Του Γ. Τεκίδη
«Είμαι πιο κοντά με τον Κουτσούμπα, γιατί μπορεί να διαφωνούμε σε πάρα πολλά πράγματα, αλλά τουλάχιστον προς το παρόν είναι ένας άνθρωπος που πιστεύει αυτό που λέει και λέει αυτό που πιστεύει, όπως εγώ, ενώ με τον Αλ. Τσίπρα είναι ξεκάθαρο ότι αυτό δεν ισχύει». Απεφάνθη ο πολυπράγμων αρχηγός του ΜΕΡΑ25 κ. Γ. Βαρουφάκης σε πρόσφατες δηλώσεις του.
Να σημειώσουμε εδώ πως ο Γ. Βαρουφάκης δεν χάνει ευκαιρία να ασκήσει κριτική διανθισμένη αρκετές φορές με αναξιοπρεπή και προσβλητικά υπονοούμενα για την συνέπεια λόγων και πράξεων του προέδρου του Σύριζα-ΠΣ, ιδιαίτερα για τα πεπραγμένα εκείνης της κολασμένης περιόδου του πρώτου εξαμήνου του 2015. Του εξαμήνου εκείνου που η χώρα είχε πάρει φωτιά από τους εκβιασμούς των… εταίρων μας, εκβιασμούς ανάλογων εκείνων της μαφίας, προκειμένου η τότε κυβέρνηση να υπογράψει ό,τι της ζητούσαν. Υπουργός των οικονομικών και επικεφαλής της διαπραγματευτικής μας ομάδας ήταν ο ίδιος ο Βαρουφάκης. Ο διεθνούς φήμης καθηγητής- οικονομολόγος, που πάνω του στηρίχτηκε και εμπιστεύτηκε την διαπραγμάτευση ο Αλ. Τσίπρας. Η ατυχής επιλογή του καθηγητή που από αυτά που κατά καιρούς επικαλείται ο ίδιος και αφορούν τα παρασκήνια και την καμαρίλα εκείνων των διαπραγματεύσεων, αυτό που τον ενδιέφερε τελικά ήταν η υστεροφημία του και η αποποίηση των όποιων ευθυνών έφερε για το αποτέλεσμα.
Η πολιτική αφέλεια και η άκρατη εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του, τον έπεισαν πως επρόκειτο για ένα παιχνίδι δύσκολο, όχι δυσκολότερο από εκείνο το δικό του, της θεωρίας των παιγνίων, που έστω και δύσκολα θα το κέρδιζε. Παράλληλα και ο Αλ. Τσίπρας βαυκαλισμένος με το επιχείρημα ότι το δίκιο και η λογική θα επικρατήσουν, αρνούμενος να παραδεχτεί την σιδερένια αποφασιστικότητα των Βρυξελλών και του Σόιμπλε να τιμωρήσουν προς παραδειγματισμό και των υπόλοιπων τους απείθαρχους και… θρασείς αριστερούς Έλληνες. Τουλάχιστον ο δεύτερος στέκεται αυτοκριτικά για τις ψευδαισθήσεις του εκείνες, κι αυτό τον τιμά.
Και καλά, το αντισύριζα μαύρο μέτωπο βάφτισε κατά πώς το βόλευε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος – ο Τσίπρας έκανε το όχι, ναι. Τι ήταν όμως αυτό που ώθησε τον κ. Βαρουφάκη να ασπαστεί αυτή την πρωτοφανή παραχάραξη της αλήθειας, αφού το διακύβευμα εκείνου του δημοψηφίσματος με σαφήνεια δεν έθετε ζήτημα αποχώρησης ή μη από την ΕΕ; Ο εγωισμός, η ανεκπλήρωτη επιθυμία, η μη δικαίωση της προοπτικής για τη χώρα, για την οποία υποτίθεται ότι πάλευε, προοπτική που οδηγούσε στην έξοδο από την ΕΕ και την ολοσχερή χρεοκοπία της, τον οδήγησαν στην διαφωνία και την ρήξη με τον άνθρωπο που στο κάτω της γραφής τον εμπιστεύτηκε, τον ανέδειξε, τον έφερε στο πολιτικό προσκήνιο. Ο άνθρωπος που δίνοντας προτεραιότητα και σημασία στα σημερινά δύσκολα και άκρως επικίνδυνα και για την ίδια τη Δημοκρατία, ακόμη δεν μίλησε για εκείνες τις εξελίξεις, τους ρόλους των πρωταγωνιστών εκείνης της περιόδου, τα παρασκήνια και τις διαβουλεύσεις.
Την πικρία και το αδικαίωτο της δικής αλήθειας, περιφέρει ως πολιτική σημαία, έκτοτε ο Γ. Βαρουφάκης, επιτιθέμενος όποτε του δίνεται ευκαιρία στον Αλ. Τσίπρα. Λίγη αυτογνωσία, αυτοσυγκράτηση, σοβαρότητα και αξιοπρέπεια και προπάντων κάποιος σεβασμός σε αυτόν με τον οποίο τότε έδωσες από κοινού ένα αγώνα, κι ας μη δικαιώθηκε.
Είναι πολλά αυτά για εσάς κ. Βαρουφάκη;
ΥΓ. Με τον κ. Κουτσούμπα, τον ειλικρινή με αυτά που πιστεύει, επιχειρήστε την προγραμματική σύγκλιση και τότε θα έχετε μπόλικο υλικό για ένα καινούργιο βιβλίο, το οποίο μπορεί να μεταφερθεί και στις κινηματογραφικές αίθουσες.