Στο τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στις Βρυξέλλες, οι ηγέτες των κρατών-μελών κατάλαβαν πως η χρονιά που έρχεται είναι κρίσιμη και γεμάτη από μεγάλες προκλήσεις που θα δοκιμάσουν την ανθεκτικότητα της Ευρώπης.
Δεν είναι μόνο η εκλογική διαδικασία του ερχόμενου Ιουνίου, όπου οι πολίτες θα κληθούν να επιλέξουν τους εκπροσώπους τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την περίοδο 2024-2029. Είναι η βαριά ατζέντα και οι άμεσες προτεραιότητες της ευρωπαϊκής πολιτικής που επηρεάζουν όχι μόνο το πολιτικό κλίμα, αλλά και την καθημερινότητα του πολίτη.
Η τρέχουσα περίοδος είναι γεμάτη αναταράξεις που προκαλούν οι πολεμικές συγκρούσεις τόσο στην ευρωπαϊκή γειτονιά (Ουκρανία), όσο και στη Μέση Ανατολή με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον. Η ευρωπαϊκή ηγεσία θα επιχειρήσει αμέσως μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων να «τρέξει» με γρηγορότερους ρυθμούς, δίνοντας έμφαση στα παρακάτω ανοιχτά μέτωπα: μεταναστευτικό: η Ευρώπη αναζητά τον κοινό τόπο στο νέο σύμφωνο μετανάστευσης που παραμένει σε εκκρεμότητα, ενώ η πίεση από τις μεταναστευτικές ροές αυξάνεται ολοένα και περισσότερο.
Τα κράτη στην κεντρική Ευρώπη έχουν αυστηροποιήσει το πλαίσιο παροχής ασύλου και ελέγχου συνόρων, καθώς οι τοπικές κοινωνίες βρίσκονται στα όρια τους, ενώ η ακροδεξιά που καλπάζει παντού, εργαλειοποιεί το επίμαχο θέμα για να αυξήσει την εκλογική της επιρροή.
Οι λεγόμενες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις έχουν δύσκολο έργο μπροστά τους, όπως καταγράφεται σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης, ενώ είναι η πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες που η ανάγκη για το σχηματισμό ενός ενιαίου μετώπου αναχαίτισης των άκρων καθίσταται επιτακτική.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, η Ε.Ε αναζητεί διεξόδους για την οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσει από εδώ και στο εξής, μετά από μια μακρά περίοδο μεγάλων κρίσεων και με τις διαφορές μεταξύ βορρά και νότου να παραμένουν ανυπέρβλητες.
Το νέο σύμφωνο σταθερότητας απασχολεί τα ανώτερα κλιμάκια στις Βρυξέλλες, καθώς αναζητούν μια συμβιβαστική λύση μεταξύ της ανάπτυξης, ως απαραίτητη προϋπόθεση για μια κοινωνική Ευρώπη την επόμενη μέρα και της δημοσιονομικής πειθαρχίας που για ένα μακρύ χρονικό διάστημα τέθηκε στο περιθώριο, ώστε τα κράτη μέλη να ανταποκριθούν με μεγαλύτερη ευελιξία στις υψηλές απαιτήσεις της διαχείρισης των κρίσεων.
Μετά το “όχι” του Βίκτορ Όρμπαν αναζητείται φόρμουλα και για την οικονομική στήριξη της Ουκρανίας, η οποία αντιμετωπίζει μεγάλη πίεση στο πεδίο της μάχης και όχι μόνο λόγω της συνέχισης της ρωσικής εισβολής που αγγίζει πλέον χρονικά τα δύο χρόνια.
Σε πολιτικό επίπεδο, η Ε.Ε έδωσε το πράσινο φως για τη διεύρυνση της προς την ανατολή, αφού γίνεται αντιληπτό πως η Μόσχα δεν είναι διατεθειμένη να κάνει πίσω, ενώ κρίνεται αναγκαίο να παρθούν οι κατάλληλες αποφάσεις, καθώς ο ρωσικός αναθεωρητισμός απειλεί ουσιαστικά και την ίδια την Ευρώπη.
Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, σε ένα παγκόσμιο status quo που διαρκώς μεταλλάσσεται. Σημαντικές έννοιες, όπως «δημοκρατία», «ελευθερία», «σταθερότητα» δεν είναι αυτονόητες πλέον στο διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον και αυτό επιβάλλει εγρήγορση και ετοιμότητα για όσους κρατούν στα χέρια τους τις τύχες της Ενωμένης Ευρώπης.
Πηγή:dnews.gr