Πορεύθηκε αιφνίδια και αθόρυβα εις τόπον αναπαύσεως των δικαίων, αφού πάλεψε σκληρά ως άλλος Διγενής στα «μαρμαρένια αλώνια» του μεστού αγώνων και ωδινών επίγειου βίου του ο πολυαγαπημένος μας Γιάννης Κορομήλης. Χαρισματικός και πολυτάλαντος κοσμούσε την κοινωνία της Κατερίνης με την ακαταπόνητη διακονία του ορθοτόμου λόγου της αληθείας από το βήμα της υπεύθυνης και ανιδιοτελούς δημοσιογραφικής του αποστολής. Ακλόνητος στις ηθικές αρχές και πνευματικές αξίες που χαρακτήριζαν την επίγεια βιωτή του, διακήρυσσε αδίστακτα με την γλαφυρή και ταυτόχρονα αιχμηρή γραφίδα του, μέσω της καθημερινής αρθρογραφίας του, τις τεκμηριωμένες απόψεις του επί των τρεχουσών κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων της ελληνικής πραγματικότητας.
Είχα την ευτυχή συγκυρία να συνεργαστώ μαζί του στο ιδιωτικό Γυμνάσιο που ίδρυσε στην πόλη μας προ 50 περίπου ετών. Άριστος μαθηματικός μετέδιδε με την ολοκληρωμένη προσωπικότητά του στους μαθητές πέραν από την γνώση το αγωνιστικό χριστιανικό ήθος, την πειθαρχία και το σεβασμό στις παραδοσιακές αρετές. Όντας όμως ανήσυχος, εύστροφος και δημιουργικός δεν παρέμεινε στη εκπαίδευση στην οποία πολλά μπορούσε να προσφέρει. Διαισθανόμενος ότι ο τόπος μας χρειαζόταν ένα δυναμικό δημοσιογραφικό όργανο για πληροφόρηση και γενικότερη επιμόρφωση επέλεξε το επίπονο και φθοροποιό λειτούργημα της δημοσιογραφίας στο οποίο έδωσε άριστες εξετάσεις δημιουργώντας μια αξιοζήλευτη μονάδα με υπερσύχρονα τυπογραφεία, ραδιοφωνικό σταθμό και καθημερινή έντυπη και ηλεκτρονική εφημερίδα προς επίτευξη του ευγενούς οράματος του.
Όσες φορές επισκεπτόμουν το γραφείο του τον αντίκριζα να είναι πεσμένος πάνω σε μια στοίβα βιβλίων ιστορικού, φιλοσοφικού, θρησκευτικού και γενικότερου εγκυκλοπαιδικού περιεχομένου από τα οποία αντλούσε γνώσεις για την τεκμηρίωση των απόψεών του. Με τον στοχασμό που τον διέκρινε και τον άπταιστο γραπτό του λόγο ο εκλιπών θα μπορούσε να καταταγεί στην χορεία των διακεκριμένων δημοσιογράφων και πολιτικών αναλυτών της χώρας μας. Προσωπικά έχω διδαχθεί πολλά από την εντιμότητα, την ταπεινότητα, την μαχητικότητα και το χριστιανικό βίωμα του αθόρυβου και πράου αυτού Ανθρώπου.
Αγαπητέ Γιάννη, τώρα που αναπαύεσαι στον χώρο των δικαίων και των αγγέλων, όπου ο Κύριος στον οποίο εμπιστεύτηκες την ζωή σου θα σου απονείμει επαξίως τον στέφανο της δικαιοσύνης, να εύχεσαι με το αγιορείτικο κομποσχοινάκι σου να έχουμε οι επιζώντες «χριστιανά και ανώδυνα» τα τέλη της ζωής μας.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΗΜΗΝΑΣ