένοι από τις εστίες τους πρόσφυγές, οι συγγενείς των αθώων θυμάτων του πολέμου, οι πάσχοντες από ανίατες ασθένειες και οι αγωνιζόμενοι για την επιβίωση τους συνάνθρωποι μας. Η εβδομάδα των Παθών, όμως, καταλήγει στο χαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης του Κυρίου. Στο πέρασμα από τα βάσανα και τον πόνο στη λύτρωση, από την φθορά στην αφθαρσία και από τον θάνατο στην αθανασία. «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν», αναγγέλλει ο αναστάσιμος ύμνος.
Ειδικότερα στους χαλεπούς αυτούς καιρούς που τα σοβαρά προβλήματα επιβίωσης συσσωρεύονται σε ατομικό, εθνικό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο το αναστάσιμο μήνυμα της ελπίδας μπορεί να λειτουργήσει σαν βάλσαμο και να χαλυβδώσει την υπομονή, την εγκαρτέρηση και την θέληση μας να κερδίσουμε την μάχη της ζωής κατά της φθοράς του θανάτου. Ο πιστός χριστιανός αγωνίζεται οντολογικά μέσα στον Σταυροαναστάσιμο χώρο της Εκκλησίας αντιμετωπίζοντας με θάρρος, ελπίδα και αισιοδοξία ακόμη και τις τραγικότερες στιγμές της ζωής του,
Την περίοδο αυτή μας δίνεται η ευκαιρία να βγούμε από τον εγωκεντρικό μας χώρο και να δείξουμε έμπρακτα την αγάπη μας προς τους πάσχοντες συνανθρώπους μας. Είναι ακόμη περίοδος για μια ειλικρινή ενδοσκόπηση, αναλογισμό και αναθεώρηση της κοσμοθεωρίας και της βιωτής μας για μια πνευματική αναγέννηση και αλλαγή πορείας του βίου μας, καθοδηγούμενης από το αληθινό και ανέσπερο φως της Αναστάσεως. Είθε το φετινό Πάσχα να αποτελέσει απαρχή λύτρωσης μας από τα πάθη μας και τα παντοειδή δεινά που μας περιζώνουν. Να γίνει «Πάσχα, λύτρον λύπης» κατά τον υμνωδό.