Του Αστέριου Καστόρη
Υποψήφιου βουλευτή Πιερίας του ΣΥΡΙΖΑ
«Και έρχεται η στιγμή για να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις», λέει το τραγούδι του Σαββόπουλου. Κι αυτή η στιγμή θα ‘ρθει την Κυριακή. Είναι η στιγμή πάνω από την κάλπη, όπου θα αποφασίσουμε αν θα πάμε με κείνους που οδήγησαν τη χώρα στον γκρεμό, ή θα πάμε με κείνους που την έστησαν όρθια, την νοικοκύρεψαν και την οδηγούν στο μέλλον.
Είναι μια κρίσιμη απόφαση, που αφορά τη ζωή μας. Αλλά δεν είναι δύσκολη. Αρκεί να σκεφτούμε τι συμφέρει στον καθένα μας μόνο του και σε όλους μαζί.
Ο άνεργος ή ο μισθωτός καλείται να αποφασίσει αν θα πάει με κείνους που έστειλαν 1,5 εκατομμύριο Έλληνες στην ανεργία, πετσόκοψαν τους μισθούς και τις συντάξεις, ψήφισαν τον ρατσιστικό «υποκατώτατο» μισθό για τους νέους, κατάργησαν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, άφησαν ασύδοτη την εργοδοσία να κανονίζει τα ωράρια κατά πως την βόλευαν, εκτίναξαν την αδήλωτη εργασία στο 20% και τώρα λένε πως οι εργοδότες είναι φιλότιμοι άνθρωποι, που, αν τους χαρίσεις τους φόρους, θα αυξήσουν τους μισθούς και θα μοιράζουν τα κέρδη τους στους εργαζόμενους αντί να τα στέλνουν σε εξωχώρια νησιά .
Ή θα πάει με κείνους που μείωσαν την ανεργία κατά 8 μονάδες μέσα σε τέσσερα χρόνια, αύξησαν τον κατώτατο και κατάργησαν τον «υποκατώτατο» μισθό, επανέφεραν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, καταπολέμησαν την παραβατικότητα της εργασιακής νομοθεσίας και την αδήλωτη και υποδηλωμένη εργασία , μετέτρεψαν τις 5μηνες συμβάσεις κοινωφελούς εργασίας σε 8μηνες με ασφάλιση και εργατικά δικαιώματα και σχεδιάζουν νέες αυξήσεις στον κατώτατο μισθό και μεγαλύτερη θωράκιση των εργαζομένων απέναντι στην ασυδοσία των εργοδοτών.
Ο αγρότης καλείται να αποφασίσει αν θα πάει με κείνους που τον φορολόγησαν από το πρώτο ευρώ, που άφησαν την αγροτική παραγωγή έρμαιο των μεσαζόντων και τους συνεταιρισμούς χρεωμένους, που μετέτρεψαν τους απόμαχους της αγροτικής εργασίας σε συνταξιούχους κατώτατης κατηγορίας και τους επεφύλασσαν μηδενικές συντάξεις από το 2026.
Ή θα πάει με κείνους που θέσπισαν αφορολόγητο (έως 9.550 ευρώ) στο πραγματικό εισόδημα των αγροτών και στις επιδοτήσεις, προστάτεψαν από κατασχέσεις τις ενισχύσεις, εξασφάλισαν αγροτικές συντάξεις με παροχές ίδιες με τους άλλους ασφαλισμένους, που δημιούργησαν νομοθετικά πλαίσια για υγιείς συνεταιρισμούς και διεπαγγελματικές οργανώσεις, που ψήφισαν ρύθμιση (120 δόσεων) για παλιές οφειλές και σχεδιάζουν μια μεταμνημονιακή εποχή με ένα παραγωγικό μοντέλο δίκαιης ανάπτυξης για την κοινωνία και τον παραγωγό.
Για τον μικρομεσαίο επιχειρηματία, τον έμπορο, τον επαγγελματία, ήρθε η στιγμή να αποφασίσει αν θα πάει με κείνους που οδήγησαν τους μισούς από τους πελάτες του στη φτώχεια, που του επέβαλλαν τον 83% των φόρων που πληρώνει, που τον άφησαν χρεωμένο και χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη και που τώρα εξαγγέλλουν οριζόντιες φοροελαφρύνσεις, εξισώνοντάς τον με τον επιχειρηματία των μεγαθήριων πολυεθνικών καταστημάτων και επιχειρήσεων.
Ή θα πάει με κείνους που φρόντισαν να τον ξαλαφρώσουν από τον βραχνά των παλιών του χρεών με τη ρύθμιση των 120 δόσεων, που εξασφάλισαν πιστώσεις για τη χρηματοδότηση πολύ μικρών επιχειρήσεων και επαγγελματιών και σχεδιάζουν φοροελαφρύνσεις κλιμακωτές, μεγαλύτερες για τα πιο αδύναμα τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, μικρότερες για την κορυφή της πλούσιας επιχειρηματικής ελίτ.
Για όλους αυτούς και για όλους εμάς που θέλουμε δημόσια υγεία, δημόσια παιδεία και δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα, για μας που θέλουμε μια Ελλάδα όπου το δημόσιο χρήμα δεν θα κατασπαλάται σε έργα βιτρίνας και σε «ημέτερους» κρατικοδίαιτους «επενδυτές», που θέλουμε μια Ελλάδα όπου ο παραγόμενος πλούτος θα μοιράζεται δίκαια, όπου τα παιδιά μας δε θα διαχωρίζονται στους άριστους του Χάρβαρντ και στους ψυκτικούς του Περιστερίου, ήρθε η στιγμή να αποφασίσουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε.