Του Γιώργου Τσερτεκίδη
Οι ιδεολογικές διαμάχες υπό πνευματικό, φιλοσοφικό και πολιτικό πρίσμα γύρω από την -αρκετά αόριστη- έννοια της φιλοπατρίας, ενδεχομένως να είναι αέναες ή ακόμη και ατελέσφορες. Είναι μια έννοια η οποία χρήσιμο είναι να προσεγγίζεται με αβρότητα και σύνεση. Το ζητούμενο της ελάχιστης διανοητικής προσπάθειας τούτου του κειμένου, είναι μια μικρή πρόκληση. Αφορά το κατά πόσο τα ελληνικά πολιτικά κόμματα διατίθενται να θέσουν μια έμπρακτη φιλοπατρία ως στρατηγική τους προτεραιότητα.
Οδεύοντας προς τη συμπλήρωση του δεύτερου αιώνα της νεοελληνικής εθνικής ανεξαρτησίας το ερώτημα αναδεικνύεται σε μείζον. Ποια η θέση της έμπρακτης φιλοπατρίας στην ιεράρχηση των επιδιωκόμενων από τα πολιτικά κόμματα στη Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία; Φυσικά αναφέροντας κανείς την έμπρακτη φιλοπατρία, δεν αναφέρεται στις μεγαλόστομες διακηρύξεις και τις εύηχες συνθηματολογίες οι οποίες ανέκαθεν εντυπωσίαζαν και σε πολλές περιπτώσεις σαγήνευαν τα πλήθη.
Το ερώτημα αφορά την πρόθεση και τη διάθεση των κομμάτων εάν και όποτε αυτό καταστεί αναγκαίο να θυσιάσουν και να θυσιαστούν προς όφελος του κράτους και της κοινωνίας.
Σε επίπεδο ρητορικής, δύσκολα εντοπίζεται πολιτικό κόμμα που να μην προσδιορίζεται από τα στελέχη του ως ‘πατριωτικό’. Τη στιγμή, βεβαίως, που κάποιος θα επιχειρήσει να βρει έναν καθολικό ορισμό του πατριωτισμού, θα έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Ο πατριωτισμός των εθνικιστών, συντηρητικών, φιλελευθέρων, σοσιαλδημοκρατών, αριστερών και κομμουνιστών αποτελούν έννοιες με πολλές διαφορετικές, ακόμη και βαθύτατα αντικρουόμενες αφετηρίες και αναφορές. Αλήθεια, ποιος ο πολιτικός χώρος που μπορεί να διεκδικήσει και να ιδιοποιηθεί το μονοπώλιο στον πατριωτισμό;
Στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδος ουκ ολίγες ήταν οι περιπτώσεις που για την κατάκτηση ή τη διατήρηση της εξουσίας, κόμματα ζημίωσαν το κράτος και την κοινωνία.
Το κράτος κατ’ ουσία πτώχευσε, η κοινωνία φτωχοποιήθηκε και ακόμη χειρότερα βίωσε βαθύτατους διχασμούς. Κόμματα έρχονται, μετασχηματίζονται, μεταλλάσσονται και παρέρχονται. Το κράτος όμως με τη συνέχεια που το χαρακτηρίζει μένει λεηλατημένο και ασθενικό, κληροδότημα σε μια κοινωνία που από τη φύση της ως σχηματισμός καλείται να ξεπερνά προβλήματα και να επουλώνει τραύματα. Μετά από την πρόσφατη καταστροφική κρίση που χτύπησε την Ελληνική Δημοκρατία, κράτος και κοινωνία πασχίζουν να βρουν το βηματισμό τους.
Είναι τα πολιτικά κόμματα της κοινοβουλευτικής αυτής δημοκρατίας που καλούνται μέσω του θεσμικού τους ρόλου να λειτουργήσουν με γνώμονα τη φιλοπατρία τους.
Σε αυτήν τη γεμάτη προκλήσεις, για την Ελλάδα και τον όπου γης Ελληνισμό, τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, η ευθύνη που βαραίνει τα πολιτικά κόμματα είναι μνημειώδης. Ανεξαρτήτως ιδεολογικοπολιτικών διαφορών, η φιλοπατρία χρειάζεται να αποτελεί προτεραιότητα έστω σε ένα βασικό επίπεδο σύνθεσης, συναίνεσης και σύγκλησης. Αυτό αφορά κάθε ιδεολογικό μετερίζι, όσο συγκρουσιακό και αν είναι αυτό σε όρους θεώρησης της τάξης των πραγμάτων.
Τα πρόσκαιρα κομματικά οφέλη είναι γενικώς ελάσσονος σημασίας συγκριτικά με την επιβίωση και γιατί όχι την ευημερία της χώρας. Τα πολιτικά κόμματα του τόπου λοιπόν, έχουν την ευκαιρία να ενδυναμώσουν την αξιοπιστία τους και να αποδείξουν ότι είναι ικανά να διαχειριστούν τις τύχες των πολιτών με μεγαλύτερη σύνεση, υπευθυνότητα, σοβαρότητα και φυσικά φιλοπατρία.
Τσερτεκίδης Γεώργιος
Πολιτικός Επιστήμων
Μτπχ. Φοιτητής Κοινωνιολογίας