Το Ινστιτούτο Εργασίας της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ) δημοσίευσε τα ευρήματα της πρώτης δημοσκοπικής έρευνας για την ποιότητα της εργασίας στην Ελλάδα, εστιάζοντας σε αυτό το κείμενο πολιτικής στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Η έρευνα αποκαλύπτει ότι το 52% των εργαζομένων εργάζεται περισσότερες ώρες από αυτές που προβλέπει η σύμβασή του. Το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα έντονο στις κατασκευές (70%) και στην παροχή καταλύματος και εστίασης, καθώς και στη μεταποίηση (50%). Σημαντικές διαφορές παρατηρούνται μεταξύ ανδρών (29%) και γυναικών (11%) που εργάζονται πάνω από 6 επιπλέον ώρες την εβδομάδα, καθώς και ανά ηλικιακή ομάδα και μέγεθος επιχείρησης.
Ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι το 66% των ανδρών και το 63% των γυναικών δήλωσαν ότι δεν αμείβονται καθόλου ή αμείβονται μόνο για ένα μέρος της υπερεργασίας τους. Το ποσοστό αυτό είναι υψηλότερο στους κατόχους μεταπτυχιακού/διδακτορικού διπλώματος (68%) και σε συγκεκριμένους κλάδους όπως η ενημέρωση-επικοινωνία (79%), η εκπαίδευση (77%) και οι επαγγελματικές, επιστημονικές και τεχνικές δραστηριότητες (77%).
Επιπλέον, περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες (56% των ανδρών και 55% των γυναικών) εργάζονται τουλάχιστον ένα Σαββατοκύριακο τον μήνα, ενώ ένα σημαντικό ποσοστό (17% των ανδρών και 10% των γυναικών) εργάζεται νύχτα πάνω από δύο φορές τον μήνα. Απροειδοποίητες αλλαγές βάρδιας βιώνει συχνά ή πολύ συχνά το 10% των ανδρών και το 7% των γυναικών.
Η έρευνα καταγράφει επίσης ότι το 25% των εργαζομένων απασχολήθηκε στον ελεύθερο χρόνο του για εργασιακές απαιτήσεις, με υψηλότερα ποσοστά στους κατόχους υψηλότερου μορφωτικού επιπέδου και στους εργαζομένους σε μεγαλύτερες επιχειρήσεις. Όσον αφορά την ευελιξία του ωραρίου, ένα σημαντικό ποσοστό εργαζομένων (43% των ανδρών και 50% των γυναικών) ανέφεραν ότι είχαν ελάχιστες φορές ή μόνο σε περιπτώσεις μεγάλης ανάγκης τη δυνατότητα να πάρουν άδεια μερικών ωρών για προσωπικά ή οικογενειακά θέματα.
Το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ τονίζει ότι τα ευρήματα αναδεικνύουν την επιτακτική ανάγκη για λήψη μέτρων και ρυθμιστικών παρεμβάσεων για την προστασία της εργασίας σε πολλαπλά επίπεδα. Οι πολιτικές προστασίας πρέπει να στοχεύουν στην αποτροπή της εκμετάλλευσης, στην προστασία της υγείας, στην εξασφάλιση προβλέψιμων ωραρίων και στην αμοιβή της υπερεργασίας, ενισχύοντας την ευημερία και την αξιοπρέπεια των εργαζομένων και των οικογενειών τους.
Με πληροφορίες από ΙΝΕ/ΓΣΕΕ