Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Με την πρώτη φθινοπωρινή βροχή πλημμύρισαν οι δρόμοι. Ατυχήματα λόγω ολισθηρότητας και απροσεξίας, 384 κλήσεις στην πυροσβεστική από σπίτια που πλημμύρισαν, 8 αυτοκίνητα παρασύρθηκαν από τα ορμητικά νερά χειμάρρων, έπεσαν στη θάλασσα και επενέβησαν οι βατραχάνθρωποι να απεγκλωβίσουν, να σώσουν κλπ. κλπ.
Όλοι τα ξέρουμε, αλλά κάνουμε το κορόιδο, ότι δεν καταλαβαίνουμε. Μπαζώνουμε τα ρέματα και χτίζουμε παράνομα. Καταπατούμε δημοτικούς ή δημόσιους χώρους μέσα στο δάσος, ακόμα και μέχρι εκεί που σκάζει το κύμα, και χτίζουμε χωρίς άδεια, χωρίς σχέδιο, χωρίς υποδομές, χωρίς αποχέτευση, χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό, χωρίς να αφήνουμε δρόμους διαφυγής σε περίπτωση κινδύνου.
Και μετά, πάμε στην πολεοδομία, τους λέμε καλημέρα, έχτισα ένα παράνομο. Κι αυτή μας λέει, μπράβο, συγχαρητήρια! Πληρώστε ένα πρόστιμο και νομιμοποιήστε το. Ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Και μετά όταν έλθει το κακό λέμε ότι φταίνε τα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Κι όταν πάρουν φωτιά τα δέντρα και καίγεται και το σπίτι μας, καιγόμαστε εμείς και τα σπίτια μας σαν τα ποντίκια.
Κι όταν έλθει ο χειμώνας και βρέχει, πλημμυρίζουμε και πνιγόμαστε.
Και παίρνουμε απελπισμένοι τηλέφωνο στην πυροσβεστική, την αστυνομία και το κράτος να επέμβουν να σώσουν εμάς και τις περιουσίες μας. Τα αεροπλάνα και τα ελικόπτερα να ρίξουν νερό να σβήσουν και τους βατραχανθρώπους να ανασύρουν από τη θάλασσα τα αυτοκίνητα μας που παρέσυρε ο χείμαρρος. Και τον στρατό να ψάξει για επιζώντες κάτω από τα συντρίμμια των σπιτιών.
Ας δούμε τι γίνεται σε άλλες χώρες, για παράδειγμα στη Σουηδία.
Στη μικρή γραφική πόλη Μέρστα της κεντρικής Σουηδίας, όπου ζει μετανάστης ο αδελφός μου, αποφάσισαν πρόσφατα να κάνουν επέκταση του σχεδίου πόλης. Επί ένα ολόκληρο χρόνο ενημέρωναν λεπτομερώς τους πολίτες και τις υπηρεσίες με όλα τα μέσα: εφημερίδες, τηλεόραση, επιστολές, οπτικοακουστικό υλικό, ομιλίες από ειδικούς τοπογράφους, πολεοδόμους, συγκοινωνιολόγους κλπ.
Όλοι πήραν μέρος στις συζητήσεις και τις αποφάσεις: οι πολίτες, οι οργανώσεις, η εκκλησία, οι δάσκαλοι, οι μαθητές, τα ΚΑΠΗ, ο σύλλογος προστασίας πουλιών του δάσους, οι ερασιτέχνες ψαράδες της τοπικής λίμνης, κ.ά.
Βγήκαν οι αποφάσεις και έπιασαν δουλειά τα συνεργεία με τους τεχνίτες. Σε χρόνο ρεκόρ, δουλεύοντας μέρα-νύχτα, σε 2 μήνες έγινε η χάραξη, το δίκτυο ύδρευσης, το δίκτυο αποχέτευσης, υπόγειο δίκτυο ηλεκτροδότησης, τηλεφώνων, οι δρόμοι, οι στάσεις του αστικού, κλπ.
Κατόπιν κτίστηκαν πρώτες οι δημόσιες υπηρεσίες: παιδικός σταθμός, νηπιαγωγείο και σχολείο, ιατρείο πρώτων βοηθειών, υποσταθμός ΔΕΗ, ταχυδρομείο, υδραγωγείο, παρκινγκ για τα αυτοκίνητα, χωριστό παρκινγκ για τα ποδήλατα, 10 στρέμματα γκαζόν για να βγάζουν οι κάτοικοι τα σκυλιά για βόλτα και κατούρημα, κιόσκι και μπάρμπεκιου στην όχθη της λίμνης, κλπ.
Μετά από όλα αυτά, η πολεοδομία έδωσε άδεια στους εργολάβους να χτίσουν κατοικίες. Και κάθε 1-2 βδομάδες επιθεωρητές της πήγαιναν επιτόπου και έκαναν αυστηρό έλεγχο της πορείας εργασιών, ακόμα και στο χρώμα των κατοικιών, που έπρεπε να είναι το παραδοσιακό παστέλ της περιοχής με καφετί κεραμίδια.
Να δούμε τώρα τι γίνεται σε ανάλογη περίπτωση στην Ελλάδα, με αφορμή το Εθνικό Κτηματολόγιο, που μας απασχολεί αυτές τις μέρες: Ο φίλος μου ο Στάθης μάταια περίμενε 20 χρόνια το οικόπεδό του να μπει στο σχέδιο πόλης. Κάθε φορά που πλησίαζαν εκλογές, όλοι οι υποψήφιοι υπόσχονταν και διαβεβαίωναν κατηγορηματικά, αυτόν κι άλλους 120 που είχαν παρόμοια οικόπεδα, ότι όπου να ’ναι θα ταχτοποιηθεί το θέμα, και κάθε φορά μετά τις εκλογές όλοι το ξεχνούσαν.
Τελικά ο Μάκης πήγε βρήκε 5-6 Αλβανούς εργάτες και σε μια νύχτα έχτισε το μισό σπίτι, χωρίς σχέδιο, χωρίς άδεια, χωρίς ασφαλιστικές εισφορές των Αλβανών, χωρίς υποδομή, χωρίς τίποτα. Σιγά-σιγά, χτίζοντας κρυφά τις νύχτες, έφτιαξε το παράνομο σπίτι του. Έκλεψε και μερικά μέτρα από το διπλανό κοινοτικό χώρο, περιέφραξε και έφτιαξε μια πρόχειρη λυόμενη αποθηκούλα. Τράβηξε ένα σωλήνα να τρέχουν τα βρώμικα νερά της αποχέτευσης στο διπλανό ρέμα. Έβαλε μια γεννήτρια για να έχει ρεύμα κι ένα πλαστικό ντεπόζιτο να μαζεύει το νερό της βροχής για να κάνει ντους. Έφτιαξε ένα πρόχειρο κοτέτσι και αμόλησε 20 κότες για να τρώει φρέσκα οικολογικά αυγά ελευθέρας βοσκής.
Μετά από όλα αυτά, πήγε στην πολεοδομία. Πλήρωσε ένα ποσό ως πρόστιμο «μη κατεδάφισης αυθαιρέτου» – όπως ονομάζεται – κι από τότε… όλα πάνε καλά! Ούτε γάτα, ούτε ζημιά…