Ποιος άλλος θα ήταν πιο κατάλληλος για τη μελέτη των παραγόντων που συμβάλλουν στη μακροζωία από τους αιωνόβιους; Αυτό ίσως σκέφτηκαν οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης που επέλεξαν να εστιάσουν τη μελέτη τους σε αυτούς, διερευνώντας τα ενδότερα των οργανισμών τους.
Ειδικότερα, εξετάζοντας τα δείγματα αίματος επτά αιωνόβιων, με μέση ηλικία τα 106 έτη, διαπίστωσαν ότι διαθέτουν εξαιρετικά λειτουργικό ανοσοποιητικό σύστημα που προσαρμόζεται εύκολα σε λοιμώξεις και ασθένειες.
«Αυτό που ουσιαστικά συμπεράναμε είναι ότι όσοι είχαν περάσει τα 100, εκδήλωναν ένα ιστορικό έκθεσης σε φυσικά περιβαλλοντικά ανοσογονίδια, που τους έκαναν πιο ανθεκτικούς σε πιθανούς επιβλαβείς παράγοντες», δήλωσε ο συν-ερευνητής δρ. Stefano Monti, αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής και βιοστατιστικής στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης.
Για τις ανάγκες της μελέτης, η ερευνητική ομάδα διενέργησε γενετικές αναλύσεις σε μια ευρεία κατηγορία ανοσοποιητικών κυττάρων που κυκλοφορούν στου αίμα. Στη συνέχεια, προέβησαν σε μια σύγκριση μεταξύ των κυττάρων των αιωνόβιων και με δύο δημόσια διαθέσιμες βάσεις δεδομένων που περιείχαν γενετικές αναλύσεις ανοσοκυττάρων άλλων επτά εκατοντάχρονων καθώς και 52 άλλων ατόμων ηλικίας από 20 έως 89 ετών. Τα αποτελέσματά τους δημοσιεύθηκαν στο The Lancet.
«Μέσω του ανοσοποιητικού συστήματος θα μπορούσαμε να λύσουμε το μυστήριο αυτό, καθώς συμπεραίνουμε ότι τα άτομα αυτά έχουν εκτεθεί σε πολλαπλές λοιμώξεις. Έτσι, το ανοσοποιητικό τους σύστημα ήταν ικανό να οργανώσει μια αποτελεσματική ανοσολογική απόκριση» εξηγεί ο δρ. Monti. «Ως συνέπεια, έχουν αποκτήσει ένα πιο αποτελεσματικό ανοσοποιητικό σύστημα, που τους επιτρέπει να ζουν περισσότερο».
Προηγμένες υπολογιστικές τεχνικές επέτρεψαν στους ερευνητές να αναζητήσουν τις διαφορές μεταξύ των αιωνόβιων και των άλλων ανθρώπων. Παρατήρησαν ότι το ανοσολογικό προφίλ όσων είχαν συμπληρώσει τα 100 έτη, δεν ακολουθούσε την πορεία που σχετίζεται με τη φυσική γήρανση.
Οι ερευνητές εντόπισαν επίσης κυτταρικούς τύπους που χαρακτηρίζουν την μακροζωία, όπως η αυξημένη έκφραση ενός γονιδίου που είναι γνωστό ότι εμπλέκεται στην αντίδραση του οργανισμού σε κατεστραμμένο DNA.
Παρόλα αυτά, η κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος θεωρείται μόνο ένας από τους πολλούς παράγοντες που συμβάλλουν στη μακροζωία. Συνεπώς, ο δρ. Monti διευκρινίζει ότι δεν κατάφεραν να συγκεκριμενοποιήσουν το ρόλο που παίζει η γενετική, ο τρόπος ζωής, η συγκυρία ή κάποιος συνδυασμός παραγόντων. Όμως, αναγνωρίζει ότι τέτοιες εις βάθος αναλύσεις είναι απαραίτητες, για να αποκωδικοποιηθούν τα οφέλη της μακροζωίας σε περισσότερους ανθρώπους.
«Η μελέτη αυτή δεν μας επιτρέπει να εντοπίσουμε μια συγκεκριμένη πηγή της μακροζωίας. Απλώς μας λέει μερικούς από τους παράγοντες που φαίνεται να συνδέονται με την ακραία μακροζωία. Για παράδειγμα, προκειμένου να αυξήσουμε την υγιή διάρκεια ζωής μας, ίσως χρειαστεί να παρέμβουμε στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος ενός ατόμου» καταλήγει ο ερευνητής.
Πηγή: ygeiamou.gr