Ο πίνακας του μικρού μαύρου φορτηγού ήταν κρεμασμένος για δεκαετίες σε ένα παιδικό δωμάτιο

Η Irene Demas και ο σύζυγός της Tony διατηρούσαν ένα μικρό εστιατόριο στο Οντάριο του Καναδά τη δεκαετία του 1970 και ήταν προσφιλής τους συνήθεια η ανταλλαγή προϊόντων. Αυτή η τακτική αποδείχθηκε πολύ επικερδής, πολλά χρόνια αργότερα.

Η Demas ήταν η σεφ του εστιατορίου. Το ταλέντο της στη μαγειρική γινόταν, συχνά, αντικείμενο συναλλαγής με τα προϊόντα άλλων επαγγελματιών.

«Όλοι στήριζαν τους πάντες τότε» είπε η Irene και εξήγησε πως συνήθιζε να ανταλλάσσει ένα πιάτο σούπα ή ένα σάντουιτς με φρέσκα λουλούδια ή έναν πίνακα, για παράδειγμα.

Κάποτε το ζεύγος έκλεισε συμφωνία με έναν Άγγλο καλλιτέχνη. Θα τους έδινε μία συλλογή των πινάκων του ιδίου και φίλων του, σε αντάλλαγμα για σάντουιτς με ψητό τυρί.

Αυτή η συμφωνία αποδείχθηκε πολύ προσοδοφόρα καθώς περιήλθε στην κατοχή τους ένας πίνακας μεγάλης αξίας. Πέντε δεκαετίες μετά, ανακάλυψαν ότι είχαν στα χέρια τους ένα έργο αξίας μεγαλύτερης των 27.000 δολαρίων. Ο πίνακας αναμένεται να βγει σε πλειστηριασμό εντός του Μαΐου.

Η ιστορία του πίνακα

Ο ζωγράφος John Kinnear και η σύζυγός του Audrey απολάμβαναν το μεσημεριανό τους στο εστιατόριο κάθε μέρα. Και κάθε μέρα το μόνο που παράγγελνε ο καλλιτέχνης ήταν το σάντουιτς με το τυρί.

«Δεν ήταν ένα απλό σάντουιτς με ψημένο τυρί» έσπευσε να διευκρινίσει η Demas. «Ήταν τρομερό σάντουιτς, με ένα τσένταρ πενταετίας και υπέροχο ψωμί».

Ήταν αυτό το τσένταρ που λάτρευε ο ζωγράφος και κάθε προσπάθεια της σεφ να τον πείσει να δοκιμάσει κάτι άλλο, έπεφτε στο κενό.

«Δεν υπέκυψε ποτέ. Λάτρευε αυτό το σάντουιτς».

Ο πρώτος πίνακας που πήρε από τον Kinnear ήταν μία υδατογραφία του Jumbo, ενός διάσημου ελέφαντα ο οποίος σκοτώθηκε σε τροχαίο στην περιοχή Σεντ Τόμας του Οντάριο.

Μία ημέρα, ο Kinnear πήγε στο εστιατόριο με ολόκληρη συλλογή από πίνακες. Η Demas έσπευσε στην κουζίνα και ετοίμασε μισή ντουζίνα σάντουιτς.

«Κάθισα σιωπηλή για αρκετή ώρα. Δεν είχαν ξαναδεί τέτοια τέχνη. Αρχικά, νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα» είπε και εξήγησε πως τα χρώματα ήταν πολύ φωτεινά και οι πίνακες έμοιαζαν σαν να είχαν καλλιτεχνηθεί από παιδί.

Ο ζωγράφος τής εξήγησε πως ήταν δουλειά μίας καλλιτέχνη που «ήταν τόσο φτωχή που δεν είχε τα κατάλληλα υλικά» και αντ’ αυτού χρησιμοποιούσε υπολείμματα μπογιάς.

Ένας από τους πίνακες που έφερε ο ζωγράφος στη σεφ ήταν δικός της.

Εκείνος που ξεχώρισε η Irene ήταν ένας που αποτύπωνε ένα μαύρο φορτηγό. Εκείνη την περίοδο ήταν έγκυος και θεώρησε ότι θα είναι κατάλληλο για το παιδικό δωμάτιο. Παραμένει στον ίδιο τοίχο μέχρι και σήμερα.

Ο πίνακας ήταν έργο της Maud Lewis. Επέλεγε, συνήθως, να απεικονίσει τη ζωή στην αγροτική Νέα Σκωτία και συχνά επαναλάμβανε θέματα, όπως γάτες και παγοδρόμους.

«Δεν αλλάζω ποτέ» είχε πει η ίδια σε ντοκιμαντέρ του 1965. Ζωγράφισε σχεδόν κάθε σπιθαμή της μονοκατοικίας που μοιραζόταν με τον σύζυγό της, συμπεριλαμβανομένης της σόμπας. Πέθανε το 1970 σε ηλικία 69 ετών και τα τελευταία χρόνια της ζωής της έπασχε από αρθρίτιδα και τής ήταν δύσκολο να ζωγραφίσει.

Έκτοτε, όμως, η φήμη της επεκτάθηκε και τα έργα της πωλούνται έναντι πολλών χιλιάδων δολαρίων.

«Είναι κρίμα που δεν έζησε αρκετά για να αποκομίσει, πραγματικά, τα οφέλη της τέχνης της» είπε η Demas.

Με την ενθάρρυνση των παιδιών της, η ίδια αποφάσισε να βάλει τον πίνακα προς πώληση, όπως και άλλους τρεις πίνακες που είχαν φιλοτεχνήσει ο Kinnear μαζί με τη Lewis.

Με πληροφορίες από Guardian

Πηγή: lifo.gr