Η επίδραση της ωκυτοκίνης στα αιλουροειδή
Οι επιστήμονες έδωσαν σε λιοντάρια μια δόση ωκυτοκίνης, προκειμένου να παρατηρήσουν τις συνέπειες που έχει η λεγόμενη ορμόνη της αγάπης στον κορυφαίο αυτό θηρευτή.
Η ωκυτοκίνη είναι μια ορμόνη που στους ανθρώπους συνδέεται με τον τοκετό, το θηλασμό και το δέσιμο. Στα ζώα, η έρευνα των τελευταίων δεκαετιών, υποδεικνύει πως μπορεί να παίξει ρόλο στους κοινωνικούς δεσμούς. Για παράδειγμα, έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2017, έδειξε πως η χορύγηση ωκυτοκίνης σε φώκιες, τις έκανε φιλικότερες στις μεταξύ τους σχέσεις.
Το κυνήγι από τους ανθρώπους, ιδίως μετά από επιθέσεις (σε ανθρώπους ή κοπάδια), αλλά και από λαθροθήρες έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του πληθυσμού των λιονταριών, με περίπου 20.000 άτομα στην άγρια φύση.
Μεταξύ των τρόπων προστασίας τού είδους, βρίσκεται και η μεταφορά μεμονωμένων ατόμων από περιοχές υψηλού κινδύνου, κάτι που ωστόσο πολλές φορές αποδεικνύεται παρακινδυνευμένο, καθώς πρόκειται για ζώα εξαιρετικά επιθετικά και με έντονη την αίσθηση της χωροκτητικότητας.
Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Μινεσότα θέλησαν να διαπιστώσουν αν η ωκυτοκίνη μπορεί να ενισχύσει τους κοινωνικούς δεσμούς μεταξύ τους, όπως συμβαίνει και με άλλα είδη θηλαστικών. Στο πείραμά τους, σε καταφύγιο άγριων ζώων της Νότιας Αφρικής, οι ερευνητές προσέλκυσαν λιοντάρια με κομμάτια κρέατος τοποθετημένα σε ένα συρμάτινο φράκτη. Όταν τα επιβλητικά αιλουροειδή έφτασαν σε κοντινή απόσταση, ψέκασαν ωκυτοκίνη στις μουσούδες τους.
Τα ευρήματα υπέδειξαν πως 23 από τα λιοντάρια στα οποία είχε χορηγηθεί η συγκεκριμένη ουσία, εμφανίστηκαν στη συνέχεια πιο ανεκτικά απέναντι σε άλλα και λιγότερο χωροκτητικά.
«Μπορείς να δεις αμέσως την αλλαγή στα χαρακτηριστικά τους. Από ζαρωμένα και επιθετικά περνούν σε μια εντελώς ήρεμη φάση. Ηρεμούν εντελώς, είναι απίστευτο» αναφέρει η Τζέσικα Μπέρκχαρτ, επικεφαλής της έρευνας που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση, iScience.
Μετά τη χορήγηση της ωκυτοκίνης, η απόσταση μεταξύ των λιονταριών που έπαιζαν με μια μπάλα, μειώθηκε από τα περίπου 7 στα 3,5 μέτρα, καταδεικνύοντας μιαν ανοχή του ενός στο άλλο.
Όταν τους δόθηκε τροφή, η επίδραση της «ορμόνης της αγάπης» εξαφανίστηκε.
Όπως ανέφερε στο Newsweek ο συνεπικεφαλής της έρευνας, Κρεγκ Πάκερ από το Τμήμα Οικολογίας, Εξέλιξης και Συμπεριφοράς, τα λιοντάρια είναι μακράν τα πιο κοινωνικά είδη αιλουροειδών και επιδεικνύουν προφανή στοργή στη συντροφιά τους.
Σύμφωνα με τον ίδιο, στις συμπεριφορές αυτές είναι εξαιρετικά πιθανό να απελευθερώνεται η ουσία αυτή.
«Η πρότερη έρευνα σε λιοντάρια τής άγριας φύσης στο Σερενγκέτι έδειξαν πως το σύνθετο κοινωνικό σύστημα των λιονταριών εκπορεύεται από μια ισχυρή αίσθηση τού «εμείς έναντι του αυτοί» -οι απίστευτα στενές κοινωνικές σχέσεις τους οδηγούνται ως επί το πλείστον λόγω των κινδύνων από γειτονικές αγέλες. Οι μεγαλύτερες αγέλες επικρατούν και οι σύντροφοι συνεργάζονται για να αποκρούσουν τους ξένους από τα εδάφη τους. Ωστόσο, η χωροκτητική τους αντίδραση μειώνεται δραματικά υπό την επίδραση ωκυτοκίνης. Αντί να βρυχώνται ως απάντηση στους βρυχηθμούς ξένων λιονταριών, παραμένουν σιωπηλά» σημειώνει ο ίδιος.
Με πληροφορίες από Newsweek
Πηγή: lifo.gr