Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε,
Αξιότιμε κύριε Γενικέ Γραμματέα του Δήμου,
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε του Δημοτικού Συμβουλίου,
Αξιότιμα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου Κατερίνης,
Δια της παρούσας ανοικτής και δημόσιας επιστολής προτείνω την ανέγερση ηρώου Εθνομαρτύρων Κυπριακού Ελληνισμού, είτε εντός του Δημοτικού Κήπου, είτε σε οποιαδήποτε εκ των πλατειών της Κατερίνης, όπου αυτό καθίσταται δυνατό και εσείς κρίνετε πιο κατάλληλο.
Σκοποί της προτεινόμενης κίνησης αυτής είναι η διατήρηση της ιστορικής μνήμης, η ανάδειξη του ενιαίου και αναπόσπαστου χαρακτήρα του Οικουμενικού Ελληνισμού του οποίου οργανικό μέρος αποτελεί ο Κυπριακός Ελληνισμός, καθώς και η απόδοση τιμής σε Έλληνες της Κύπρου που μαρτύρησαν, είτε μέσω βασανιστηρίων, είτε μέσω δολοφονιών-εκτελέσεων από ξένους δυνάστες (βρετανική αποικιοκρατία, τουρκική εισβολή και κατοχή) στην υπεράσπιση των διαχρονικών δικαίων του Ελληνισμού.
Είναι μια εξαίρετη ευκαιρία ο Δήμος μας να δείξει την αλληλεγγύη του στον αδελφό κυπριακό λαό που μέχρι σήμερα δοκιμάζεται και ζει την αδικία τόσο από τουρκικής πλευράς, όσο όμως και από την ίδια τη διεθνή κοινότητα. Έχουν δοθεί πολλοί και πολύ σκληροί αγώνες για ελευθερία και αυτοδιάθεση από τους Κυπρίους αδελφούς μας στην πάροδο της ιστορίας. Προσωπική μου διαπίστωση αποτελεί το γεγονός πως οι νεότερες γενεές οι οποίες δεν έζησαν τα γεγονότα που σχετίζονται με την πιο πρόσφατη πληγή της Μεγαλονήσου, την τουρκική εισβολή, αγνοούν σε μεγάλο βαθμό τόσο τα ίδια τα γεγονότα αυτά, όσο και την ίδια την καθ’ όλα παράνομη κατάσταση η οποία δημιουργήθηκε στα βόρεια εδάφη της Κύπρου. Ενδεχομένως αυτό να οφείλεται στο ότι τα γεγονότα αυτά είναι πολύ πρόσφατα για να διδαχθούν ως Ιστορία και πολύ προγενέστερα για να τα θυμούνται άνθρωποι που ήταν τότε αγέννητοι. Δημιουργείται έτσι, λοιπόν, ένα κενό.
Φρονώ πως θα γινόταν δεκτή με μεγάλη ικανοποίηση, αλλά και υπερηφάνεια από τη συντριπτική πλειοψηφία των δημοτών της Κατερίνης μια ομόφωνη απόφαση, με σύμπνοια του Δημάρχου μας και όλων ανεξαιρέτως των Δημοτικών Συμβούλων μας. Να δώσουν οι αιρετοί του Δήμου μας το καλύτερο παράδειγμα ομόνοιας και ομοψυχίας.
Καταλήγοντας, διασαφηνίζω πως προβαίνω σε αυτή την πρόταση ως δημότης Κατερίνης, ως Έλληνας και ως νέος άνθρωπος.
Το 1957 όταν ο 19χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης απαγχονιζόταν από τις βρετανικές αποικιοκρατικές δυνάμεις, ήμουν αγέννητος. Στην τουρκική εισβολή το 1974, ήμουν αγέννητος. Στις φρικτές δολοφονίες των Τάσου Ισαάκ και Σολομώντος Σολωμού το 1996, ήμουν ολίγων ημερών βρέφος. Όσες και όσοι ζήσαν όταν μαρτυρούσε η Μεγαλόνησος, γνωρίζουν και θυμούνται. Εμείς οι υπόλοιπες και οι υπόλοιποι των νεότερων γενεών προσπαθούμε μόνες και μόνοι μας να μάθουμε για να μπορούμε να μην ξεχνάμε και να διεκδικούμε το τέλος της παράνομης τουρκικής κατοχής στο βόρειο τμήμα της Κύπρου και τη δικαίωση του Κυπριακού Ελληνισμού.
Παρακαλώ θερμά για συναίνεση, συνεννόηση και συνεργασία σε ένα τόσο σημαντικό, σε επίπεδο συμβολισμών, ζήτημα. Αναμένω όπως προχωρήσετε στα δέοντα και βρίσκομαι στη διάθεση του Δημάρχου κ. Κουκοδήμου και του Δημοτικού Συμβουλίου για να συνεισφέρω με οποιονδήποτε τρόπο πιστεύετε εσείς ότι δύναμαι.
Με σεβασμό και τιμή,
Τσερτεκίδης Γεώργιος
Πολιτικός Επιστήμων
ΜΑ Κοινωνιολογίας
Υποψήφιος Διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών
Κατερίνη, 30-08-2021