Έγινε στην κεντρική πλατεία της πόλης (29-10-2019), όπως κάθε χρόνο, ο εορτασμός της απελευθέρωσης της Κατερίνης από τα ναζιστικά γερμανικά στρατεύματα (26 του Οκτώβρη 1944).

Η εκδήλωση ξεκίνησε με απαγγελία ποιημάτων του Άγγελου Σικελιανού, του Τασου Λειβαδίτη, του Μ. Μπρεχτ, του Φ. Αγγουλε κ.α για τον πόλεμο, την κατοχή, την Αντίσταση.

 

Ακολούθησε μουσικό μέρος με λαϊκό συγκρότημα και κεντρική ομιλία από μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (παράρτημα Κατερίνης) που τόνισε ανάμεσα στα άλλα:

«Σαν σήμερα, πριν από 75 χρόνια, στις 26 του Οκτώβρη του 1944, τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής συγκεντρώθηκαν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Κατερίνης και αφού έβαλαν φωτιά στο κτίριο του Σταθμού έφυγαν από την πόλη.

Η μισή Κατερίνη ήταν ήδη στα χέρια του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού στρατού, του ΕΛΑΣ, του ένοπλου τμήματος του ΕΑΜ. Σ’ αυτήν την πλατεία πριν από 75 χρόνια συγκεντρώθηκαν πάνω από 25.000 κάτοικοι της Πιερίας γιορτάζοντας την απαλλαγή της περιοχής από τη ναζιστική κατοχή που κράτησε κοντά 4 χρόνια…

Το ναζιστικό-εθνικιστικό κόμμα του Χίτλερ στη Γερμανία το ενίσχυσαν οι Γερμανοί πλουτοκράτες.

Χρησιμοποιώντας τον λαϊκισμό και ένα ψεύτικο λόγο ενάντια στο σύστημα, κολακεύοντας τις μάζες, έστρεψε την οργή και την αγανάκτηση μεγάλου μέρους του εξαθλιωμένου γερμανικού λαού ενάντια σε εχθρούς που κατασκεύασε το ίδιο, δηλαδή τους κομμουνιστές, τους Σλάβους, τους Εβραίους, τους τσιγγάνους, την αγωνιζόμενη εργατική τάξη.

Κατόρθωσε με τη βία, την προπαγάνδα και την ρουσφετολογική εξαγορά, χρησιμοποιώντας τα μέσα που του έδωσε απλόχερα η γερμανική πλουτοκρατία, να αθωώσει τον πραγματικό ένοχο, το εκμεταλλευτικό σύστημα του καπιταλισμού που υπήρχε στη Γερμανία…

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Μπροστά σ’ αυτή την επίθεση ο ελληνικός λαός έχοντας ως εφόδιο τη νίκη του επί της φασιστικής Ιταλίας, αφού συγκέντρωσε τις δυνάμεις του μετά την πείνα του 1941-42, δημιούργησε τα δικά του δίκτυα επικοινωνίας και μεταφοράς προϊόντων, τις δικες του ανταλλαγές, τη δική του αλληλεγγύη. Δεν έμεινε όμως εκεί. Πάνω σ’ αυτό το έδαφος «άνθισε» ο αντιστασιακός άνθρωπος, ο εργαζόμενος που δεν αρκούνταν πλέον στη φιλανθρωπία που διαιώνιζε την άσχημη κατάστασή του, αλλά έβαζε το ζήτημα της δημιουργίας μιας άλλης κοινωνία, μιας άλλης εξουσίας.

Σ’αυτή τη χρονική στιγμή το ΚΚΕ και η ΟΚΝΕ, μέσα στην πιο σκληρή παρανομία, πήραν την πρωτοβουλία να δημιουργήσουν ένα αντιστασιακό κίνημα ενάντια στην τριπλή φασιστική κατοχή της πατρίδας μας από τους Γερμανούς, Βούλγαρους και Ιταλούς.

Δημιούργησαν το ΕΑΜ και το ένοπλο σκέλος του τον ΕΛΑΣ, την οργάνωση της αντιστασιακής νεολαίας, την ΕΠΟΝ, μαζί με άλλες προοδευτικές οργανώσεις. Τα μεγάλα αστικά κόμματα το ‘σκασαν στην Αίγυπτο μαζί με τον Βασιλιά…

Η αποχώρηση του γερμανικού στρατού από την περιοχή μας δεν έγινε μόνο κάτω από τη συνεχή προέλαση, κυρίως του Κόκκινου στρατού στην Ευρώπη, αλλά και κάτω από τα συνεχή ένοπλα χτυπήματα του ΕΛΑΣ και τις διαδηλώσεις του ΕΑΜ στην πόλη.

Μόνο τους τελευταίους τέσσερις μήνες της κατοχής ο ΕΛΑΣ επιτέθηκε στο αεροδρόμιο, στην Ανδρομάχη ενώ άλλες δύο φορές χτύπησε στρατωνισμούς των Γερμανών στο 1ο Δημοτικό Σχολείο και στην αποθήκη Παπακώστα. Παράλληλα ανατίναξε τη σιδηροδρομική γραμμή σε πολλά σημεία της, παραλύοντας το μεταφορικό δίκτυο του κατοχικού στρατού.

Ο ΔΩΣΙΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΟΥΣΑΣ ΤΑΞΗΣ

Απέναντι στη στάση του λαϊκού ανθρώπου, του αγωνιζόμενου Έλληνα ποια ήταν η στάση της ελληνικής άρχουσας τάξης, δηλαδή της ελληνικής πλουτοκρατίας;

Άλλοι κρατούσαν δυνάμεις περιμένοντας να πέσει η ελεύθερη Ελλάδα σαν ώριμο φρούτο για να το καρπωθούν και άλλοι συνεργάστηκαν με τον κατακτητή, έβγαλαν χρήματα από τη συνεργασία αυτή και μάζεψαν περιουσίες, εκμεταλλευόμενοι την δυστυχία του ελληνικού λαού.

Δεν τους βοήθησαν μόνο οι Γερμανοί κατακτητές. Είχαν βοηθούς και συμπαραστάτες τους μισθοφόρους Έλληνες – εθνικιστές, όπως τον Ελληνικό Εθνικό Στρατό του Κισα-μπατζακ στην περιοχή μας.

Τον καιρό της κατοχής υπήρξαν Έλληνες δωσίλογοι – εθνικιστές που φορούσαν τη γερμανική στολή και συνεργάζονταν με τον κατακτητή. Και αυτό στο όνομα της πατρίδας και του έθνους. Γνωστό το μασκάρεμα.

Το ίδιο μασκάρεμα επιχειρούν και σήμερα κάποιοι που θαυμάζουν το Χίτλερ, χαιρετούν φασιστικά και εμφανίζονται οπαδοί της αμερικανο-κινητης δικτατορίας. Νομίζουν ότι ο ελληνικός λαός θα ξεχάσει την ιστορία του και τα όσα έχει υποστεί από το φασισμό…

Πατριώτες και πατριώτισσες

Ας έρθουμε στο σήμερα. Είπαμε πως πίσω από την σκληρή αντιπαράθεση με τον κατακτητή και τα ντόπια αφεντικά υπήρχε η ταξική πάλη, δηλαδή ο αγώνας για το μοίρασμα του παραγόμενου πλούτου ανάμεσα σ’ αυτούς που τον δημιουργούν και σ’ αυτούς που τον κλέβουν.

Ο καπιταλισμός, μέσα από την καταστροφή, βγήκε από την κρίση. Τα λαϊκά στρώματα ήταν που πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος, ενώ οι πλουτοκράτες (και οι Έλληνες), ανεξάρτητα αν ήσαν με την πλευρά που έχασε η νίκησε, κερδοσκόπησαν πάνω στη δυστυχία. Μονά-ζυγά δικά τους…

Κριτήριο πατριωτισμού στις μέρες μας είναι ο αγώνας ενάντια στην ύπαρξη των ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ βάσεων στην Ελλάδα – κριτήριο πατριωτισμού είναι να υπηρετεί ο ελληνικός στρατός την άμυνα της χώρας και όχι τα σχέδια των Αμερικανών και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.

Κριτήριο πατριωτισμού είναι η φιλία και η αδελφοσύνη ανάμεσα στους λαούς και η ύπαρξη κοινωνικών συστημάτων που λειτουργούν σε όφελός τους.

Τρίβουν τα χέρια τους οι ιμπεριαλιστές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους όταν κατευθύνουν τη δίκαιη λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση από τις αντιλαϊκές πολιτικές των ελληνικών αστικών κυβερνήσεων ενάντια στους γειτονικούς λαούς ή στη συμμετοχή σε εθνικιστικά συλλαλητήρια την ώρα που έχουμε «το λύκο μέσα στο σπίτι μας».

Τη σημερινή μέρα δεν τη γιορτάζουν στα ελληνικά σχολεία, δεν κάνουν παρελάσεις και ομιλίες. Το αστικό πολιτικό σύστημα, όταν δεν αποσιωπά την επέτειο της απελευθέρωσης από το γερμανικό ζυγό, διαστρεβλώνει το νόημα της, υποβαθμίζει τη σημασία της.

Γι’ αυτό λοιπόν εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να θυμίζουμε τα γεγονότα και να εμβαθύνουμε σ’ αυτά…

Σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι κρίσεις οι φτώχεια οι πόλεμοι και η προσφυγιά είναι φυσικά φαινόμενα και ότι η εμπλοκή μας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ είναι μονόδρομος.

Να δείξουμε ότι, όπως και τότε, οι Έλληνες εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα , η νεολαία μπορούν να σηκώσουν κεφάλι, να πιστέψουν στις δυνάμεις τους και να νικήσουν τους συγχρόνους εκμεταλλευτές και κατακτητές, ντόπιους και ξένους.

– ΝΑ ΚΑΤΑΒΛΗΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΟΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

– ΖΗΤΩ Η 26η ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944, ΜΕΡΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΖΥΓΟ

– ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

– ΕΞΩ TO NATO ΚΑΙ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

Έγινε κατάθεση στεφανιών από την ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και την τομεακή επιτροπή Πιερίας του ΚΚΕ και τη ΚΝΕ.

Η εκδήλωση έκλεισε με τον Εθνικό Ύμνο και το Πένθιμο Εμβατήριο.

Στην πλατεία υπήρχε έκθεση φωτογραφιών και ντοκουμέντων από την Κατοχή και την Αντίσταση.

 

ΤΕ ΠΙΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ (παράρτημα Κατερίνης)