Του Γ. Τεκίδη

Λένε ότι ο δολοφόνος συχνά επιστρέφει στο τόπο του εγκλήματος για ανεξήγητους λόγους. Τι τον παρακινεί, τι τον ωθεί να το κάνει, παραμένει ουσιαστικά ακόμη ανεξήγητο από τους αρμόδιους και την επιστήμη. Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα στην πολιτική επικαιρότητα, όταν η μήτρα που γέννησε το παρακράτος μετά τον εμφύλιο, η σκληρή δεξιά μιλάει για παρακράτος απευθυνόμενη στους πολιτικούς της αντιπάλους.

Είναι βαρύς ο ίσκιος του παρακρατικού τους παρελθόντος, του βουτηγμένου στην χωρίς όρια τρομοκρατία,  τους εκβιασμούς, τη βία και την βιολογική εξόντωση, όσων δεν έκλειναν το γόνυ στις επιθυμίες και τις προσταγές τους. Ασήκωτο το βάρος των πολιτικών τους αμαρτιών, των καταγεγραμμένων στην λαϊκή συνείδηση. Βάρος και αμαρτίες, παρά τις απόπειρες κάποιων εκ των θεωρούμενων πεφωτισμένων δεξιών, που κατά καιρούς επιχείρησαν να ψελλίσουν κάποια αυτοκριτική, δίχως όμως να πετύχουν την ποθούμενη άφεση και ψυχική ανακούφιση. Βάρος και αμαρτίες που δεν μπόρεσαν να απαλύνουν μήτε ο παρηγορητικός λόγος του πολιτικού τους συνεταίρου στην κατοχή και νομή της εξουσίας σε αυτή τη χώρα, της εκκλησιαστικής δηλαδή ιεραρχίας.

Και μια που το άτιμο το παρελθόν και η ιστορία δεν ξεγράφει έτσι εύκολα αμαρτίες και διαπιστωμένα γεγονότα και πεισματικά δεν ανακουφίζει συνειδήσεις, επιμένοντας να τους θυμίζει ποιοι πραγματικά είναι, κατέφυγαν και καταφεύγουν στις καταγέλαστες και χυδαίες επινοήσεις και θεωρίες των δύο άκρων, του μαύρου και του κόκκινου φασισμού, του «όλοι το ίδιο είμαστε» και ότι τέλος πάντων όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και στα δύσκολα εκείνα μετακατοχικά χρόνια. Εννοούν βέβαια εκείνα τα χρόνια μα και τα μετέπειτα, όταν το κατ’ επίφαση ευνομούμενο κράτος είχε μετατραπεί σε απέραντο παρακράτος, σε κόλαση για κάθε αριστερό, κάθε δημοκράτη αυτού του τόπου.

Αφορμές για την επινόηση και διακίνηση μέχρι και σήμερα των αχρείων θεωριών εξίσωσης αριστεράς και φασισμού ως προς την δράση και τις πρακτικές τους, δόθηκαν δυστυχώς πολλές φορές. Οι ενσυνείδητα ή και ασυνείδητα… υπερεπαναστάτες, αυτοί που οι φορές που πίνουν νερό κατά την διάρκεια της μέρας είναι πολύ λιγότερες από αυτές που ψάλλουν την… επανάσταση, οι… ασυμβίβαστοι αντίπαλοι του αστικού καθεστώτος και προπάντων της… μεταμελημένης αριστεράς, μετατρέπονται με τις δράσεις τους όχι μόνο σε προβοκάτορες αλλά και σε δεκανίκια περιούσια αυτών που υποτίθεται ότι πολεμάνε. Η κατάπτυστη, μαφιόζικη δράση τους χθες στην ΑΣΟΕΕ το αποδεικνύει περίτρανα.

Και για να μην έχει κανείς αμφιβολία για τις προσφερόμενες υπηρεσίες τους στο σημερινό γκουβέρνο, ο Κυριάκος άρπαξε την ευκαιρία εξαγγέλλοντας την σύσταση ειδικού αστυνομικού σώματος ελέγχου των πανεπιστημιακών σχολών. Μετά την κατάργηση του ασύλου ουσιαστικά, στο πλαίσιο του δόγματος «νόμος και τάξη», να και η αστυνόμευση για την προστασία «από το με αριστερό προσωπείο παρακράτος». Άλλωστε ο Μητσοτάκης το έχει δηλώσει προ καιρού σε συνέντευξη του σε εφημερίδα του εξωτερικού «στη χώρα μας τώρα υφίσταται η προερχόμενη εξ αριστερών τρομοκρατία». Αυτά έλεγε την ώρα που έδερνε και έσφαζε στους δρόμους η χρυσή αυγή.

Ας πέρασαν δεκαετίες, ας κύλησε μπόλικο νερό στο αυλάκι, ας υπέφερε ο τόπος και οι άνθρωποί του, ας δεινοπάθησε η πατρίδα και ας γνώρισε δυστυχία και ήττες. Η δεξιά, αγκαλιά με το σπλάχνο της την ακροδεξιά, ούτε χούι, ούτε νοοτροπία άλλαξε, ούτε αναθεώρηση των μαύρων πτυχών του παρελθόντος της επιχείρησε.

Σήμερα το παρακράτος δεν φορά τα φανελένια φτηνά παντελόνια και τα με τρύπιες σόλες παπούτσια του περιβόητου παρακρατικού προγόνου του, του Φον Γιοσμά. Σήμερα το παρακράτος είναι πολυτελώς ενδεδυμένο με κουστούμι και σκαρπίνι επώνυμης φίρμας. Είναι η μόνη κατά τα άλλα διαφορά του τότε παρακράτους με το σημερινό.