Του Γ. Τεκίδη
Μοιάζει σαν να τους κυνηγά το παρελθόν τους, σαν να νοιώθουν τύψεις και ενοχές για ότι έκαναν και είπαν κάποτε. Τους ακούς να μιλάνε και καταλαβαίνεις από τα λεγόμενα τους, την ανάγκη να απολογηθούν, να δώσουν εξηγήσεις, να ζητήσουν κατά κάποιο τρόπο κατανόηση για τις… τρέλες της νιότης τους. Κάποιοι δεν κρύβουν την μεταμέλεια τους και έμμεσα ζητούνε και συγνώμη. Συγνώμη, γιατί σαν νέοι όρθωσαν το ανάστημα τους στην αδικία, τις διακρίσεις, την εκμετάλλευση, την πολιτική και κοινωνική ευτέλεια. Συγνώμη γιατί συντάχτηκαν με τους κατατρεγμένους, με όσους ονειρεύτηκαν για τους ίδιους και τα παιδιά τους ένα μέλλον ζυμωμένο με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την προκοπή. Συγνώμη γιατί συγχρωτίστηκαν, βίωσαν και ένοιωσαν τον καημό των περιθωριοποιημένων από το σύστημα ανθρώπων και αγωνίστηκαν στο πλάι τους, λόγω και έργω.
Τους ακούς να μιλάνε με εκείνο το ύφος το απολογητικό και αμήχανο και ειλικρινά απορείς και δεν πιστεύεις στα αυτιά σου. Προσπαθείς να εξηγήσεις τι ακριβώς συμβαίνει με τους ανθρώπους αυτούς, τους ανθρώπους με τις επαγγελματικές περγαμηνές, με τη λαμπρή και καταξιωμένη στη λαϊκή συνείδηση επιστημονική ή και καλλιτεχνική πορεία, αυτούς που κάποτε υπήρξαν ινδάλματα, εμπνευστές και πρόσωπα αναφοράς για την μαχόμενη δημοκρατική και προοδευτική νεολαία του τόπου μας και άκρη δεν βρίσκεις.
Ακούς και διαβάζεις κατά καιρούς τον Δ. Σαββόπουλο και χαμογελάς μελαγχολικά, απορώντας ειλικρινά αν και ο ίδιος πιστεύει και εννοεί αυτά που λέει. Στην… ηρωική περίοδο των Μακεδονομάχων, τότε που συμβατικά και πυρηνικά όπλα, είχαν παραχωρήσει τη θέση τους στις περικεφαλαίες, τη σάρισα και τον Βουκεφάλα, στο σύνταγμα και στη σύναξη των… αδάμαστων του Μακεδονικού αγώνα θεάθηκε ο Μ. Θεοδωράκης εν μέσω των ακροδεξιών της εξέδρας και δίπλα στον υιό του περιβόητου ψυχοκτόνου βασανιστή της Μακρονήσου Σκαλούμπακα, να χειροκροτεί τα εμπρηστικά εθνικιστικά λογύδρια, ειρωνευόμενος μάλιστα προκαταβολικά όσους την επαύριον θα του έκαναν κριτική για την ανιστόρητη στάση του.
Προχθές σε τηλεοπτικό κανάλι η κ. Ελ. Αρβελέρ, γνωστή στον επιστημονικό και όχι μόνο κόσμο, η οποία δεν παρέλειψε να μας θυμίσει το Επονίτικο παρελθόν της και τις αριστερές της καταβολές, δήλωνε «Όλες οι πανδημίες ανανέωσαν τις γενεές. Το κακό είναι όχι η πανδημία, αλλά η συνωμοσιολογία». Μακάβρια η διαπίστωση και τα συμπεράσματα για τις πανδημίες, της κ. Αρβελέρ, η οποία σχολιάζοντας στη συνέχεια και την πολιτική επικαιρότητα, αποφαίνεται ότι ο Κυριάκος είναι ο μόνος που μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις και όσον αφορά τον Τσίπρα την ενοχλεί ο… διχαστικός του λόγος. Μάλιστα. Θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να μας έλεγε όμως και πώς κατέληξε στα συμπεράσματα αυτά. Άλλον Κυριάκο φαίνεται ακούμε και βλέπουμε εμείς και άλλον η κ.Αρβελέρ. Αλλιώς πώς να εξηγηθεί το δέος και η αναγνώριση των πολιτικών ικανοτήτων του Κυριάκου από την ίδια, του Κυριάκου και της ακροδεξιάς του κυβέρνησης, που έχουν κηρύξει τον πόλεμο στην κοινωνία με τελευταίο κατόρθωμα την ψήφιση του κανιβαλικού πτωχευτικού νόμου.
Η παρέλαση όλων αυτών και μερικών άλλων από τα ΜΜΕ, των μυστηριωδώς και κατά κάποιο τρόπο όψιμα ανανηψάντων πολιτικά και ιδεολογικά, όλων αυτών που θρηνολογούν λιθοβολώντας το παρελθόν τους, το άδολο και γεμάτο όνειρα και ευγενικές επιδιώξεις παρελθόν τους, μόνο θλίψη, μελαγχολία και αναπάντητα γιατί γεννούν σε όλους όσους στο παρελθόν τους πίστεψαν και πορεύτηκαν το βίο τους έχοντας αυτούς ως πρότυπα.