Του Γ. Τεκίδη
Το άδικο που σε στοιχειώνει, που σου κόβει την ανάσα, σε κάνει να υποφέρεις και να απελπίζεσαι, πως να το αντέξεις; Δεν αντέχεται και έτσι βγαίνεις στα κανάλια – ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτά και στέκονται στο… ύψος των περιστάσεων και έχουν γίνει το καταφύγιο κάθε αδικημένου και συκοφαντημένου από τους ακατονόμαστους του Σύριζα – και λες την μεγάλη αλήθεια. Την αλήθεια που διαστρεβλώνουν και λοιδορούν οι αριστεροί και οι παρατρεχάμενοι τους. Μάλιστα κύριοι, γιατί όπως δήλωσε και ο αντιπρόεδρος της ΠΟΑΣΥ «για τρεις γκλοπιές στη Ν.Σμύρνη, απολογούμαστε στο απλυταριό».
Μόνο που δεν πρωτοτύπησε ο συνδικαλιστής της αστυνομίας, καθότι για τα σώματα ασφαλείας και τους κατασταλτικούς κρατικούς μηχανισμούς ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που αμφισβητεί τις πολιτικές της ακραίας δεξιάς και υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αξιοπρέπεια και την Δημοκρατία, ήταν και είναι ένα απέραντο απλυταριό. Το απλυταριό αυτό… ασχημονεί, αμφισβητεί, συκοφαντεί και εξεγείρεται εμφορούμενο από ποταπά ένστικτα, στοχεύοντας στην… κατάλυση της έννομης τάξης και των λαϊκών ελευθεριών, που με νύχια και δόντια υπερασπίζονται νυχθημερόν τα ανυπεράσπιστα σήμερα και πανταχόθεν βαλλόμενα σώματα ασφαλείας. Είναι φαίνεται η ιδεολογική… απλυσιά τους, η εχθρότητα που τρέφουν προς την καθεστηκυία τάξη, την νοικοκυροσύνη, την καθώς πρέπει νομιμότητα, την έλλειψη σεβασμού στις αρχές και τους νόμους του βαθέως κράτους, που τους οδηγούν στην ανυπακοή, την… βία και την ανταρσία, όλων αυτών που σήμερα… παριστάνουν τα θύματα βίας, τους… δήθεν δαρμένους και προσβεβλημένους από την… χυδαία αστυνομική συμπεριφορά. Κανένας σεβασμός, καμία αναγνώριση, μηδέν αυτοσυγκράτηση από τους… αναρχοάπλυτους, για τους… ευγενικούς κα χαμογελαστούς αστυνομικούς που προσπαθούν.. μειλίχια να πείσουν τους δυστροπούντες και βωμολοχούντες, να σεβαστούν τους νόμους και το κράτος. Διότι όπως έχει πει στο παρελθόν και ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού Κωνστ, Μητσοτάκης, απηχώντας την πάγια θέση διαχρονικά της δεξιάς, ακραίας και μη, απευθυνόμενος προς την αστυνομία «εσείς είστε το κράτος».
Και να τώρα ολόκληρο κράτος – και τι κράτος – να απολογείται στο απλυταριό, για δυο γκλοπιές, όλο κι όλο. Μήπως είχε άδικο κι εκείνος ο προκάτοχος τους, διοικητής σε αστυνομικό τμήμα της Βισαλτίας που σε σχετική αναφορά προς τους ανωτέρους του, εξηγούσε τι συνέβη με την κακοποίηση πολίτη στην υπηρεσία του, αρχές της δεκαετίας του εξήντα. «…ούτος, γνωστός εις την περιοχήν δια τα αντεθνικά του φρονήματα και διαθέτων ογκώδη φάκελο με ανθελληνική δράση, κληθείς υπό της υπηρεσίας μας δια ορισμένας διευκρινίσεις, τήρησε άκαμπτων και προκλητικήν στάση. Εντός δε του κρατητηρίου καταληφθείς από ανεξήγητον αμόκ, ήρξατο γρονθοκοπών τον εαυτό του, σχίζοντας παράλληλα και τα ιμάτια του. Όλα τούτα δια να κατηγορήσει την υπηρεσία μας δια βιαιοπραγία εναντίον του. Αποτελεί δε παγία τακτική των περισσοτέρων ομοϊδεατών του, η τοιαύτη πρακτική, ίνα αποσπάσουν τον οίκτο και την συμπαράσταση των συγχωριανών των. Δια τούτο μετά την αποχώρηση εκ του τμήματος μας, κυκλοφορούν εις τους δρόμους των χωρίων τους με σχισμένη την αμφίεση τους και άπλυτοι….».
Ο άπλυτος λαός, απέναντι στο πλυμένο φασίζον βαθύ κρατικό και παρακρατικό αληταριό.