Η πρώτη δασκάλα, οι παιδικοί φίλοι, οι γείτονες, οι φίλοι, οι συμπαραστάτες, οι συμφοιτητές και συστρατιώτες, οι συγχορευτές στα όμορφα παρακάθια-μουχαπέτια, οι συνάδελφοι, οι συμπολίτες, οι άνθρωποι με τους οποίους μοιραζόμαστε αυτή την πατρίδα:
Η μόνη θετική σκέψη που κάνω στη μαύρη επέτειο της Γενοκτονίας των Ποντίων είναι ότι αυτοί οι ξεριζωμένοι αδερφοί μας μπήκανε στη ζωή μας και εμείς στη δική τους και γίνανε κοινές. Ρίζωσαν και άνθισαν στη νέα τους πατρίδα. Δώσανε πνοή σε κάθε πτυχή του δημόσιου βίου με το ανήσυχο πνεύμα τους και χάρισαν προκοπή στη χώρα με την εργατικότητά τους.
Ας θυμόμαστε ότι οι καρποί των εθνικισμών είναι πικροί και είναι ο πόνος, ο θάνατος, η προσφυγιά.
Ποτέ ξανά γενοκτονίες!
Αιωνία η μνήμη των θυμάτων!
Ζαρώτης Διονύσης, φιλόλογος-εκπαιδευτικός,
μέλος της ΝΟ.Ε.Α. ΣΥΡΙΖΑ ΠΙΕΡΙΑΣ (υπ.βουλευτής στις εκλογές 2019),
μέλος του Δ.Σ. του Σ.Ι.Ε.Λ.Β.Ε.