Του Δημητρίου Δημηνά – Δικηγόρου
Οι τηλεοπτικές εκπομπές με διαγωνισμούς ανάδειξης καλλιτεχνικών ταλέντων, όπως το «The Voice of Greece», «Eλλάδα, έχεις ταλέντο» και άλλες παρόμοιες, καθηλώνουν κάθε βράδυ χιλιάδες τηλεθεατές μπρος στη μικρή οθόνη, αποπροσανατολίζοντάς τους από τα σοβαρά οικονομικά και εθνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Νέα παιδιά, με τίτλους ανωτάτων σπουδών τα περισσότερα, αλλά ενίοτε και ηλικιωμένοι συμμετέχουν στους διαγωνισμούς αυτούς αποβλέποντας στη δημοσιότητα, στην ενδεχόμενη επαγγελματική τους αποκατάσταση, αλλά και στα ελκυστικά χρηματικά έπαθλα.
Πέραν όμως από τα καλλιτεχνικά αυτά ταλέντα, που ψυχαγωγούν και δεν ενοχλούν κανένα, η χώρα μας έχει να επιδείξει και κάποιου άλλου είδους «ταλέντα» νέων ατυχώς ανθρώπων, που διεκδικούν τα πρωτεία στην ανομία και το έγκλημα, με τις πρωτοφανείς σε βιαιότητα και πρωτογονισμό ενέργειές τους. Κάνουν το δικό τους τηλεοπτικό σόου σχεδόν κάθε βράδυ, αλλά πολλές φορές και μέρα μεσημέρι, με προκλητικούς βανδαλισμούς, φοβερές καταστροφές, εμπρησμούς και βομβιστικές επιθέσεις, προκαλώντας συχνά σοβαρές σωματικές βλάβες ή ακόμη και αφαίρεση της ζωής ανυποψίαστων συνανθρώπων μας.
Καλυπτόμενοι πίσω από τις μάσκες αναρχικών και αντιεξουσιαστικών ομάδων, όπως αυτή του «Ρουβίκωνα», εισβάλουν ανενόχλητοι σε δημόσια κτίρια, κάνουν καταλήψεις, ρυπαίνουν και καταστρέφουν εκπαιδευτικά ιδρύματα, προξενεία αλλά και ιδιωτικές περιουσίες. Τα «επαναστατημένα χωρίς αιτία» αυτά νιάτα, που βρίσκουν καταφύγιο και οργανώνονται στο παρεξηγημένο «άσυλο» των Πανεπιστημίων ή τα κρησφύγετα της περιοχής Εξαρχείων, έχουν καταστεί ο εφιάλτης και ο φόβος και τρόμος των νομοταγών πολιτών, καθώς οι αναρχικοί νέοι δεν διστάζουν να επιτίθενται ακόμη και κατά των αστυνομικών οργάνων, τα οποία δεν καταφέρνουν τις περισσότερες φορές να τους αντιμετωπίσουν και να τους συλλάβουν. Τελευταία μάλιστα έχουν τόσο αποθρασυνθεί ώστε δεν διστάζουν να πετροβολούν και να ρίχνουν αυτοσχέδιες βόμβες σε διερχόμενα λεωφορεία, αδιαφορώντας για τους τραυματισμούς των καταφοβισμένων επιβατών, που κινδυνεύουν από την εγκληματική συμπεριφορά τέτοιων κακοποιών στοιχείων.
Είναι απόλυτα δικαιολογημένη η αγανάκτηση, το καθημερινό άγχος, η οργή και η απόγνωση όχι μόνο των κατοίκων της Πρωτεύουσας και άλλων μεγαλουπόλεων που υφίστανται εκ του σύνεγγυς την εγκληματική δραστηριότητα των αντικοινωνικών αυτών νέων, αλλά και όσων γινόμαστε μάρτυρες δια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης της απαράδεκτης αυτής για τον τόπο μας κατάστασης.
Διερωτάται κανείς ευλόγως, αν ζούμε σε συντεταγμένη και ευνομούμενη πολιτεία, που έχει την δύναμη να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και να απομονώσει τα περί ου ο λόγος «ταλέντα», ή ζούμε σε τριτοκοσμική και ασύντακτη χώρα, όπου επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας;