Του Γ. Τεκίδη

Η ακραία νεοφιλελεύθερη επιδρομή, όχι μόνο δεν κρατά πλέον τα προσχήματα, αλλά επισπεύδει με νόμους, πρακτικές και μεθοδεύσεις το αντιλαϊκό της έργο, δίνοντας έτσι τα διαπιστευτήρια της σε εκείνους που κίνησαν γη και ουρανό, τους χορηγούς της, προκειμένου να εκλεγεί η σημερινή πολιτική συμμορία που υποδύεται την κυβέρνηση. Θα  το ξανασκεφτούν, πρέπει να το ξανασκεφτούν αποτιμώντας τα πεπραγμένα  αυτής της κυβέρνησης, όσοι θεωρούν υπερβολικό ή και προκλητικό τον χαρακτηρισμό «συμμορία», γιατί ο τρόπος η νοοτροπία και η μεθόδευση των δράσεων της, παραπέμπουν ακριβώς, στις πρακτικές του κοινωνικού περιθωρίου, στη μαφία. Γιατί μόνο μια κυβέρνηση με τα παραπάνω χαρακτηριστικά θα αντιμετώπιζε με τόσο αμοραλισμό, αναλγησία και τελικά αδιαφορία το δράμα που ζει σήμερα η Ελληνική κοινωνία.

Την ώρα που χάνονται από την πανδημία δεκάδες ζωές συμπολιτών μας λόγω κυρίως του ανοχύρωτου και σε δεύτερη μοίρα από πλευράς προτεραιότητας του ΕΣΥ, την ώρα που η οικονομική κρίση στοιχειώνει την προοπτική και το αύριο εργαζομένων, ανέργων και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αυτή η κυβέρνηση νομοθετεί με ρυθμό πολυβόλου και με ΠΝΠ για την κατεδάφιση κοινωνικών κατακτήσεων και οχυρών ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων. Τίποτα να μην μείνει όρθιο και να ξεχάσει ο όχλος την… καλοπέραση και το ραχάτι. Αυτό είναι το σύνθημα τους και ο πάγιος στόχος τους. Από τον πτωχευτικό κώδικα, την παιδεία, την πολύπαθη υγεία, την εργασία (αυτήν την έχουν στήσει στα έντεκα μέτρα και σύντομα θα είναι μακαρίτισσα με την μορφή που την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα), το σχέδιο Πισσαρίδη για την θρυλούμενη μεταπανδημική οικονομική ανάκαμψη που ακούει στο όνομα – ανάκαμψη των κολλητών και των γνωστών παρασιτικών τρωκτικών των δημόσιων ταμείων -, μέχρι την επιστράτευση της κρατικής βίας για αυτούς που δεν… κατανοούν και δεν συναινούν στις… επαναστατικές μεταρρυθμίσεις του Θεόπνευστου πρωθυπουργού μας.

Αυτή η αναχαίτιση του καταστροφικού για τους πολλούς, οίστρου αυτής της κυβέρνησης και η ανατροπή της, έχει ξεφύγει μάλλον από την πεπατημένη προσέγγιση και ανάλυση ότι είναι έργο και δυνατότητα που αφορά αν όχι αποκλειστικά, κυρίως μοναχά την αξιωματική αντιπολίτευση και δευτερευόντως τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Η προτεσταντικού χαρακτήρα αφοσίωση και το πείσμα στις δοκιμασμένες και αποτυχημένες ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, της ΝΔ, και η αντιμετώπιση τους είναι πια ζήτημα που αφορά όλο τον δημοκρατικό κόσμο εντός του κοινοβουλίου, από το ΚΙΝΑΛ μέχρι το ΚΚΕ, και τις άλλες εκτός κοινοβουλίου δημοκρατικές κοινωνικές συλλογικότητες.

Η άμεση ανίχνευση των δυνατοτήτων σύμπλευσης όλων αυτών σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα συνεργασίας, και συντονισμού δράσης, που θα αφορά σε πρώτο πλάνο την προστασία της δημοκρατίας, των συνταγματικών θεσμών και των λαϊκών ελευθεριών που σήμερα απειλούνται ευθέως από ένα ημινομιμοποιημένο ιδιότυπο παρακράτος, θα ήταν μια ελπιδοφόρα αρχή. Η σημερινή ακροδεξιά λαίλαπα στηριζόμενη στην καλοπληρωμένη προπαγανδιστική στρατιά και στα ανεξάντλητα μέσα που της παρέχει η οικονομική ολιγαρχία, αντιμετωπίζεται με ένα ανάλογο πριν τη χούντα ανένδοτο της τότε Ε.Κ. και της ΕΔΑ κατά της ΕΡΕ. Υπερβολή; Καθόλου, αν μπροστάρης σε αυτή την πρωτοβουλία μπει το συλλογικό λαϊκό συμφέρον και η πρόταξη αντί του εγώ, του εμείς.

Αντίθετα το αναμενόμενο πολιτικό ξημέρωμα θα καρκινοβατεί και θα δίνει περιθώρια παρατεταμένης παραμονής στην διακυβέρνηση της ακροδεξιάς, όσο στην αξιωματική αντιπολίτευση θα ερίζουν ποιος είναι πιο αριστερός από τον άλλο, όσο οι ομαδοποιήσεις και οι τάσεις θα λαμβάνουν χαρακτηριστικά κομματικών σχηματισμών μέσα στο κόμμα, όσο ο πολιτικός καρκίνος της εσωστρέφειας θα δίνει τον τόνο στις εσωκομματικές λειτουργίες, όσο το φάντασμα της οργανωτικής ανασυγκρότησης και διεύρυνσης θα εκλαμβάνεται από μερικούς ως απειλή της ειδολογικής καθαρότητας και της αριστεροσύνης. Το πολιτικό ξημέρωμα για τον τόπο θα αργεί όσο η κ. Γεννηματά και οι συνεργάτες της με οδηγό το ανιστόρητο πολιτικά γινάτι για επιστροφή των ψήφων που της… έκλεψε ο λαοπλάνος Τσίπρας, σαν προϋπόθεση για την συνεργασία. Το πολιτικό ξημέρωμα θα αργεί όσο η ηγεσία του ΚΚΕ θα αναμένει το εξ ουρανού σύνθημα για την έναρξη της λαϊκής επανάστασης, για την δικαίωση και λύτρωση αυτών που έδωσαν και τη ζωή τους στον αγώνα για μια ανθρώπινη ζωή.

Κριτής όλων ο λαός και η ιστορία.