Του Γ. Τεκίδη
«Αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται γιατρέ εδώ πέρα, η άλλη μισή στη Κίνα βρίσκεται…» έγραφε πριν πάρα πολλά χρόνια ο μεγάλος Τούρκος ποιητής Ναζίμ Χικμέτ, εξυμνώντας τον αγώνα του Κινέζικου λαού, τον καιρό των επαναστατικών χρόνων με μπροστάρη τον Μάο Τσε Τούνγκ. Στις μέρες μας ένας εγχώριος πρωθυπουργός, εμπνεόμενος από την μαγευτική Ικαρία την οποία επισκέφτηκε προχθές, δεν κρατήθηκε και εν μέσω κρασοκατάνυξης και τσιμπουσίου, αναφώνησε «η καρδιά μας είναι πάνω από όλα στα μικρά νησιά». Μα είναι περιττό να μας το θυμίζει αυτό ο πρωθυπουργός, αφού είναι τοις πάσι γνωστό ότι η καρδιά του επιτελικού κυβερνητικού Μινώταυρου που έστησε χτυπάει και αγωνιά πάνω από όλη την επικράτεια για το καλό της οποίας δίνει καθημερινές ανειρήνευτες… μάχες.
Μάχες με εμπροσθοφυλακή τους κατασταλτικούς κρατικούς μηχανισμούς, τα ροπαλοφόρα αστυνομικά τμήματα και γενικά τον ζόφο ενός κράτους που όλο και περισσότερο μετατρέπεται σε ένα απέραντο παρακράτος. Ένα παρακράτος που μετέρχεται κάθε μέσο θεμιτό και αθέμιτο, προκειμένου να νομιμοποιήσει στη λαϊκή συνείδηση την συμπεριφορά και δράση του, βαφτίζοντας την ως μια κανονικότητα, μια δημοκρατική διαδικασία, την οποία σαν οξυγόνο έχει ανάγκη η χώρα.
Απτόητο το γραβατωμένο παρακράτος προχωρά δίχως τον παραμικρό ενδοιασμό στο γκρέμισμα και την ισοπέδωση κάθε λαϊκής κατάκτησης, κάθε δικαιώματος, της όποιας ελπίδας για το θολό και ελάχιστα υποσχόμενο αύριο της νεολαίας. Ποσώς τους νοιάζει, ποσώς τους ενδιαφέρει ότι ήδη η χώρα μας κατατάσσεται στις λεγόμενες προβληματικές δημοκρατίες μαζί με αυτές στη πλειονότητα τους, της ανατολικής Ευρώπης.
Μέγας στόχος αυτού του ακροδεξιού, φασίζοντος κυβερνητικού συνονθυλεύματος, η ενεργοποίηση και λειτουργία ενός και θεσμικά κατοχυρωμένου παρακρατικού μηχανισμού απόκρουσης οιασδήποτε πιθανότητας επανάκαμψης στην διακυβέρνηση του τόπου μιας κυβέρνησης της δημοκρατικής, προοδευτικής παράταξης, της αριστεράς. Στόχος ομολογημένος και μη αποδεχόμενος καμιά παρερμήνευση. Τυχαία δεν βρίσκονται σε καίρια πόστα κυβερνητικά, αλλά και στον κρατικό μηχανισμό τα κατάλληλα προς τούτο πρόσωπα, με πρώτο και καλύτερο τον Μαυρουδή στο υπουργείο εσωτερικών. Δεν είναι πλέον φραστικός και γραπτός πλεονασμός η καθημερινή υπενθύμιση και η αναφορά, για τους προ των πυλών κινδύνους που διατρέχει σήμερα η δημοκρατία και η ελευθερία στη χώρα μας.
Και ενώ αυτά απεργάζεται η κυβερνητική με πολιτικό μανδύα χούντα, η αντιπολίτευση καιρός είναι να συντονίσει όχι μόνο με λόγια μα και με έργα την αντιμετώπιση του επερχόμενου λαϊκού όλεθρου. Δεν αρκεί η επισήμανση των κυβερνητικών αρνητικών, των προκλήσεων, της φαυλότητας, της κυνικότητας και του απύθμενου αμοραλισμού. Ούτε οι κατά συρροή και άνευ αντικρίσματος φωνές για παραιτήσεις των ασχημονούντων κυβερνητικών στελεχών. Η ευρισκομένη σε ένα λήθαργο κοινωνία, βιώνοντας συνθήκες πρωτοφανείς, όπως η πανδημία και η απώλεια και του παραμικρού ίχνους σιγουριάς για το αύριο, περιμένει από τον Σύριζα-ΠΣ και τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις και συλλογικότητες εντός και εκτός κοινοβουλίου, τις προτάσεις που θα δώσουν διέξοδο και ελπίδα στην χειμαζόμενη κοινωνία. Το επερχόμενο συνέδριο του Σύριζα-ΠΣ να σταθεί ορόσημο και εμπνευστής της μεγάλης λαϊκής αντεπίθεσης, της συνεύρεσης όλων των δημοκρατικών προοδευτικών δυνάμεων, απέναντι στην οπισθοδρόμηση, το εμφυλιοπολεμικό κλίμα και τον διχασμό που καλλιεργεί αμετανόητα η ανιστόρητη ακροδεξιά, την εξυπηρέτηση των ολιγαρχικών συμφερόντων και την εξαφάνιση του κράτους πρόνοιας.
Από τον Σύριζα-ΠΣ και τον πρόεδρο του η κοινωνική πλειοψηφία περιμένει γενναίες πρωτοβουλίες, αποφασιστικότητα και αταλάντευτη θέληση για το χτίσιμο της μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας. Αυτής που θα γκρεμίσει το φαύλο, αντιλαϊκό και απολυταρχικό καθεστώς που επιχειρεί σήμερα η… μεγαλόκαρδη ακροδεξιά στη πατρίδα μας.