Το εκλογικό θρίλερ στις ΗΠΑ έλαβε τέλος, με τον Τζο Μπάιντεν να εξασφαλίζει τους απαραίτητους εκλέκτορες έναντι του Ντόναλντ Τραμπ και να αναδεικνύεται σε 46ος πρόεδρος της Αμερικής. Αυτή είναι από μόνη της μία ιστορική στιγμή, η οποία γίνεται ακόμη πιο ξεχωριστή, αν αναλογιστεί κανείς ότι για πρώτη φορά οι ΗΠΑ θα έχουν γυναίκα αντιπρόεδρο, την Κάμαλα Χάρις.
Η Χάρις είναι η πρώτη μαύρη γυναίκα, ασιατικής καταγωγής, σε αυτή τη θέση, κάτι που από μόνο του περνά ένα ισχυρό μήνυμα, απέναντι στη μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό που εξέθρεψε την προηγούμενη τετραετία ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ. «Πρέπει να εκλέξουμε έναν πρόεδρο (…) που θα μας ενώσει – μαύρους, λευκούς, Λατινοαμερικάνους, Ασιάτες, αυτόχθονες – ώστε να πετύχουμε το μέλλον που επιθυμούμε από κοινού. Πρέπει να εκλέξουμε τον Τζο Μπάιντεν», είχε πει στην ομιλία της, την ημέρα που αποδέχθηκε το χρίσμα των Δημοκρατικών. Έτσι κι έγινε.
Η πορεία της Χάρις μέχρι τη θέση της αντιπροέδρου
Η 55χρονη γερουσιαστής από την Καλιφόρνια την οποία επέλεξε ο Δημοκρατικός Τζο Μπάιντεν ως υποψήφια αντιπρόεδρό του για τις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου, γράφει Ιστορία. Η επιλογή της από τον Μπάιντεν δεν προκάλεσε μεγάλη έκπληξη. Την ώρα που οι ΗΠΑ κάνουν μια αναδρομή στο παρελθόν τους φυλετικών αδικιών, ο Μπάιντεν δεχόταν ισχυρές πιέσεις να επιλέξει μια μαύρη γυναίκα. Η Χάρις, η οποία έγινε η δεύτερη μαύρη γερουσιαστής στην ιστορία του σώματος όταν εξελέγη το 2016, βρισκόταν πάντα πρώτη στον κατάλογο.
Ωστόσο, η ίδια διατηρούσε χαμηλό προφίλ για το θέμα αυτό όσο ο Μπάιντεν βρισκόταν στη διαδικασία επιλογής. Αντιθέτως όμως αναδείχθηκε σε δεινή υπέρμαχο της μεταρρύθμισης της αστυνομίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης -στην Γερουσία, στον δρόμο και στις συχνότητες, διαξιφιζόμενη με τους Ρεπουμπλικάνους από το βήμα της Γερουσίας και επικρίνοντας σφόδρα τον Ρεπουμπλικάνο πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.
Το 2004 ήταν αντίθετη στην ελάφρυνση των ελάχιστων ποινών, τις οποίες βεβαίωνε ωστόσο ότι θέλει να μεταρρυθμίσει όταν έκανε πέρυσι την προεκλογική της εκστρατεία για το χρίσμα των Δημοκρατικών για τις προεδρικές. Το 2010 ξέσπασε απλώς σε γέλια σε ερώτηση για τη νομιμοποίηση της κάνναβης για ψυχαγωγικούς λόγους, το οποίο ήταν ωστόσο ένα πολύ σημαντικό θέμα στην Καλιφόρνια, η οποία κατέληξε και στην υιοθέτηση του μέτρου αυτού το 2018.
Αυτή η μαύρη Αμερικανίδα, που γεννήθηκε στο Όκλαντ, την πόλη της αμφισβήτησης, δεν άφησε σίγουρα πίσω της μια εικόνα «προοδευτικής εισαγγελέα», σε αντίθεση με τον τρόπο που χαρακτηρίζει η ίδια τον απολογισμό της. «Επανειλημμένως, όταν οι προοδευτικοί την εξόρκιζαν να εμπλακεί σε μεταρρυθμίσεις της ποινικής δικαιοσύνης (…) η κα Χάρις αντιτασσόταν ή έμενε σιωπηλή», συνόψιζε τον Ιανουάριο του 2019 η Λάρα Μπάζελον, νομικός και πρώην υπεύθυνη μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης της Καλιφόρνιας που αγωνίζεται για την καταπολέμηση των δικαστικών σφαλμάτων. Η Χάρις «βρέθηκε πολύ συχνά στην λάθος πλευρά της ιστορίας», σημείωνε η ίδια από τις στήλες της New York Times.
Όσον αφορά στην αστυνομική βία, ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα της επικαιρότητας στις ΗΠΑ, η Χάρις δεν είχε δείξει επίσης μεγάλη τόλμη. Για παράδειγμα, το 2015 δεν έλαβε θέση όσον αφορά πρόταση νόμου που είχε στόχο να καταστούν συστηματικές οι ανεξάρτητες έρευνες στις περιπτώσεις «θανατηφόρας χρήσης βίας» από έναν αστυνομικό, με τις περιπτώσεις αυτές να αφορούν δυσανάλογα τους πληθυσμούς των μαύρων και των ισπανόφωνων (το 6% και το 37% αντίστοιχα του πληθυσμού της Καλιφόρνιας), μεταξύ των οποίων πολλοί είναι αυτοί που εξακολουθούν να μην συγχωρούν την χλιαρότητα της γερουσιαστή τους.
Επίσης και μια άλλη απόφασή της είχε προκαλέσει βροχή επικρίσεων για την Κάμαλα Χάρις: στο Σαν Φρανσίσκο, είχε ταχθεί υπέρ της δίωξης των γονέων παιδιών που έλειπαν πολύ συχνά από το σχολείο, συχνά ακόμη και εις βάρος μη προνομιούχων οικογενειών που προέρχονταν από εθνικές μειονότητες. «Πιστεύω ότι ισοδυναμεί με έγκλημα να μην μορφώνεται ένα παιδί», είχε αιτιολογήσει τότε την απόφασή της. Ωστόσο η Χάρις είχε και πρωτοβουλίες που υποδέχθηκαν με μεγάλη ικανοποίηση οι προοδευτικοί.