Του Γ. Τεκίδη
Για τους κ.κ. Μηταράκηδες τι να είναι άραγε όλοι αυτοί οι ξένοι, κοντά δώδεκα χιλιάδες, που ξεσπιτώθηκαν από χθες και περιφέρονται στους δρόμους φορτωμένοι μπαγκάζια, παιδιά, αλλά και μια ανείπωτη απόγνωση; Πάντως, όχι ακριβώς άνθρωποι με ανάγκες, με συναισθήματα, με όνειρα και προσδοκίες, μα κάτι σκιές περιφερόμενες, κάτι σαν πλάσματα που θυμίζουν ανθρώπους, οι οποίοι είναι χρεωμένοι με βαρύτατα αμαρτήματα, τέτοια που τους έχει απαγορευτεί κι αυτό ακόμη το δικαίωμα να ελπίζουν σε κάποιο έστω και πρόσκαιρο επίγειο παράδεισο.
Γιατί κύριε, είναι μέγα αμάρτημα που άφησες τον τόπο σου, ξεσηκώθηκες και πήρες τους δρόμους αναζητώντας στα τέσσερα σημεία της ηπείρου μια τριφηλή ζωή. Και παίρνεις στο λαιμό σου και τα μικρά σου παιδιά που δεν φταίνε σε τίποτα. Τι κι αν στο τόπο σου, βόμβες και θάνατος κάνουν παρέλαση σε δρόμους και πλατείες, αν το δικαίωμα για ζωή και χαρά έχει ανακηρυχτεί παράνομο από τον ισχυρό διεθνή χωροφύλακα και τρομοκράτη που σπέρνει τους πολέμους και τον όλεθρο σε όλο τον ντουνιά, υπερασπιζόμενος τα άνομα συμφέροντα του. Αυτά και άλλα πολλά για τον κ. υπουργό, τον Κούλη και τους άλλους Καμπαλέρος της κυβέρνησης είναι λόγια για να περνά η ώρα.
Και να σκεφτείς ότι σε όλους αυτούς τους πρόσφυγες παραχωρήθηκε άσυλο, αφού πληρούσαν πλήρως τις προϋποθέσεις που προβλέπονται από τις διεθνείς συνθήκες. Ψελλίζει το υπουργείο κάποιες δικαιολογίες για τήρηση του νομικού πλαισίου που διέπει το προσφυγικό, για την αδυναμία εξεύρεσης πόρων, χωρίς να λέει σε ποιες ενέργειες και πρωτοβουλίες προέβη ο διαχειριστής των μυστικών κονδυλίων υπουργός (στο τέλος θα γίνουν και μαύρα κονδύλια σύμφωνα και με ξένα δημοσιεύματα) προς την ΕΕ, προκειμένου να δοθεί η δέουσα λύση. Η λύση στο πρόβλημα είναι η ένταξη τους στην κοινωνία, απεφάνθησαν οι κυβερνητικοί φωστήρες. Έτσι απλά και δίχως περιστροφές, ένταξη, σου λέει εδώ και τώρα. Κάτι δηλαδή σαν να βγάζεις ένα εισιτήριο στο ΚΤΕΛ και σε δύο ώρες από τη Θεσσαλονίκη είσαι στη Καβάλα. Τόσο απλά, τόσο γρήγορα. Προγράμματα ένταξης, εκπαίδευσης, γνώση γλώσσας, προπαρασκευαστικός χρόνος, δουλειά, σπίτι και μερικά άλλα απαραίτητα για την ενταξιακή διαδικασία είναι… επουσιώδη ως και φθηνές δικαιολογίες για την σημερινή κυβέρνηση.
Στο δρόμο, λοιπόν, οικογένειες με άρρωστα παιδιά, με ανήμπορα και πάσχοντα μέλη, με ανάγκες που δεν παίρνουν παράταση και όποιος αντέξει. Να βλέπουν και οι άλλοι, οι επικηρυγμένοι στην απέναντι πλευρά που αδημονούν να μπούνε στις βάρκες για να περάσουν από τον τόπο μας με κατεύθυνση προς τον… Ευρωπαϊκό παράδεισο, και να ξέρουν πως εδώ εμείς δεν αστειευόμαστε, ότι δεν θα καλοπεράσουν. Λες και οι φράχτες, τα σίδερα και η κακομεταχείριση θα σταθούν εμπόδιο στην απόγνωση και την ανθρώπινη δυστυχία. Κατασκηνώνοντας σε σοκάκια και πλατείες οι σύγχρονοι απόκληροι αυτού του κόσμου δεν θα αργήσουν να γίνουν στόχος και αφορμή επιθέσεων από ρατσιστικές, ξενοφοβικές, ακροδεξιές συμμορίες, αφού για αυτούς τα δικά τους προβλήματα, η φτώχεια, η ανεργία, το δυσπρόσιτο μέλλον, έχουν τις ρίζες τους στην παρουσία των ξένων στη χώρα μας. Αυτός ο ανήθικος κοινωνικός αυτοματισμός -δυστυχία εναντίον δυστυχίας- τροφοδοτήθηκε πλουσιοπάροχα από την ξενοφοβική, μισαλλόδοξη ρητορική και προπαγάνδα του Κυριάκου και των συνεργατών του όταν ήταν στην αντιπολίτευση και είναι αυτή η ίδια που στο τέλος θα καταπιεί και τον ίδιο.
Τελευταία ελπίδα για τους ανθρώπους αυτούς, ξένους και ντόπιους, ήταν και θα είναι η αλληλεγγύη και συμπαράσταση του λαϊκού παράγοντα, του ανώνυμου στο παρελθόν πρόσφυγα, των συλλογικοτήτων που θα προστρέξουν στην ανθρώπινη αδυναμία και ανάγκη, όπως έπραξαν και στο πρόσφατο παρελθόν. Για την Αριστερά δε, άμεση προτεραιότητα η δράση και οι πρωτοβουλίες για την ανακούφιση της ανθρώπινης ανάγκης, του πόνου, η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Και η εκκλησία, θα αναρωτηθούν κάποιοι, και η εκκλησία μπροστά σε μια τέτοια ανθρώπινη δυστυχία τι θα κάνει; Μελαγχολία που μετατρέπεται σε στεναγμό, η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα. Ο προκαθήμενος της και η πλειονότητα των παπάδων και Μητροπολιτάδων δεν έχουν χρόνο για τέτοιου είδους ασχολίες. Το κήρυγμα της αγάπης και της αλληλεγγύης αφορά μόνο τους Έλληνες και όχι τους σκουρόχρωμους και αλλόθρησκους ξένους. Κάτι ανάλογο του σλόγκαν των χρυσαυγιτών και γιαλανζί πατριωτών «τροφή και αίμα μόνο για Έλληνες».
Ίσως γι’ αυτό και ο Ιησούς απογοητευμένος από τα ανθρώπινα καμώματα, την αναλγησία, τον φαρισαϊσμό και την βαθειά υποκρισία των εκπροσώπων του επί γης, αποφάσισε να μην ξανασταυρωθεί για τη σωτηρία μας…